Inskrypcja z Nisary — królewska inskrypcja naskalna, wykuta na rozkaz starożytnego ajniadzkiego króla Mindujaty (ajn. Minduyâta). Składa się z 26 linijek tekstu w klasycznym języku ajniadzkim, podzielonych na 3 części. Po lewej stronie wyryta jest podobizna samego Mindujaty, w pozie zwycięzcy, z łukiem i włócznią, depczącego swymi stopami pokonane i płonące miasto. Z tego powodu Inskrypcja z Nisary znana jest także jako inskrypcja o zniszczeniu [miasta] Qiźuvatni. Pomimo tego, że w roku wspólnym inskrypcja znajduje się z w oddaleniu od wody, w czasach Wschodu Starożytnego znajdowała się ona tuż nad brzegiem dużej rzeki, zwanej Ŝovariyaṣê w języku ajniadzkim (najprawdopodobniej na wpół mityczna Ŝvaeryazhi z późniejszych tekstów ajdyniriańskich).
Nazwa
Etymologia
Nazwa inskrypcji bierze się od starożytnego ajniadzkiego miasta Nisara, położonego w odległości niecałych 2 kilometrów na południe od niej. Pomimo tego, że w roku wspólnym po Nisarze pozostają zaledwie ruiny, jest to w istocie jedno z niewielu miast ajniadzkich, które przetrwały upadek Imperium Świtu oraz koniec Wschodu Starożytnego. Miasto znane było kejreńskim oraz olseskim handlarzom. Pobliska monumentalna inskrypcja, której znaczenie zostało zapomniane wraz z końcem epoki brązu, była zaś silnie z nim utożsamiana.
W niektórych językach Kyonu obiekt ten nosi jednak inne nazwy. W starożytnym języku ajniadzkim określano go najprawdopodobniej mianem Raqsanu Minduyâtaze [raqsanu mindujɐtat͡se], czyli "zemsta Mindujaty". Nazwa ta jest jawnym nawiązaniem do samej treści oraz tematyki inskrypcji. Pojawia się na kilku różnych zachowanych fragmentarycznie tabliczkach ajniadzkich, datowanych na czasy po wykuciu Inskrypcji z Nisary i opisujący miejsce znajdujące się w pobliżu tego miasta. Analogiczna nazwa pojawia się w jednym tekście cherynejskim.
