KOMI Komi
|
{{{flaga}}}
|
{{{herb}}}
|
{{{motto}}}
|
Komi na północnym zachodzie, w zatoce Komi, nad morzem sechtońskim.
|
Język urzędowy:
|
pinu, różne pinuskie, ayu, nowosechtoński, buański, hetyński
|
Języki używane:
|
pinu, różne pinuskie, ayu, nowosechtoński, buański, hetyński, wiele innych
|
Stolica
|
{{{stolica}}} {{{stolica współrzędne}}}
|
Ustrój
|
{{{ustrój}}}
|
{{{głowa państwa}}}
|
{{{władca}}}
|
{{{szef rządu}}}
|
{{{premier}}}
|
Powierzchnia - całkowita -% wody
|
{{{powierzchnia całkowita}}} km² {{{procent wody}}}%
|
Ludność 8973 EK - całkowita
|
30 000
|
Waluta
|
{{{waluta}}} ({{{kod waluty}}})
|
Strefa czasowa
|
{{{czas}}}
|
Powstanie:
|
{{{utworzenie}}}
|
Hymn
|
{{{hymn}}}
|
Przynależność do organizacji
|
{{{organizacje}}}
|
Domena internetowa
|
{{{internet}}}
|
Kod telefoniczny
|
+{{{kod}}}
|
|
Komi - stolica Pinu. Założona wkrótce po 8720 EK jako siedziba Wielkiego Wodza Agalasraka IV Jednogłowego z plemienia Biały Ząb i jego żony Wielkiej Kapłanki Suchych Liści Migdalakiripupuni I Dwurękiej z plemienia Tępe Włócznie. W 8973 EK miała około 30 tys. mieszkańców i była zamieszkana głównie przez cudzoziemców prowadzących sprawy handlowe i Pinusów sprzedających im towar. W 9654 EK miała około 100 000 mieszkańców wszelkich narodowości. O Komi intensywne walki prowadziło Cesarstwo Wielkiej Tangii i Konfederacja Państw Sechtu podczas Trzeciej Wojny o Saakę w latach 9654 - 9662 EK. Po tym okresie Komi zostało siłowo wcielone do Tangii jako kolonia kontynentalna i podupadło, a stolica została przeniesiona do nowo założonego miasta Atla Apori w cieśninie pinuskiej. Przez następne 70 lat Tangijczycy nie byli w stanie zapanować nad plemionami pinuskimi, aczkolwiek 70% z nich zginęło podczas panowania Tangijczyków.