Przejdź do zawartości

Szur

Z Conlanger
Šúr Czytasz artykuł z serii Szur. | Demografia Szuru · język enencki · religia Enenków · historia Szuru
Cywilizacje: Cywilizacja Enenków 4328 EK do 8012 EK (Miasta-państwa enenckie: Tuwwa · Ein · Ewan · Futta)
Szur

Język
Lokalizacja Kanisja/Kyon Południowy
Krainy
Państwa Cywilizacja Enenków
Największe miasta Tuwwa, Futta, Ewan, Ein
Narody Enenkowie

Szur, Szuria - kraina historyczna położona wzdłuż całego zachodniego wybrzeża południowej półkuli Kyonu, na południe od Aurii (Buanii) aż do północno-zachodnich granic Nuarii, klasyfikowana albo jako Kyon Południowy[1] albo jako część Kanisji[2].

Nazwa wzięła się od "Szuru" jako nazwy własnej Cywilizacji Enenków, z którą była równoznaczna przez cały okres od 4328 EK do 8012 EK.

Klimat

„Zajmujący większą powierzchnię Szur wyraźnie zmienia się w zależności od położenia. Najbardziej północna część kraju ma klimat podobny do buańskiego, niemniej bardziej zmierzając na południe widzimy znacznie silniejsze oddziaływanie Wielkiej Pustyni Południowej Kyonu. To oddziaływanie wypaliłoby ziemie szurskie, gdyby nie zatoka ewańska: olbrzymi żar pustyni latem rozgrzewa masy wody zatoki, wywołując niże, miejscami głębokie, a wraz z nimi intensywne opady deszczu. Dlatego zatoka ewańska posiada dobry klimat do rolnictwa, choć sporo zależy od fazy wielkiej oscylacji oceanicznej. Zimą, kiedy powietrze z kontynentu staje się lodowate, zatoka nie jest w stanie się dostatecznie ogrzać, a zatem wywoływać opadów, a wiatry pozostają wschodnie, i są wtedy suche. Na południe, na półwyspie szurskim, często zatrzymuje się zimą naturalny niż granicy komórki Hadleya i Ferrela - tam deszcze są naturalne. Na południe od tego miejsca, wskutek tej granicy oraz oddziaływania Coriolisa, wiatry zmieniają kierunek na zachodni, przynosząc znaczne ilości wilgoci nad te tereny, choć zimą potrafi to być również śnieg - im bardziej na południe, tym większa na to szansa. ”
- Wielbłąd i Rekin/Buania i Szur

Przypisy

  1. Wg klasyfikacji Borlacha, który tworzył klasyfikację globalną.
  2. Wg klasyfikacji Canisa, odpowiedzialnego za tę część świata.

Regiony


REGIONY
KYONU

Czytasz artykuł z serii:
Regiony Kyonu.
Środkowy Kyon Kyon Wschodni Kyon Południowy Pustynia Południowa Kanisja Pustynia Północna Kyon Północny Dewia Wszechocean Bieguny
Morze Słone
Jezioro Szmaragdowe
Medengia
Ajdyniriana
Todsmerszczyzna
Dahicja
Góry i Przedgórze Dachu Świata
Harensuran
Ilaruzja
Góry Żelazne
Dorzecze
Arewia
Płaskowyż Szomemski
Kiskuadia
Olsenia Właściwa
Saszkuigodia
Rubania
Felża
Szur
Tolina
Halpeona
Orsynia
Lamakyria
Miech Nuaryjski
Półwysep Atvanv
Hirynkyria
Tsiqaxus
Morze Płomieni
Rabirumubadin
Doliny Nechtarisza
Zagórze Harruńskie
Korytarz Talonbacki
Talonbat
Dazag Harim
Herutin
Martwe Ziemie
Gydamana
Wyspy Tangijskie
Auria
Wielkie Góry Niebosiężne
Dzikie Ziemie
Tarfiy
Qabōr Māgdōr
Ajkulia
Półwysep Pinu
Biały Półksiężyc
Wyspa Makit
Haukia
Wyspy Iriańskie
Region Miteński
Wyspy Północne
Wielka Dewia
Mała Dewia
Wyspy Zachodnie
Maria
Takta
Wyspa Dołgańska
Wyspy Południowe
Lelegia
Leria
Atirai
Ma'uri
Mau Teilan Ahari
Aroman
Muria
Sauatani
Ocean Biały
Ocean Dewiański
Ocean Północny
Ocean Południowy
Arktozja
Sula
Umatiga
Sorguta
Sfeniscja

Inne pojęcia: Pierścień Życia Kyonu · Pas Życia · Brama Słońca