Szlak Wody: Różnice pomiędzy wersjami

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Utworzono nową stronę "{{Conszlak handlowy |conworld= '''''Część conworldu <font color="white"><u>KYON</u></font>'''''. |nazwa = SZLAK WODY |grafika = Plik:Szlak wody ma...")
 
Linia 11: Linia 11:
 
|towary = produkty z gumy, cukier, tytoń, optyka, złoto, żagle, dywany, żywność kserofityczna, medycyna
 
|towary = produkty z gumy, cukier, tytoń, optyka, złoto, żagle, dywany, żywność kserofityczna, medycyna
 
}}
 
}}
−
'''Szlak Wody''' - największy szlak [[Kyon]]u, powstały w czasach wczesnonowożytnych (od ok. 9650 [[EK]]) jako skutek postępów cywilizacyjnych, m.in. galeonu i okrętów liniowych i w konsekwencji [[Trzecia Wojna o Saakę|Trzeciej Wojny o Saakę]] i powstania potrzeby wyznaczenia alternatywy transportu towarów na trasie [[Tangia (złoty wiek)|Tangia]] - [[Ajdynir]], z pominięciem [[Secht]]u. Szlak mierzy aż 33 378  kilometry od [[Djyazhoar]]u do [[Kun Atla]], w porównaniu do liczącego 10 166 km [[Szlak Ognia|Szlaku Ognia]], ale jest nieprzerwany, pozwala na wielkoskalowy, masowy transport z użyciem okrętów, omija bandytyzm pustyń, odbywa się pod łatwiejszym klimatem i dostępnością pożywienia (połów ryb, woda pochodząca z kondensacji) i przede wszystkim omija piętrzące się w piramidowy sposób dopłaty nakładane przez państwa po drodze. To powoduje, że szlak wody pozwala na transport większej ilości towaru o wiele bezpieczniej i taniej.
+
'''Szlak Wody''' - największy szlak [[Kyon]]u, powstały w czasach wczesnonowożytnych (od ok. 9650 [[EK]]) jako skutek postępów cywilizacyjnych, m.in. galeonu i okrętów liniowych i w konsekwencji [[Trzecia Wojna o Saakę|Trzeciej Wojny o Saakę]] w [[Kanisja|Kyonie zachodnim]] i powstania potrzeby wyznaczenia alternatywy transportu towarów na trasie [[Tangia (złoty wiek)|Tangia]] - [[Ajdynir]], z pominięciem [[Secht]]u. Szlak mierzy aż 33 378  kilometrów od [[Djyazhoar]]u do [[Kun Atla]], w porównaniu do liczącego 10 166 km [[Szlak Ognia|Szlaku Ognia]], ale jest nieprzerwany, pozwala na wielkoskalowy, masowy transport z użyciem okrętów, omija bandytyzm pustyń, odbywa się pod łatwiejszym klimatem i dostępnością pożywienia (połów ryb, woda pochodząca z kondensacji) i przede wszystkim omija piętrzące się w piramidowy sposób dopłaty nakładane przez państwa po drodze. To powoduje, że szlak wody pozwala na transport większej ilości towaru o wiele bezpieczniej i taniej.
  
 
Wadą natomiast jest ogromny czas podróży i obciążenie psychiczne marynarzy. Stąd zazwyczaj w drogę wybierały się ogromne floty okrętów, liczące nawet setki dużych jednostek. Wykorzystywano krótkie [[Kyon|kyońskie]] pory roku i znaczną wędrówkę równika termicznego, zmieniającego nieco wiatry nawet w obrębie równika. To powodowało, że gigantyczne floty handlowe pokonywały ten dystans niejako zygzakiem. Takie pływające państwa miały często rozległą autonomię (patrz: [[Takatoa]] dla [[Tangia (złoty wiek)|Tangii]]) i zabierały ze sobą dziesiątki tysięcy ludzi naraz w podróże trwające latami. Oprócz oczywistych przeszkód (wycieńczenie psychiczne długotrwałą żeglugą, słabe pożywienie, mało wody, niedostępność materiałów naprawczych), należało się porozumieć z innymi potęgami morskimi, tj. z [[Muria|Murią]] i z [[Olsenia|Olsenią]] przede wszystkim, niemniej te kraje często również uczestniczyły w handlu.
 
Wadą natomiast jest ogromny czas podróży i obciążenie psychiczne marynarzy. Stąd zazwyczaj w drogę wybierały się ogromne floty okrętów, liczące nawet setki dużych jednostek. Wykorzystywano krótkie [[Kyon|kyońskie]] pory roku i znaczną wędrówkę równika termicznego, zmieniającego nieco wiatry nawet w obrębie równika. To powodowało, że gigantyczne floty handlowe pokonywały ten dystans niejako zygzakiem. Takie pływające państwa miały często rozległą autonomię (patrz: [[Takatoa]] dla [[Tangia (złoty wiek)|Tangii]]) i zabierały ze sobą dziesiątki tysięcy ludzi naraz w podróże trwające latami. Oprócz oczywistych przeszkód (wycieńczenie psychiczne długotrwałą żeglugą, słabe pożywienie, mało wody, niedostępność materiałów naprawczych), należało się porozumieć z innymi potęgami morskimi, tj. z [[Muria|Murią]] i z [[Olsenia|Olsenią]] przede wszystkim, niemniej te kraje często również uczestniczyły w handlu.

Wersja z 15:37, 28 lut 2021

Część conworldu KYON.
SZLAK WODY
Szlak wody mały.png
Szlak wody w roku 9700 EK.
Inne nazwy:
Państwa: Tangia - Muria - Medengia - Ajdynir
Długość: Łącznie 33 378 km
- 2256 km Djyazhoar (Ajd.) - 1795 km zach. Medengia
- 2115 km wsch. Medengia - zatoka murska
- 6772 km zatoka murska - wyspa Aroman
- 12668 km wyspa Aroman - wyspa Atirai
- 7194 wyspa Atirai - Uruna, wysp. Akeira
- 2833 km Uruna, wysp. Akeira - Kun Atla
Jest częścią: {{{część}}}
Znany od: 9650 EK
Typ: lądowy transoceaniczny
Transport: wielkoskalowy na dużych okrętach
Towary: produkty z gumy, cukier, tytoń, optyka, złoto, żagle, dywany, żywność kserofityczna, medycyna

Szlak Wody - największy szlak Kyonu, powstały w czasach wczesnonowożytnych (od ok. 9650 EK) jako skutek postępów cywilizacyjnych, m.in. galeonu i okrętów liniowych i w konsekwencji Trzeciej Wojny o Saakę w Kyonie zachodnim i powstania potrzeby wyznaczenia alternatywy transportu towarów na trasie Tangia - Ajdynir, z pominięciem Sechtu. Szlak mierzy aż 33 378 kilometrów od Djyazhoaru do Kun Atla, w porównaniu do liczącego 10 166 km Szlaku Ognia, ale jest nieprzerwany, pozwala na wielkoskalowy, masowy transport z użyciem okrętów, omija bandytyzm pustyń, odbywa się pod łatwiejszym klimatem i dostępnością pożywienia (połów ryb, woda pochodząca z kondensacji) i przede wszystkim omija piętrzące się w piramidowy sposób dopłaty nakładane przez państwa po drodze. To powoduje, że szlak wody pozwala na transport większej ilości towaru o wiele bezpieczniej i taniej.

Wadą natomiast jest ogromny czas podróży i obciążenie psychiczne marynarzy. Stąd zazwyczaj w drogę wybierały się ogromne floty okrętów, liczące nawet setki dużych jednostek. Wykorzystywano krótkie kyońskie pory roku i znaczną wędrówkę równika termicznego, zmieniającego nieco wiatry nawet w obrębie równika. To powodowało, że gigantyczne floty handlowe pokonywały ten dystans niejako zygzakiem. Takie pływające państwa miały często rozległą autonomię (patrz: Takatoa dla Tangii) i zabierały ze sobą dziesiątki tysięcy ludzi naraz w podróże trwające latami. Oprócz oczywistych przeszkód (wycieńczenie psychiczne długotrwałą żeglugą, słabe pożywienie, mało wody, niedostępność materiałów naprawczych), należało się porozumieć z innymi potęgami morskimi, tj. z Murią i z Olsenią przede wszystkim, niemniej te kraje często również uczestniczyły w handlu.

Centralą handlową jest wyspa Aroman. Została ona założona specjalnie w celu obsługi handlu transoceanicznego poprzez porozumienie tangijsko - ajdynirskie i jest zarządzana przez jednostki polityczno-administracyjne wyznaczone przez Ajdynir z jednej strony i przez Takatoa ze strony tangijskiej.

Nazwy w różnych językach

język nazwa regionu
języki ziemskie
polski Szlak Wody
angielski Path of Water
języki kyońskie
ayu
sechtoński


Grafiki

  • Pełna mapa

Globalne szlaki handlowe Kyonu
Szlak Ognia (pustynny) · Szlak Kadzidła (środkoworównikowy) · Szlak Wody (oceaniczny) · Szlak Lasu (północnorównikowy) · Szlak Lodu (antarktyczny) · Szlak Równikowy (morza słonego) · Szlak Gór (wschodniokontynentalny) · Szlak Szaleńców (górsko-pustynny) · Szlak Wschodni (olseńsko-ajdynirski) · Szlak Wiatrów (wschodniokyoński)
Źródło: „https://jezykotw.webd.pl/w/index.php?title=Szlak_Wody&oldid=42834”