Dżaugria

R1   Państwo conworldu KYON.   3
Ƶ̌aŭgro Dugă
Җаүгро Дугӑ
ROK 8973
Flaga Dżaugrii	Emblemat Dżaugrii
{{{jedna flaga}}}
Dżaugria położona jest na Dalekiej Północy Kyonu Dżaugria na świecie (odwzorowanie walcowe równoodległościowe)
Polityka
Stolica	Budano
Książę	Čuzomio I
Ustrój	Związek plemienny z naczelnym księciem
Porządek prawny	rozporządzenia królewskie i ministerialne
Ustawa zasadnicza	{{{ustawa zasadnicza}}}
Zbiory praw	{{{zbiory praw}}}
Język urzędowy:	dżaugryjski
Hymn narodowy:	{{{hymn narodowy}}}
Początek	{{{pojawienie}}}
Koniec państwa	{{{koniec}}}
Demografia
Ludność (8973 EK)	150 000 Budano: 20 000
Narodowości	Dżaugrowie, Bałaszkowie
Języki używane:	dżaugryjski, południowe dialekty języka bałaszaskiego
Średnia dł. życia	45 lat
Wiara
Religia państwowa	{{{religia państwowa}}}
Religia dominująca	{{{religia dominująca}}}
Typ religii	{{{typ religii}}}
Siła wyższa lub panteon	{{{siła wyższa}}}
Najważniejsze ośrodki kultu	{{{ośrodki kultu}}}
Poziom wolności wyznania	{{{wolność wyznaniowa}}}
Inne religie	{{{inne religie}}}
Geografia i natura
Położenie na świecie	Kyon północny
Powierzchnia	?
Stefy klimatyczne	tajga, góry typu alpejskiego
Gospodarka
Kraje eksportu	?
Towary eksportowe	srebro, złoto, drewno, sobole futra,
Kraje importu	?
Towary importowe	żywność, dobra luksusowe (meble, tkaniny, waluty, sztuka)
System monetarny	barter
Waluta	{{{waluta}}}
Kod waluty	{{{kod waluty}}}
{{{motto}}}
Ewolucja
◀ {{{przed}}} {{{po}}} ▶

Dżaugria (dżau. Җаүгро Дугӑ Ƶ̌aŭgro Dugă) - państwo położone na północnym Kyonie, od północy sąsiadujące ze Związkiem Bałaszasków, od południa i wschodu przez Góry Srebrne z Harensuranem, a od zachodu z lokalnymi plemionami Północy. Stolicą państwajest Budano - ośrodek władzy książęcej a także miejsce jednej z największych kopalni srebra w Dżaugrii. Jest scentralizowanym związkiem plemiennym o wyraźnie zarysowanych stosunkach feudalnych. Władza sprawowana jest przez księcia i jego dwór, a na niższym, plemiennym poziomie przez lokalnych wodzów. Piśmienność jest słabo rozbudowana, sam język dżaugryjski jest rzadko zapisywany, piśmiennictwo wywodzi się z Harensuranu. Wschód kraju zajmują wysokie góry, źródło wielu bogactw naturalnych takich jak srebro, złoto i inne kruszce, a zachód - rozległe lesiste niziny pokryte tajgą. Na tych obszarach rozwinięte jest prymitywne rolnictwo, rybołówstwo, hodowla zwierząt (renifery, sobole, kozy), a także myślistwo (renifery, sobole, wiewiórki, lisy, tchórze, króliki).

Historia

Prehistoria Dżaugrów nie jest znana. Większość obszarów wschodniej i południowej tajgi Północy zamieszkana jest przez ludy bałaszaskijskie, które przybyły z ziem położonych bardziej na zachód około 1000-1500 z. lat temu. Dżaugrowie odstają od nich pod względem językowym (język dżaugryjski nie posiada żadnych pokrewnych sobie języków), kulturowym i religijnym, więc przypuszcza się, że są potomkami autochtonicznej ludności tego obszaru, która została wypchnięta przez Bałaszasków z bardziej atrakcyjnych nizin w stronę Gór Srebrnych. Ówcześni przodkowie Dżaugrów zajmowali się przede wszystkim myślistwem, pasterstwem, rybołówstwem i hodowlą zwierząt.

Duży wpływ na rozwój cywilizacyjny Dżaugrii miała qińska kolonizacja Harensuranu. Na obszarze Gór Srebrnych rozwinęła się sieć prymitywnych kopalni srebra i złota, od których wzięły nazwę Góry Srebrne. Poszczególne kopalnie były chronione przez lokalnych watażków, którzy zajmowali się ich ochroną i handlem. Często dochodziło do starć, rabunków, grabieży importowanej żywności ze wschodu, co nieuchronnie doprowadziło do rozwoju ufortyfikowania kopalni, wokół których zaczęły się rozwijać większe osiedla. Dalszy rozwój cywilizacyjny tego obszaru zakończył się wraz z zapaścią cywilizacyjną Harensuranu. Handel stał się mniej opłacalny, większość kopalni została opuszczona lub zniszczona. Nie dotyczyło to jednak wszystkich ośrodków wydobywczych, część, położona w naturalnie trudnych do zdobycia miejscach przetrwała ten okres. Ośrodki te stały się z czasem siedzibami lokalnych wodzów plemiennych kontrolujących handel z odbudowującym się z zapaści Harensuranem.

Ze względu na brak piśmiennictwa i słabe zainteresowanie obszarem przez bardziej rozwiniętych sąsiadów początki obecnej państwowości dżaugryjskiej są owiane tajemnicą. Według przekazywanych legend, Zulo, wódz Plemienia Jelenia z siedzibą w Budano miał sen, w którym zobaczył siedem zwierząt reprezentujących siedem plemion Dżaugrów i następnie udał się do lasu na ich poszukiwania. Znalazł tylko ranną jaskółkę, która według legendy była zaczarowaną córką Menro, wodza Plemienia Jaskółki. Ten w podzięce za jej odczarowanie miał przysiąc mu lojalność, jeżeli tylko ją poślubi. Następcy Zulo kontynuowali dzieło swoje przodka powoli podporządkowując kolejne plemiona. To, jak sam proces wyglądał nie jest szczegółowo znane. Proces jednoczenia Dżaugrów zakończył prawnuk Zulo, Bomƶio I. Następni książęta zajmowali się rozwojem handlu z Harensuranem, walkami z sąsiadującymi plemionami i budową kolejnych fortyfikacji. Budano, stało się dużym jak na lokalne warunki ośrodkiem para-miejskim. Wraz z kupcami z Harensuranu do Budano przybywały cywilizacyjne nowinki takie jak pismo, spisane prawo, nowe rodzaje żywności i towary luksusowe. Na bazie języka hareńskiego i dżaugryjskiego powstał lokalny język wernakularny, który stał się językiem handlu na obszarze Dżaugrii i dalej wschodniej tajgi Północy.

Z późniejszych wydarzeń warto odnotować podporządkowanie przez kolejnych dżaugryjskich książąt części plemion bałaszaskijkich zamieszkujących ziemie na południowy wschód w celu lepszego zabezpieczenia szlaków handlowych z wychodzących z tego obszaru rajdów. Wraz z przybyciem Neszszów i budową faktorii handlowych wzdłuż morza, Dżaugrowie próbowali wielokrotnie próbowali podporządkować sobie te obszary co zakończyło się zjednoczeniem bałaszaskijskich północnych plemion i zawiązaniem Związku Bałaszasków.

Struktura władzy

Państwo zarządzane jest słownymi dekretami wydawanymi przez Księcia. Dwór Książęcy z siedzibą w Budano składa się głównie z przedstawicieli spowinowaconych rodów, i innych wewnątrzpaństwowych sojuszników Księcia. Książę sprawuje bezpośrednią władzę nad ziemiami Plemienia Jelenia, to jest Budano i okolicznymi kopalniami srebra i złota. Książę jest uznawany także za najwyższego sędzię. Osądza przestępców, zajmuje się rozstrzyganiem konfliktów między plemionami, a także zajmuje się sprawami arbitrażowymi w sprawach handlowych.

Podział Terytorialny

[Placeholder na mapę i opis] Dżaugria jest państwem silnie zdecentralizowanym. Książę sprawuje bezpośrednią kontrolę tylko nad ziemiami Plemienia Jelenia, pozostałe obszary są zarządzane przez wodzów plemiennych (ziemie zamieszkiwane przez pozostałe plemiona dżaugryjskie) lub naczelników (ziemie plemienne Bałaszasków). Dżaugria jest podzielona na dziewięć historycznych ziem:

• Ижмло Щaзгӑ (Ižmlo Čazgă) - Plemię Jelenia, zamieszkuje wschodnią, górską część Dżaugrii. Na jego obszarze znajduje się stolica Dżaugrii, Budano, oraz największa ilość kopalni srebra, złota oraz jedyna kopalnia diamentów.
• Ижмло Мибдӑ (Ižmlo Mibdă)- Plemię Jaskółki, położone w centralnej części Dżaugrii, lesisty obszar, źródło wielu cennych skór i futer.
• Ижмло Кразӑ (Ižmlo Krază) - Plemię Niedźwiedzia, południowo-wschodnia część Dżaugrii, głównie obszary pasterskie. Znajduje się tu też parę kopalni srebra.
• Ижмло Кинӑ (Ižmlo Kină) - Plemię Psa, południowo-zachodnia część Dżaugrii, Ze względu na gęstą sieć rzeczną, oprócz hodowli zwierząt futerkowych, główne źródło ryb.
• Ижмло Меүӑ (Ižmlo Meŭă) - Plemię Wrony, najbardziej wysunięte na północ plemię
• Ижмло Бакӑ (Ižmlo Bakă) - Plemię Dzika,
• Ижмло Байрӑ (Ižmlo Bajră) - Plemię Sobola,
• Гиџа Балӑн Цамкӑ (Giƶ̌a Balăn Camkă) - Plemiona Leśnych Bałaszasków,
• Гиџа Балӑн Зүогӑн (Giƶ̌a Balăn Zŭogăn) - Plemiona Bałaszasków z Wzgórz, południowa część ziem zamieszkiwanych przez Bałaszków. Źródło cennych futer, a także kości słoniowej pochodzącej od mamutów.

Struktura społeczna

Dżaugryjska elita nie jest jednolita, wyróżnia się następujące grupy:

• Dwór Książęcy - grupa ludzi skupiona wokół księcia skupiona na jego dworze.
• Wielkie Rody - wywodzący się od dawnych wodzów plemiennych, posiadaczy kopalń rody posiadają swoje lokalne siedziby i poddane pod ich władzę ziemię. To na nie przerzucany jest ciężar egzekwowania.
• Kupców - mieszana hareńsko-dżaugryjska warstwa dżaugryjskiego społeczeństwa.
• Warstwę Kapłańską - posiada ona najmniejszy wpływ na polityczne życie kraju. Jednakowoż, ze względu na wielką rolę, jaką sprawuje w dżaugryjskim społeczeństwie ich szamanistyczna religia, oraz jej wpływ na prawo, często jest niezbędna do realizacji woli dworu książęcego.

щaзго - jeleń кразо - niedźwiedź кино - pies мибдо - jaskółka меүо - wrona бако - dzik байро - soból

Ludy i języki

Dżaugrowie stanowią zdecydowną większość ludności kraju. Bałaszkowie zamieszkują południowo-wschodni skrawek kraju. W Budano oraz innych większych miastach zamieszkują też harensurańscy kupcy i ich osiedli potomkowie.

Dżaugrowie

Dżaugrowie stanowią główny trzon mieszkańców Dżaugrii. Obecnie Dżaugrowie są w większości ludem osiadłym, zamieszkującym takie ośrodki miejskie jak Budano, Ƶ̌isko, Jarmăgo, Buƶ̌o, Ižămlo, jak i też liczne wsie i osiedla przykopalniane. Część Dżaugrów, w szczególności na północno-zachodnim obszarze kraju, prowadzi wciąż półkoczowniczy tryb życia swoich przodków. Dżaugrowie nazywają takie osbomy Žbolma (dż. Жболма), co tłumaczy się jako ludzie drogi. Žbolma zajmują się hodowlą dżaugryjskich kóz, koni, rzadziej świń i ptactwa, polowaniem na dzikie zwierzęta (między innymi jelenie, łosie, wiewiórki, króliki), a także rybołówstwem. Żyją oni w przenośnych domostwach przypominające jurty, zwane ƶugălo (dż. ѕугӑло), i w zależności od pory roku przenoszą pomiędzy poszczególnymi regionami kraju.

Wygląd

Dżaugrowie są przedstawicielami jednej z wielu kyońskich białych ras. Są ogółem krępej budowy i średniego wzrostu. Cechą charakterystyczną Dżaugrów jest czarny kolor włosów; inne kolory włosów spotykane są bardzo rzadko. Włosy Dżaugrów są grubsze, lecz rzadsze niż u innych ras. Dominują oczy jasne: niebieskie, jasnoszare, jasnoniebieskie; ciemne oczy występują u zaledwie 5-7.5% populacji. Wśród mężczyzn popularne jest zarost: długie wąsy i długie brody, często przystrzygane w kształt długiej koziej bródki. Głównym materiałem dla ubrań są płótna, wytwarzane lokalnie lub importowane z zagranicy, oraz futra. Oznaką wysokiego statusu są kołnierze z lisiego czy sobolego futra. Tak kobiety jak i mężczyźni noszą zdobione czapy. Popularne są różnorakie ozdoby, głównie powtarzającego się rombowatego kształtu, a także innych ostrokątnych lub naśladujących przyrodę kształtów. Tak u kobiet jak i u mężczyzn popularne są długie włosy, przy czym u mężczyzn rzadko są dłuższe niż 20-30cm.

Budowa społeczna

Najniższą jednostką społeczną jest monogamiczna rodzina. Funkcję zwierzchnika domu pełnią mężczyźni. Zwyczajowo tylko najstarszy syn dziedziczy majątek, w szczególności gdy majątek składa się z jednego domostwa lub siedziby. Proces ten ma zapobiec rozdrobnieniu majątku rodowego. Córki są wydawane za posag, rodzice często wybierają męża córce. Częstym zjawiskiem jest porywanie kobiet, w szczególności, gdy rodzice nie zgadzają się na zawarcie ślub przez parę. Zwyczajowo rodzic przez rok ma prawo ścigać zbiegłą parę, lecz jeżeli w ciągu roku nie uda mu się tego zrobić - porywacz musi przyjść ze zwyczajowym wykupnym posagiem. Po czym rodzice są zmuszeni zaakceptować ślub. W czasie nieobecności ojca rodziny władzę nad domem sprawuje jego żona. Kobiety mają prawo posiadać majątek, często ze względu na brak swoich dochodów są całkowicie uzależnione od męża. Mąż według prawa musi zabezpieczyć ją finansowo. Rozwody są dozwolone tylko w wypadku zdrady małżonki. Częste są zabójstwa w takich przypadkach, w szczególności, jeżeli kochankowie zostaną złapani w akcji. Wendetta jest jednak niedozwolona, w wyniku czego w reszcie przypadków mąż ma prawo oddalić żonę do domu jej ojca, lub w przypadku jego śmierci, jego spadkobierców, którzy mają zwrócić mu dany za kobietę posag. Kazirodztwo jest niedozwolone, chociaż śluby pomiędzy kuzynami są akceptowane. Kobiety często wychodzą za przedstawicieli innych rodów.

Podział pomiędzy warstwami społecznymi u Dżaugrów jest słabo zarysowany. Istnieje dość duża mobilność społeczna. Dżaugrowie charakteryzują się rodowo-klanową strukturą. Podstawową jednostką społeczną, poza rodziną, jest klan lub ród - šoƶ́amo (dż. шоџамо). Na šoƶ́amo składają się spokrewnione lub spowinowaconego rodziny, rzadziej rody - co zdarza się tylko w przypadku wyższych rodów. Poszczególne klany składają się na plemiona. Tak klany, jak i plemiona mają swoich zwierzchników, zazwyczaj płci męskiej. Zwierzchnik klanu posiada dość dużą władzę nad swoim rodem, pełni funkcję sądowniczą - rozsądza konflikty rodowe, spadkowe, majątkowe, a także zajmuje się ochroną klanu przed innymi rodami. Głównym źródłem dochodów zwierzchnika klanu są zwyczajowe podarunki, które otrzymuje w ciągu wielu rodzinnych wydarzeń, takich jak wesela, świętowanie narodziny pierworodnego syna. Wtedy to zwierzchnik nie przynosi podarunku, lecz sam jest obdarowywany. Zwierzchnik plemienia, zwany też jego księciem, dziedziczy władzę. Jeżeli ród książęcy podupada, władzę nad plemieniem przejmuje inny ród; w takim wypadku wybór księcia musi być potwierdzony przez wiec. Książęta są podporządkowani Najwyższemu Księciu. Jego siła zależy od wielu czynników, tak ekonomicznych i historycznych.

Główną determinantą statusu społecznego jest majątek. Z oczywistych względów, większość Dżaugrów należy do warstwy chłopskiej. Nie są oni przypisani do nikogo, są wolnymi ludźmi i mają prawo się osiedlać gdzie chcą. Rody i plemiona zajmują zazwyczaj poszczególne obszary, często jednak dochodzi do wymiany danego obszaru pomiędzy rodami. Najwyższy status posiadają rody mające w swoim posiadaniu kopalnie srebra lub innych kruszców. Stanowią one najbardziej wpływową część dżaugryjskiego społeczeństwa. Kontrolę nad największą ilością kopalni posiada Najwyższy Książę. Od wydobytego kruszcu istnieje zwyczajowy podatek, który dostarczany jest raz w roku do Budano. Tylko najwyższe rody posiadają niewolników, często są to jeńcy z innych plemion. Fakt bycia niewolnikiem nie jest dziedziczony, następne pokolenia są wyzwalane. Niewolnicy są rzadko używani jako robotnicy; mają najczęściej status służby domowej.

Ze względu na duży poziom zmilitaryzowania społeczeństwa - każdy klan, ród, czy plemię musi być w stanie wystawić odpowiedni kontyngent - nie ma specjalnie wyszczególnionej kasty wojowników. Armia zbierana jest zazwyczaj drogą pospolitego ruszenia; tylko ród książęcy utrzymuje stałą drużynę, często są tą najemnicy z zagranicy.

Warstwa kapłańska stanowi integralną część społeczeństwa. Kapłani-szamani żyją w przybudówkach świątynnych lub pobliskich domach. Świątynie są zazwyczaj budowane w pewnym dystansie od centrum wsi czy miasta. Sytuacja ta wygląda jednak inaczej w siedzibach książęcych. Książęta utrzymują swoich kapłanów, którzy zajmują się wróżbiarstwem i doradztwem, w szczególności przy wydawaniu wyroków. Posiadają oni wtedy specjalne siedziby. Szamani mają prawo żenić się i posiadać dzieci. Kobiety nie mogą być szamanami.

Religia i święta

Religia dżaugryjska jest pogańską religią z wieloma elementami szamanistycznymi. Dżaugrowie wierzą w wyższych bogów, zwanych przez nich biƶima cocă (dż. биѕима цоцӑ), oraz różne duchy, dobre, zwane teŭa šo (dż. теүа шо), oraz złe, zwane teŭa gŭoră (dż. теүа гүорӑ). Wyżsi bogowie nie są znani z imion, ich idea jest bardzo nieokreślona. Dżaugrowie wierzą, że ludzie nie są w stanie zrozumieć i poznać bogów, jako że ludzie żyją w innym świecie niż oni. Jedynymi, którzy mogą mieć z nimi kontakt są zmarli. Dżaugrowie wierzą, że po śmierci ludzie trafiają do tego samego świata, w którym zamieszkują bogowie. Zwykli ludzie nie mają prawa do bezpośredniego kontaktu z duchami i zmarłymi, tę funkcję pełnią kapłani-szamani.

W świadomości Dżaugrów wyżsi bogowie i duchy są w stanie pomóc ludziom, przy czym nie jest to nigdy możliwe bez odpowiedniej ceny. Z tego powodu w świadomości Dżaugrów bardzo ważną rolę stanowi ofiara, zwana baƶ̌go (dż. баҗго), materialna, lub co jest bardziej preferowane, duchowa. W wyniku ofiarowania cząstki swojej duszy bogowie pomagają spełnić ludzkie zamiary, przy czym człowiek powinien zmienić się w procesie. Wyżsi bogowie Dżaugrów nie są etycznie jednolici - potrafią pomagać tak w dobrym, jak i w złych zamiarach ludzi. Tym, co jest najbardziej według wierzeń Dżaugrów oceniane, jest baƶ̌go. To ofiara i jej rodzaj, a także spełnienie ich obietnic stanowi, czy człowiek jest godny pomocy, lub nie. Częstym zwyczajem są publiczne deklaracji przysięgi wotywnej. Dżaugr obiecuje coś zrobić, oczekując coś otrzymać. Osoby, które ich nie wypełnią, często są uważane za niegodne i traktowane z góry.

W religii Dżaugrów ważną rolę stanowią różne święte miejsca, w tym góry, takie jak Ŭeŭo (dż. Үеүo), Kakro (dż. Какро), czy Dugo (dż. Дуго). Ważnym elementem jest nocne niebo - pusta jego część uznawana jest jako za obraz pustego świata, do którego trafiają potępieni, a inne elementy jego, jak smugi, zbiory gwiazd - jako odbicie siedzib poszczególnych wyższych bogów.

Dżaugrowie uważają, że świat jest zamieszkiwany przez duchy ludzi i niższych bóstw. Zmarła osoba, w szczególności bardzo zasłużona dla społeczności, staje się obiektem kultu rodu lub klanu. Ich imiona są wymieniane przez szamanów w czasie uroczystości i świąt. Taki człowiek jest traktowany jako szczególny łącznik pomiędzy ludźmi na ziemi a wyższymi bogami.

Piśmiennictwo

Tu bedzie text.

WIP Z

Konfederacja 7-plemion, najważniejszy Jeleń:

• щaзго - jeleń
• кразо - niedźwiedź
• кино - pies
• мибдо - jaskółka
• меүо - wrona
• бако - dzik
• байро - soból

Państwa Kyonu w roku wspólnym (główna kategoria)

Ajdynir – Azenia – Ażerimowie – Âng Qo'or – Bolosja – Broci – Buania – Cesarstwo Poitów – Czerachowie – Dynastia Aralezejska – Dżaszir – Dżaugria – Emnaegnir – Erutia – Esmia – Giadur – Harenia – Harrun – Ilirion – Iszaria – Jalżpowie – Kadonia – Kauradowie – Kawelia – Kejren – Kǫl – Kuniecy – Lucja – Merawia – Mitenia – Mokucja – Monarchia Olsów (Olsenia – Surd – Rubania – Szyszenia) – Máktowie/Mugadir – Muria – Nuapaq – Nuaria – Państwo Neszów – Państwo Truskie – Pinu – Piri – Punyszowie – Raľuhhruş – Rikkadan – Sanżenia – Secht – Siedmiomieście¹ – Stojeziory – Sulimaq – Surandral – Północni Barbarzyńcy – Szur – Talonbat² – Tangia – Tarum – Taugrowie – Tjevangono – Unagurowie – Unia Lomarska – Wertynia – Wiraflycy – Wolne Księstwa – Zamb – Związek Bałaszasków – Związek Północny

¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami. ² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.