Harensuran

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Kyon.jpg
REGIONY
KYONU

Czytasz artykuł z serii
regiony Kyonu.
Środkowy Kyon Kyon Wschodni Pustynia Południowa Kanisja Kyon Północny Dewia Pustynia Północna Wszechocean Arktozja Sfeniscja
Ajdyniriana
Medengia
Góry i Przedgórze Dachu Świata
Harensuran
Todsmerszczyzna
Dahicja
Pas Życia
Morze Słone
Ilaruzja
Góry Żelazne
Dorzecze
Arewia
Płaskowyż Szomemski
Kiskuadia
Olsenia Właściwa
Saszkuigodia
Rubania
Felża
Morze Płomieni
Rabirumubadin
Zagórze Harruńskie
Korytarz Talonbacki
Talonbat
Dazag Harim
Martwe Ziemie
Gydamana
Wyspy Tangijskie
Auria
Szur
Wielkie Góry Niebosiężne
Dzikie Ziemie
Tarfiy
Qabōr Māgdōr
Ajkulia
Półwysep Pinu
Biały Półksiężyc
Haukia
Wyspy Iriańskie
Region Miteński
Wyspy Północne
Wielka Dewia
Mała Dewia
Wyspy Zachodnie
Maria
Takta
Wyspa Dołgańska
Wyspy Południowe
Lelegia
Atirai
Ma'uri
Wyspa Nowocesarska
Aroman
Archipelag Murski
Archipelag Sałatański
Ocean Biały
Ocean Dewiański
Ocean Północny
Kyońskie Obszary Arktyczne Nuaria
Tsiqaxus

Inne pojęcia: Pierścień Życia Kyonu · Pas Życia
Widok na jezioro Ardawil, największe na Pojezierzu Hareńsko-Surańskim.

Harensuran (czasem też Haren-Suran, Halin-Sulan) — region geograficzny, historyczny i kulturowy położony w północno-wschodniej części Kyonu. Jego granice różnią się w zależności od przyjętej metodologii, ale wszystkie obejmują obszar Harenii, Merawii i Stojezior. Większość naukowców zalicza do Harensuranu także Azenię, która jednak zarówno geograficznie, jak i kulturowo odstaje od swoich sąsiadów. Z tytułu wielowiekowej dominacji cywilizacji Qin, Harensuran wykazuje więcej wspólnych punktów w zakresie kultury czy techniki z krajami Środkowego Kyonu, niż ze swoimi sąsiadami z północy i zachodu.

Z punktu widzenia geografii Harensuran jest naturalnym przedłużeniem wielkiego pasma stepów, rozciągającego się równoleżnikowo przez całą szerokość Pangei. Region wyróżnia jednak bogactwo jezior pochodzenia tektonicznego o lekko słonawej wodzie, z których największe to Ardawil i Qafni. Na wschodzie step stopniowo ustępuje pasmu gęstych puszcz liściastych, ciągnących się wzdłuż wybrzeża Wszechoceanu. Na nieco wilgotniejszy niż na zachodzie klimat wpływa bliskość Dachu Świata, jednak gęstość zaludnienia regionu pozostaje niska, a sieć osadnicza ograniczona jest w zasadzie całkowicie do obszarów położonych wzdłuż rzek, nad brzegami jezior i na wybrzeżu oceanu.

Cztery państwa obecnie zajmujące obszar regionu powstały na bazie czterech autonomicznych prowincji państwa Qin z czasów dyktatury Siedmiu Masek. Wpływ Qin jest widoczny w różnym stopniu – im bliżej Dachu Świata, tym silniej jest on zarysowany w kulturze czy architekturze. Wynika to zarówno z bliskości geograficznej względem obecnych struktur państwowych tej cywilizacji, jak również dłuższego panowania i silniejszej kolonizacji.

Nazwa

Etymologia nazwy jest nieznana. Najprawdopodobniej występuje w jedynym zaświadczonym pisemnie zdaniu pranuweńskim: hālínisulā́chni īnnābʰóm, najczęściej tłumaczonym jako „wędruję ze wschodu na zachód”. Problem z takim tłumaczeniem polega na tym, że podróżowanie ze wschodu na zachód w sensie dosłownych nie miało wówczas wielkiego sensu – i nadal go nie posiada – ponieważ stepy na wschód od Pojezierza Hareńsko-Surańskiego uchodzą za puste i niczyje. Naukowcy z Uniwersytetu w Zhanzhou postulują inne, bardziej metaforyczne tłumaczenie – „wędruję po krainie życia”, wysnuwając ten wniosek na podstawie powszechnego w lokalnych kulturach utożsamiania cyklu życia z cyklem dobowym. Frazeologizm taki nie jest jednak znany w lokalnych językach, w których słowa oznaczające „wschód” i „zachód” są derywatami „narodzin” i „zgonu”, a nie odwrotnie.

Nazwa regionu przeniesiona została na region geograficzny: Pojezierze Hareńsko-Surańskie, derywowana od niej jest także nazwa państwa Harenia. Wiedza o regionie dociera do świata niemal zawsze za pośrednictwem Qin, toteż w egzonimii najczęściej pojawiają się derywowane od qińskiego Hâlín Sûlán warianty z /l/ w miejsce /r/.