Ko'ari

Ko'ari (Ayu: «Κο‘αρι» ‹Ko‘ari› /'kʰoʔaɾi/ "cnota", "etyka") - system etyczno-religijny charakterystyczny dla Świętej Republiki Tangii (FTI), państwie położonym w obszarze Kanisji w Kyonie zachodnim, z korzeniami we frakcji inyorai w czasach kaoryjskiej wojny domowej i fundamentalnie obowiązujący w FTI pomiędzy około 10319 EK do około 11400 EK, który swój złoty wiek osiągnął około 11000 EK. Ten system jest w Tangii obowiązkowy i ma absolutny monopol ideologiczny w kraju, a społeczeństwo i struktury państwowe silnie propagują jego wyższość nad wszelkimi innymi modelami etycznymi, szczególnie religijnymi. Wtedy wyznawało go około 300 milionów ludzi na wyspie Kaori w FTI, oraz w różnym stopniu 400 milionów ludzi w innych państwach Kyonu.

Wyznawcy Ko'ari

Symbole

Symbolem są symbole klinowe twarzy i człowieka, symbolizujące ludzkość i humanitaryzm oraz uniwersalność i obowiązkowość Ko'ari dla gatunku ludzkiego. Zazwyczaj przedstawiane są na tarczy bądź w formie uproszczonego symbolu. Pochodzi to od flagi republikańskiej, inyorai, z czasów tangijskiej wojny domowej.

• 
  Symbol kolorowy, tj. na tarczy
• 
  Uproszczony symbol Ko'ari
• 
  Flaga republikańska, z której wywodzi się symbol Ko'ari

Cechy Ko'ari

Fundamentalnymi cechami Ko'ari są:

1. Humanitaryzm («χυρανγάν» ‹hurangán› /hʉɾaŋ'gan/) - działalność człowieka powinna być nakierowana na jego dobro, koncentrować czas i uwagę wokół ludzi (siebie i innych), i przeciwdziałać samodestrukcji.
2. Emergencja («χιρανε» ‹hirane› /'hiɾane/) - wiara, że zbiór cech w pewnej skali tworzy nowe cechy, w tym, że zbiorcza działalność ludzi jest większa niż wartość sumy działalności tych ludzi z osobna: moralnie, gospodarczo, rozwojowo. Emergencja przeciwdziała też kultowi jednostki i dyktaturom.
3. Logika («χακυν» ‹hakun› /'hakʉn/) - jasność, ścisłość, poprawność, posiadanie uzasadnienia i umotywowania, w działaniach, określaniu planów oraz wyrażaniu myśli.
4. Neika'i («νηκα‘ι» ‹neika‘i› /'nejkaʔi/) - dyrektywa, że tradycje mają być przedłużane tylko wtedy, kiedy są nieszkodliwe. Jedna z najbardziej charakterystycznych i światowo nietypowych cech kulturowych Republiki Tangijskiej.
5. Pragmatyzm («ρεο‘ινα» ‹reo‘ina› /'re.oʔina/) - idea polegająca na tym, że rzeczy muszą mieć cel, w przeciwnym razie nie powinny być podejmowane. Pragmatyzm kierowany humanitaryzmem ma przeciwdziałać relatywizmowi wynikającymi niekiedy z samej logiki.
6. Yakome («γιακομε» ‹yakome› /'jakome/) - regeneracja psychiczna, w której wagę przyznaje się odpoczynkowi mentalnemu, który może uwzględniać aktywność fizyczną nakierowaną na odprężenie bądź rozładowanie naprężeń w organizmie.
7. Psychologia («νιτακιμαγια» ‹nitakimaya› /'nitəkiˌmajə/) - zrozumienie, że inni decyzje nie zawsze podejmują logicznie, że człowiek jest poddawany presjom, i że każdy człowiek prowadzi ciągłe mikrozarządzanie psychologiczne samym sobą.
8. Obowiązek («χανα» ‹hana› /'hanə/) - idea, że ludzie mają obowiązki, i nie mają wyboru - muszą słuchać się poprawnej etyki, nie robiąc tego, popełniają i grzech moralny, i przestępstwo.
9. Odpowiedzialność («νερεα» ‹nerea› /'neɾea/) - Koncepcja, zgodnie z którą w systemach demokratycznych wyborcy są narażeni na krytykę dotyczącą ich głosów, ponieważ nawet jeśli są najbiedniejsi i najsłabsi w społeczeństwie, uczciwe głosowanie daje im władzę za którą idzie odpowiedzialność.

Powyższe koncepcje są zawarte w Konstytucji Świętej Republiki Tangii.

Religijny charakter etyki tangijskiej

Pomimo że Ko'ari jest systemem filozoficzno-etycznym, kulturowo i instytucjonalnie ma kształt teokratycznego ustroju z fanatyzmem na jego temat. Zgodnie z artykułem Konstytucji, Hanharai (parlament) jest trzyizbowy, z czego jedną z nich jest Izba Etyków (ludzi zwanych «κο‘ανυ» ‹Ko‘anu›), które mają ściśle hierarchiczną, niemal militarną strukturę przypominającą ustrój chrześcijańskiego Kościoła Katolickiego bardziej niż luźne kluby filozoficzne czy decentralizowany system taoistyczny. Zgodnie z Konstytucją:

"Etyk powinien posiadać rekomendację środowiska etycznego jako osoby dobrej, ale finalnej weryfikacji czy osoba nadaje się na etyka powinni dokonać wyborcy podczas wyborów."

etycy muszą zatem poddawać się analizom środowisk etycznych, ale wynik tych analiz nie jest warunkiem do kandydowania i wyborcy mogą wybrać kogo chcą na stanowisko etyków. Polityczni etycy oraz naukowcy instytucjonalni są jedynymi prawnie dopuszczalnymi zawodowymi etykami. Pozostali ludzie nie mogą czerpać żadnych korzyści zarobkowych z działalności akademickiej na temat etyki i muszą wykazać źródło utrzymania się inne niż ta działalność.