Szlak Wody

Część conworldu KYON.
SZLAK WODY
Szlak wody w roku 9700 EK.
Inne nazwy:
Państwa:	Tangia - Muria - Medengia - Ajdynir
Długość:	Łącznie 33 378 km - 2256 km Djyazhoar (Ajd.) - 1795 km zach. Medengia - 2115 km wsch. Medengia - zatoka murska - 6772 km zatoka murska - wyspa Aroman - 12668 km wyspa Aroman - wyspa Atirai - 7194 wyspa Atirai - Uruna, wysp. Akeira - 2833 km Uruna, wysp. Akeira - Kun Atla
Jest częścią:	{{{część}}}
Znany od:	9650 EK
Typ:	lądowy transoceaniczny
Transport:	wielkoskalowy na dużych okrętach
Towary:	produkty z gumy, cukier, tytoń, optyka, złoto, żagle, dywany, żywność kserofityczna, medycyna

Szlak Wody - największy szlak Kyonu, powstały w czasach wczesnonowożytnych (od ok. 9650 EK) jako skutek postępów cywilizacyjnych, m.in. galeonu i okrętów liniowych i w konsekwencji Trzeciej Wojny o Saakę w Kyonie zachodnim i powstania potrzeby wyznaczenia alternatywy transportu towarów na trasie Tangia - Ajdynir, z pominięciem Sechtu. Szlak mierzy aż 33 378 kilometrów od Djyazhoaru do Kun Atla, w porównaniu do liczącego 10 166 km Szlaku Ognia, ale jest nieprzerwany, pozwala na wielkoskalowy, masowy transport z użyciem okrętów, omija bandytyzm pustyń, odbywa się pod łatwiejszym klimatem i dostępnością pożywienia (połów ryb, woda pochodząca z kondensacji) i przede wszystkim omija piętrzące się w piramidowy sposób dopłaty nakładane przez państwa po drodze. To powoduje, że szlak wody pozwala na transport większej ilości towaru o wiele bezpieczniej i taniej.

Wadą natomiast jest ogromny czas podróży i obciążenie psychiczne marynarzy. Stąd zazwyczaj w drogę wybierały się ogromne floty okrętów, liczące nawet setki dużych jednostek. Wykorzystywano krótkie kyońskie pory roku i znaczną wędrówkę równika termicznego, zmieniającego nieco wiatry nawet w obrębie równika. To powodowało, że gigantyczne floty handlowe pokonywały ten dystans niejako zygzakiem. Takie pływające państwa miały często rozległą autonomię (patrz: Takatoa dla Tangii) i zabierały ze sobą dziesiątki tysięcy ludzi naraz w podróże trwające latami. Oprócz oczywistych przeszkód (wycieńczenie psychiczne długotrwałą żeglugą, słabe pożywienie, mało wody, niedostępność materiałów naprawczych), należało się porozumieć z innymi potęgami morskimi, tj. z Murią i z Olsenią przede wszystkim, niemniej te kraje często również uczestniczyły w handlu.

Centralą handlową jest wyspa Aroman. Została ona założona specjalnie w celu obsługi handlu transoceanicznego poprzez porozumienie tangijsko - ajdynirskie i jest zarządzana przez jednostki polityczno-administracyjne wyznaczone przez Ajdynir z jednej strony i przez Takatoa ze strony tangijskiej.

Czas podróży

W roku 1732 okręt "Ann" pokonał odległość transatlantycką około 5700 kilometrów w 88 dni. To daje średnią prędkość około 64,77 km/dzień (2,70 km/h).

Odległość na Szlaku Wody jest pięć i pół razy większa. Zupełnie ignorując przeszkody takie jak niekorzystny kierunek wiatru i skupiając się na powyżej wskazanej prędkości w stos. do odległości, można by uznać, że typowy okręt tangijski czy ajdyniriański pokonałby 31582 km od wybrzeży Medengii do Kun Atla w 487,58 ziemskich dni (15,99 miesięcy, 1,33 lat), tj. 268,94 dni Kyonu, to jest 17,93 piętnastodniowych miesięcy i 3,57 lat Kyonu - w jedną stronę. Należy oczywiście założyć, że statki nie pływały od wybrzeży Medengii do samej Kun Atla, tylko raczej wymieniały się towarami na Aromanie i potem dochodziło do wymiany w Atirai, skąd Tangia już rozdysponowywała swoje zasoby, natomiast niewątpliwie była to bardzo długa podróż.

Porównanie ze Szlakiem Ognia

Wielbłąd w karawanie przeciętnie podróżował z prędkością 4 km/h przenosząc do 150 kg ładunku, ale mógł tak podróżować tylko przez osiem godzin dziennie zanim musiał odpocząć. Zatem choć ma wyższą przeciętną prędkość od okrętu, to był w stanie pokonać zaledwie 32,00 km/dzień (4 km/h). To oznacza, że trzykrotnie mniejszą odległość 10166 kilometrów karawana wielbłądów pokonywała w najlepszych możliwych warunkach w 2,33 roku kyońskiego. Jest to różnica 1,24 roku. Szlak ognia był droższy, dawał dużo mniejsze marże, miał mniejszą ładowność i był bardziej wyczerpujący, ale był szybszy.

Nazwy w różnych językach

język	nazwa regionu
języki ziemskie
polski	Szlak Wody
angielski	Path of Water
języki kyońskie
ayu
sechtoński

Grafiki

• 

  Pełna mapa