Okres Zamętu (Trugia)

Oblężenie truskiej twierdzy podczas Okresu Zamętu.

Okres Zamętu – okres kryzysu politycznego i wojen domowych w Państwie Truskim, obejmujący lata 7555 EK – 7608 EK . Rozpoczął się po śmierci Meleína I i objęciu tronu przez jego niepełnoletniego syna Faùta, a zakończył restauracją państwa przez Meleína II Odnowiciela.

Był to czas regencji, rebelii książęcych, walk frakcyjnych oraz bezkrólewia po śmierci Faùta. Państwo pogrążyło się w chaosie, utraciło część ziem i prestiżu, a jego istnienie stanęło pod znakiem zapytania.

Początek kryzysu

W 7555 EK po śmierci Meleína I tron odziedziczył jego ośmioletni syn Faùt. Ponieważ pełnoletniość osiągało się w wieku 40 lat, władzę sprawowali regenci. Pierwszą regentką była matka młodego władcy, Reùl, pochodząca z kraju Pojtów. Jej ambicje i brak poparcia wśród Trugów doprowadziły do buntu stryja Faùta, Álaìrkora (7558 EK ). Choć został on zabity w zasadzce, chaos w państwie narastał, a Broci z Kraju Zachodniego (którzy byli poddanymi Álaìrkora) zaczęli pustoszyć granice. W 7568 EK Reùl została obalona i zabita w przewrocie pałacowym, a razem z nią kilka tysięcy Pojtów w Trugii.

Regencja Aìrtora

Nowym regentem został Aìrtor, który początkowo ustabilizował sytuację i zyskał opinię władcy ostrożnego i umiarkowanego. Jednak wkrótce wybuchły kolejne rebelie: Aùdor, książę Kraju Południowego, oraz Meís, księżna Prowincji Północno-Wschodniej, wystąpili przeciwko władzy centralnej. Aìrtor zdołał ich pokonać, lecz Aùdor wezwał na pomoc Pojtów. W 7584 EK armia cesarska wkroczyła do Trugii, a regent został zmuszony do podpisania upokarzającego traktatu pokojowego (7587 EK ), oddającego południowy brzeg Wielkiej Rzeki Pojtom.

Samodzielne rządy Faùta

W tym samym roku młody Faùt osiągnął pełnoletniość i przejął władzę. Starał się wzmocnić państwo, lecz spotkał się z silnym oporem dworu i administracji. W 7589 EK został otruty przez swoją ciotkę Aúd, wdowę po Aìrtorze (skazanym na śmierć przez Faùta zaraz po objęciu władzy). Jego śmierć zakończyła panowanie dynastii Tárolaùgrydów i rozpoczęła okres bezkrólewia.

Wojna domowa

Po śmierci Faùta władza centralna upadła, a o tron zaczęły rywalizować liczne frakcje. Aúd, zabójczyni władcy, ogłosiła się regentką, lecz nie została zatwierdzona na Hegemona. Jej rządy ograniczały się do murów stolicy, a nawet jej syn, Tárolaùgr Aìrtoryda, sprzeciwił się jej władzy. W 7591 EK Aúd została pojmana i zabita w czasie tortur.

Jej syn Tárolaùgr Aìrtoryda, wnuk Tárolaùgra II, zyskał poparcie części armii i przez długi czas prowadził walki o władzę. Był ostatnim męskim potomkiem Założyciela w linii głównej. W 7600 EK był już bliski zdobycia stolicy i koronacji, lecz zginął podczas oblężenia. Jego śmierć pogrążyła kraj w dalszym chaosie, a brak bezpośredniego potomka dynastii Tárolaùgrydów sprawił, że walka o władzę trwała jeszcze kilka lat. Jego sława przetrwała jednak bardzo długo w truskich pieśniach epickich.

Restauracja

Po śmierci Tárolaùgra Aìrtorydy sytuację wykorzystał jego dawny generał, Meleín Lùtoryda, potomek rodu Indákidów. W 7608 EK , po ośmiu latach walk, zdobył stolicę i został wybrany Hegemonem jako Meleín II Odnowiciel.

Nowy władca przeprowadził reformy administracyjne, ograniczył samowolę klanów i przywrócił stabilność. Dzięki niemu Państwo Truskie przetrwało kryzys i rozpoczęło nowy okres rozwoju pod rządami Indákidów.

Znaczenie

Okres Zamętu był jednym z najcięższych kryzysów w dziejach Trugii. Ujawnił słabości ustrojowe – zwłaszcza zależność państwa od silnej osobistej władzy centralnej – i doprowadził do końca dynastię Tárolaùgrydów. Jednocześnie przygotował grunt pod reformy Meleína II, które zapewniły państwu truskiemu dalsze istnienie.

Zobacz też

• Państwo Truskie
• Tarolaugr I
• Melein II
• Indakidzi