Szuria - kraina historyczna położona wzdłuż całego zachodniego wybrzeża południowej półkuli Kyonu, na południe od Aurii (Buanii) aż do północno-zachodnich granic Nuarii, klasyfikowana albo jako Kyon Południowy[1] albo jako część Kanisji[2].
Za historię Szurii odpowiadało dwóch ludzi: Spiritus oraz Canis. Ten rejon Kyonu należy do obszaru zainteresowań Canisa, ale oddał go Spiritusowi na rozwinięcie tu jego pomysłów na państwa, z czego powstała historia Enenków. Spiritus porzucił swój projekt i opuścił społeczność Kyonu, przez co Canis cofnął jego datowanie wydarzeń o tysiąc lat EK, ale uszanował i pozostawił już napisane prace, natomiast po granicznym roku 8000 EK cywilizacja Enenków upadła i została zastąpiona przez inne narody, co jest konsekwencją porzucania projektu Kyon.
Narody Szuru
Klimat
„Zajmujący większą powierzchnię Szur wyraźnie zmienia się w zależności od położenia. Najbardziej północna część kraju ma klimat podobny do buańskiego, niemniej bardziej zmierzając na południe widzimy znacznie silniejsze oddziaływanie Wielkiej Pustyni Południowej Kyonu. To oddziaływanie wypaliłoby ziemie szurskie, gdyby nie zatoka ewańska: olbrzymi żar pustyni latem rozgrzewa masy wody zatoki, wywołując niże, miejscami głębokie, a wraz z nimi intensywne opady deszczu. Dlatego zatoka ewańska posiada dobry klimat do rolnictwa, choć sporo zależy od fazy wielkiej oscylacji oceanicznej. Zimą, kiedy powietrze z kontynentu staje się lodowate, zatoka nie jest w stanie się dostatecznie ogrzać, a zatem wywoływać opadów, a wiatry pozostają wschodnie, i są wtedy suche. Na południe, na półwyspie szurskim, często zatrzymuje się zimą naturalny niż granicy komórki Hadleya i Ferrela - tam deszcze są naturalne. Na południe od tego miejsca, wskutek tej granicy oraz oddziaływania Coriolisa, wiatry zmieniają kierunek na zachodni, przynosząc znaczne ilości wilgoci nad te tereny, choć zimą potrafi to być również śnieg - im bardziej na południe, tym większa na to szansa. ”
- Wielbłąd i Rekin/Buania i Szur
Enency nigdy nie stworzyli jednego, scentralizowanego państwa. Szur składał się z wielu mniej lub bardziej niezależnych miast-państw i malutkich, rolniczych królestw. Pierwotnie większość państewek była rządzona przez dynastycznych monarchów. Z czasem jednak, wielu z nich zostało obalonych przez arystokrację czy mieszczaństwo lub pod ich wpływem straciło większość swej władzy. Dominowały systemy quasi-demokratyczne, np. arystokratyczne republiki, czy monarchie ograniczone przez silne parlamenty. Nierzadkie były też demokracje bezpośrednie podobne do tej ateńskiej.
Rozdrobnienie administracyjne i wojny między miastami-państwami ostatecznie doprowadziły do upadku Szuru, a resztki etnicznych Enenków zostały wchłonięte przez inne narody.
Prehistoria
Uwaga:Niniejsza treść została uzupełniona/napisana przez Canisa już po usunięciu Spiritusa z projektu Kyon.
Naród Enenków pojawił się prawdopodobnie podczas migracji z bardziej południowych obszarów Kyonu, jako że są to narody rasy ludzkiej podobnej do polinezyjskiej, która do roku wspólnego 8793 EK rozciąga się od Nuarii do Tangii. Proto-Enenkowie byli zbiorowiskiem plemion, które zatrzymały się w tym obszarze pomiędzy Buanią, a ziemiami na południe od Szuru.
Starożytność
Uwaga:Niniejsza treść została uzupełniona/napisana przez Canisa już po usunięciu Spiritusa z projektu Kyon.
Uważa się, że mniej więcej około lat 2700 EK przez teren Szuru musiała przejść wschodnia Korona Kaori. Był to artefakt staronuaryjski, którego losy są niejasne. Były wykonane dwie: korona dla wielkich cywilizacji Zachodu (Kanisji) zaginęła całkowicie, natomiast korona dla wielkich cywilizacji Wschodu (ziem późniejszego Ajdyniru) z nieznanej przyczyny trafiła na zachód, zamiast na wschód. We wczesnych latach 3000 zapisywano jej obecność w Buanii, po czym trafiła na wyspę Kaori. Ludy Szuru nie pozostawiły wiele śladów po niej, poza kilkoma rysunkami naskalnymi identyfikującymi przedmiot. Szur nie wyrobił sobie żadnych trwałych legend na jej temat.
Uwaga:Niniejsza treść została napisana pierwotnie przez Spiritusa.
Najstarsze znane dziś zapiski historyczne w Szurze pochodzą z roku ok. 3000 EK. Mniej więcej w tym czasie dochodzi do rozkwitu cywilizacji na tym obszarze.
Powstanie kluczowych miast-państw
Datowanie kluczowych miast-państw jest następujące:
Miasta handlowały ze sobą, nie prowadząc silniejszych wojen w okresie 4328 EK - 5001 EK. Okazjonalne potyczki się zdarzały, szczególnie pomiędzy Futtą a Tuwwą.
Średniowiecze
Uwaga:Niniejsza treść została uzupełniona/napisana przez Canisa już po usunięciu Spiritusa z projektu Kyon.
W roku 5001 EK miasto Futta usprawnia uprawy na swoim terytorium i zwiększa populację, podbijając pod siebie jako lenna wyspę z miastami Tolina i Taka. Handluje żywnością i innymi towarami, płynąc z nimi pomiędzy południową Buanią a Nuarią.
Pierwsza wojna Futty i Tuwwy, hegemonia futtańska
W roku 5321 EK Futta i Tuwwa prowadzą ze sobą pierwszą poważną wojnę. Tuwwa zostaje podbita, ale jest kontrolowana tylko przez 4 lata, wymieniona zostaje lokalna administracja. Rozpoczyna się okres hegemonii futtańskiej nad całym obszarem szurskim, a choć północne miasta pozostają niezależne, to Futta dominuje gospodarczo.
Ten okres trwa przez trzy dynastie, 804 lat Kyonu, tj. 300 lat ziemskich. W roku 6125 EK, poważny kryzys pałacowy u Futty wywołał kryzys w wojnie o władzę, a działo się to w tym samym czasie co wzmocnienie się władz w Tuwwie, która już od stu lat nie płaciła Futcie żadnych danin.
W roku 6125 EK przełużający się paraliż polityczny Futty i znaczące osłabienie jej wpływów spowodowało wojnę między Tuwwą a Futtą, z której to Tuwwa wyszła zwycięsko w roku 6128 EK.
Hegemonia tuwwska trwała od 6128 EK do 6800 EK, 672 lat Kyonu lub 251 lat ziemskich. Rządziły dwie lokalne dynastie enenckie. W roku 6800 EK Futta finalnie odrzuciła hegemonię tuwwską, z czym Tuwwa nie mogła niczego zrobić.
Okres walk między narodami enenckimi
Przez całe tysiąclecie 6800 - 7800 EK, miasta-państwa enenckie usiłują walczyć ze sobą o dominację. Tradycje republikańskie przenikały się z okresowymi królestwami, wymieniane bywały lenna, terytoriami wstrząsały rewolucje. Enenkowie przez ten okres nadal dominowali etnicznie nad innymi narodami, ale ich proporcja zaczynała spadać wskutek bratobójczych wojen, które ścinały ich populacje. W tym samym czasie, inne rdzenne narody obszaru Szuru zaczynały gwałtownie rosnąć w populacji.
Ostatnia walka regionalna i upadek Szuru
Uwaga:Niniejsza treść została napisana pierwotnie przez Spiritusa, ale zmienione zostało datowanie.
Do roku 7970 EK Tuwwa zapewniła sobie przewagę technologiczną poprzez handel z innymi państwami, głównie z Buanią. W tym roku upadła Futta, ostatni raz przyczyniając się do ekspansji tuwwskiej. Senat wysłał poselstwo do trzech głównych miast kontynentalnego Szuru: Hemele, Ewanu i Einu, od których zażądano kapitulacji, przejścia na religię Enenków w wydaniu tuwwskim, albo wojny z obietnicą taktyki spalonej ziemi i dewastacji ich krain.
Hemele zgodziło się w roku 7971 EK, zostało łagodnie potraktowane i utrzymało autonomię.
Ewanu odesłało posłów z powrotem do Tuwwy z odpowiedzią odmowną.
Einu stracił posłów tuwwskich i odesłał ich głowy z powrotem do Tuwwy.
Ewanu i Einu zawarły sojusz. 7974-7996 to walka raczej wyrównana, chociaż z nieznaczną przewagą północy, zakończona ostatecznie zawieszeniem broni - górzysty środkowy Szur jest terenem bardzo trudnym do prowadzenia jakichkolwiek walk. W roku 8001 EK, Ewan zaatakował Hemele, co było błędem strategicznym, ponieważ nie popierał tego ich sojusznik Ein. W regionie wybuchło powstanie, Ewańczycy zostali wygnaniu z Hemele, Tuwwa wkroczyła na terytorium ewanu. Wpół drogi pomiędzy Hemele a Ewanem, w pobliżu wioski o nazwie Uszuru doszło do starcia dwóch armii. Tuwwczycy odnieśli niespodziewanie druzgocące zwycięstwo, głównie dzięki zastosowaniu nowych technologii wojennych, i ruszyli oblegać Ewan. Miasto było oblegane przez kilkanaście tygodni i po raz pierwszy w historii Szuru użyto tam prochu. Miasto Ewan ostatecznie poddało się w 8002 EK. Najwyższych dostojników miasta czekał różny los, część zdołała uciec, część ułaskawiono, część została złożona w ofierze, ale samo miasto nie ucierpiało większych dalszych zniszczeń i upokorzeń. W mieście wykorzeniono tradycyjny politeistyczny kult.
Przeciwnikiem został Ein i u schyłku roku 8002 doszło do pierwszych starć na granicy. Osłabiona wojną z Ewanem tuwwska armia nie była jednak w stanie przebić się w głąb terytorium wroga. Tuwwski dowódca wpadł jednak na pomysł przerzucenia części wojsk na wschód, ażeby te przeszły górami. Operacja ta trwała dosyć długo, ale ostatecznie powiodła się, a Ein nagle znalazł się w pozycji ataku z dwóch stron — południowej i wschodniej. Konieczność rozpoczęcia przerzucania wojsk na wschód pomogły wrogowi wedrzeć się od południa, a nim owo przerzucenie doszło w pełni do skutku, tuwwska armia napierająca od zachodu zajęła żyzną dolinę Timi Kili stanowiącą główny obszar zaopatrzenia regionu w żywność. Nie udało się również ocalić prastarej świątyni boga-słońca czczonego na północy — wraz z otaczającym ją miasteczkiem została splądrowana i doszczętnie zniszczona.
Na początku roku 8005 Ein został oblężony. Stary król zginął w walce, a nowy, przekonany o niezdobywalności swego grodu, nie zamierzał jednak poddać się, tak jak uczynili to Ewańczycy — zdawał sobie sprawę z faktu, że zostałby stracony przez Tuwwczyków. Miasto zostało wzięte głodem w 8007 EK, przy znacznej dewastacji wywołanej atakami artyleryjskimi (ogniowymi). Tuwwa w mieście przeprowadziła terror: palono, plądrowano, gwałcono, brano w niewolę, burzono, składano w ofierze czy po prostu mordowano. Król, wraz z całą rodziną, arystokracją, dworem, dużą częścią wojska i innymi zostali przewleczeni przez cały Szur aż do Tuwwy, gdzie cały orszak został złożony w rytualnej, ceremonialnej masakrze z przedłużonym udziałem tortur, a zwłoki najważniejszych osobistości następnie stratowano na miazgę.
Pod koniec tego okresu Tuwwa była potężnie osłabiona, obszar - wyludniony przez wojnę, mordy i emigrację wojenną, armia - osłabiona przez rozciągnięcie. Tuwwa cieszyła się wolnością do 8012 roku EK, po czym wojny wewnętrzne doprowadziły do zapaści cywilizacyjnej w każdym zakątku cywilizacji etnicznych Enenków. Tymczasem, inne narody zaczęły budować swoje cywilizacje.
