Tangia (ay. Τανγυα Tangua /'taŋwa/), pełna nazwa Państwo i Związek Tangijski (ay. Τηλεα τα ι Ινγιομευρατοα υ Τανγυα Teilea ta i Inyomeuratoa i Tangua /'teilea ta i 'injomeuratoa i 'taŋwa/) - państwo wyspiarskie położone na trzech wyspach pod równikiem na zachód od kontynentu, większej z nich, o tej samej nazwie co państwo, i dwóch pozostałych, Akeira i Hiranea.
Tangia w 8973 roku była państwem federacyjnym, rządzonym przez radę przywódców poszczególnych prowincji. W radzie zasiadał cesarz (τηλαν - teilan), który formalnie nie należał do żadnej z prowincji i miał prowadzić obrady, kierując ich porządkiem. Choć w 9509 cesarz faktycznie posiadał całość władzy, to w 8973 praktycznie słowo "teilan" można przełożyć jako "marszałek rady" (czy, na podstawie polityki anglosaskiej, spiker izby), choć teilan był członkiem tej rady, miał prawo głosu, i miał prawo dyskusji i proponowania pomysłów. Z tego względu jego władza była teoretycznie znaczna, ponieważ mógł on wpływać na porządek obrad. Ponadto, teilan był dziedziczny, podczas gdy przywódcy niektórych prowincji byli wybierani demokratycznie.
Flaga Takatoa, floty tangijskiej założonej w 8900 EK. Ma przedstawiać pysk orki od przodu z Lykaonem jako środkowym okiem.
Tangia w roku wspólnym, tj. 8973 EK, to Tangia 82 EK (30 lat ziemskich) po skrajnie wyniszczającej Drugiej Wojnie o Saace. Tangia straciła w tej wojnie 550 000 ludzi, w tym 350 000 cywilów. Sechtończycy niemal do gruntu spalili Orumilo, jedno z większych miast kraju, wywołując w nim burzę ogniową. Z drugiej strony, Tangia sama wcześniej wywołała wojnę ze znacznie silniejszym przeciwnikiem na broń masowego rażenia poprzez atak gazowy w Ha Agav. Była to pierwsza wojna z aż tak wysokimi stratami, szczególnie cywilnymi, tego kraju. Wojna stanowiła szok dla całego narodu. Pod koniec gospodarka obu krajów stała w ruinie, ale należy przyznać, że Tangia pomimo większych strat w ludziach, generalnie poniosła znacznie mniejsze straty materialne, zachowała w ogóle jakąkolwiek flotę, przyniosła olbrzymią wiedzę, którą posiadali Sechtończycy, oraz znacznie zyskali wizerunkowo.
Eksploracje
Po Drugiej Wojnie Tangia zdecydowała się nawiązać bliższe kontakty z innymi sąsiadami. Rozwinęły się kontakty handlowe z Pinu. Szczególnie dużo Tangijczycy inwestowali w kontakt z Buanią - Tangijczykom pozwolono tam na budowanie osiedli i zarazem manufaktur, chętnie sprzedawano im ohuż i drewno, szczególnie okrętowe, a cesarstwo instruowało Buańczyków jak należy poprawnie uprawiać ziemię, sprzedawało im tytoń, cukier, kusze, pancerze, wyroby szklane (m.in. okulary) i obuwie z podeszwą gumową, pomagające poruszać się po górach, nauczono także miejscowych jak budować wyciągi linowe. Na miejscu pojawił się karaizm, na początku jedynie w drobnym stopniu. Także Buańczycy zaczęli osiedlać się w tangijskich miejscowościach, wzbogacając sztukę teatralną, kulinarną i filozofię.
W dalszej przyszłości po roku wspólnym, Tangia zbudowała swój pierwszy galeon, inspirowana innowacjami neszyjskimi[NIEZATWIERDZONE PRZEZ HP], i ruszyła na wschód, gdzie prześcignęła Neszów w kolonizacji dużej oceanicznej wyspy Atirai. Atirai zostało odkryte i zdobyte w 9353 EK, gdzie aranu starło się z miejscową ludnością autochtoniczną pochodzenia dewijskiego, której część została zabita w boju lub później, część zabiły choroby przywiezione przez Tangijczyków, a część trafiła do niewoli. Tangia założyła tam dużą kolonię wraz ze stocznią w Alai Ara i handlowała intensywnie z Dewijczykami i tamtejszymi Neszami, przywożąc ich towary na Tangię i z powrotem.
Wzrosło też użycie niewolników, których pozyskiwano początkowo z innych rynków, ale też na drodze podboju ludności autochtonicznej mniejszych wysp oceanicznych. W okresie roku wspólnego i krótko po nim użycie niewolników cały czas pozostało marginalne, wzrastając do 9509 EK, i znacznie do 9700 EK.
Ustrój polityczny Tangii w 6911 roku polegał na typowej unii o charakterze gospodarczym bardziej niż politycznym. Zniesiono cła i granice umieszczone pomiędzy państwami składowymi istniejącymi okresie królestw tangijskich i dla wsparcia handlu wewnątrz wyspy wschodu z zachodem. Zmiany fazy oceanicznej i zarazem kierunku wiatru przynoszącego wilgoć ze wschodniego na zachodni i co dwa lata na odwrót powodowały na zmianę urodzaj i pustynnienie to jednej, to drugiej części wyspy. Wspierano zatem trasy handlowe północną (Kunatla - Tongami - Naratai), południową (Kunatla - Reitika - Orumilo - Nomeurai - Naratai) i transpustynną (Kunatla - Takangari - Marao - Luta ni Fari - Naratai). Dodatkowo wspierano wymianę handlową z wyspami Akeira i Hiranea. W 8973 EK jednak dla wygody mieszkańców, a później impetem zmian polityczno-społecznych, doszło do dalszego scalenia politycznego. Zatem 8973 EK, kyoński rok wspólny, jest stadium pośrednim pomiędzy unią gospodarczą 6911 roku a cesarstwem zależnym od Rady Państwa z 9509 EK i monarchią absolutną 9700 EK.
Najwyższy organ kraju to Rada Państwa Tangia. Zasiada w niej po jednym przywódcy politycznym z każdego kraju składowego oraz dziedziczny bądź elekcyjny tzw. cesarz Tangii, tejlan (ay.τηλαν), który pełni rolę spikera/marszałka izby. W 8973 EK byli to:
