Szyszenia
Afjĕrt Ołegs |
Mowa: Język olseski (Słownik, Lekcje) • Języki oldyjskie • Język szyszeński • Język rubański Państwo: Olsenia • Surd • Szyszenia • Rubania • Felża • Fylowie • Wiraflycy • Kuniecy • Punyszowie • Kauradowie Religia: Łăpizm • Świątynia Świątyń Pozostałe: Kozon • Dynastia Olsów |
| ||||
Królestwo Szyszenii | ||||
---|---|---|---|---|
Чишего̄ск гу̃фaԉе̃ [t͡ʃiçeχo:sk χúɸalˠˀé] | ||||
8973 EK | ||||
200px Flaga Republiki Surd |
200px Herb Republiki Surd | |||
{{{jedna flaga}}} | ||||
Szyszenia na świecie (ciemny fiolet) | ||||
Polityka | ||||
Stolica | Jál | |||
Húfaré (szysz. Pan-Słońce) lub Xepa-húfa (ols. Pan-Słońce) - de facto król olseski | Tan II (król olseski) | |||
Ustrój | monarchia despotyczna w unii personalnej z Olsenią | |||
Porządek prawny | prawo spisane | |||
Ustawa zasadnicza | {{{ustawa zasadnicza}}} | |||
Zbiory praw | {{{zbiory praw}}} | |||
Język urzędowy: | szyszeński; olseski | |||
Początek | 1971 EK zjednoczenie plemion szyszeńskich - powstanie I Państwa Szyszeńskiego | |||
Koniec państwa | ? | |||
Demografia | ||||
Ludność 8973 EK |
5 000 000 stolica Jál: 400 000 | |||
Narodowości | Szyszeni, Olsowie, Kauradowie, Tambinowie | |||
Języki używane: | olseski; kauradzki; tambimski; rubański; | |||
Średnia dł. życia | 44 lat ziemskich | |||
Wiara | ||||
Religia państwowa | religia szyszeńska, lsaapizm | |||
Religia dominująca | {{{religia dominująca}}} | |||
Typ religii | ? | |||
Siła wyższa lub panteon | ? | |||
Najważniejsze ośrodki kultu | XXX Inne: XXX | |||
Poziom wolności wyznania | duża | |||
Inne religie | religia kauradzka, wierzenia staroszyszeńskie | |||
Geografia i natura | ||||
Położenie na świecie | {{{regiony}}} | |||
Powierzchnia | ??? ??? ??? km² | |||
Stefy klimatyczne | {{{klimat}}} | |||
Gospodarka | ||||
Kraje eksportu | Olsenia, Ajdynir, Rubania, Erutia, Taurum, Surd | |||
Towary eksportowe | produkty rolnicze, kamienie szlachetne, wielbłądy, konie, medykamenty | |||
Kraje importu | Olsenia, Ajdynir, Rubania, Erutia, Taurum, Surd | |||
Towary importowe | żywność, guma, papier, maź luminescencyjna, proch, żagle, ubrania, węgiel drzewny, drewno, wyroby drzewienne (meble, ozdoby, przedmioty użytkowe), pasteryzowana i sproszkowana żywność, instrumenty muzyczne (strunowe i dęte) | |||
System monetarny | scentralizowany oparty na srebrze | |||
Waluta | 1 sun = 100 torów oraz 1 pyd = 144 lżofów (zofów) | |||
Kod waluty | SZS oraz OLP | |||
{{{motto}}} | ||||
Ewolucja | ||||
|
Szyszenia, ols. Xixe - despotyczna monarchia dziedziczna w unii personalnej z Olsenią. Jest jedną z czterech części Monarchii, najbardziej wysuniętą na północ. Szyszenia dzięki swojemu położeniu na pograniczu posiada silną armię lądową, która wykorzystuje masowo broń dalekosiężną. Na tych terenach powstawało jedno z najstarszych kyońskich państw.
Księstwa szyszeńskie
Szyszenia jest podzielona na osiem dużych księstw. Nazwy księstw wywodzone są od nazw największych miejscowości danej krainy. Każde księstwo posiada, bardziej lub mniej różniące się od ogólnoszyszeńskiego, prawodawstwo i sądownictwo. Księstwa mogą posiadać także osobną armię, jednak muszą wystawić odpowiednią liczbę mężczyzn do armii Królewskiej.
Księstwa szyszeńskie:
- Księstwa Dolnej Szyszenii:
- Księstwa Środkowej Szyszenii:
- Księstwo Południowej Szyszenii:
- Tiḱit (szysz. Тиԟит [tiqit])
- Księstwa Zachodnie - podporządkowane bezpośrednio Panu-Słońce:
Podział na poszczególne księstwa wynika z tradycji oraz historii. Księstwa Dolnej Szyszenii są kolebką cywilizacji i kultury szyszeńskiej. Od początku istnienia tej kultury, terytoria te należały do Szyszenów. Tutaj można także znaleźć najważniejsze zabytki szyszeńskie, takie jak piramidy schodkowe na wyspach delty rzeki Korany. Te tereny są także jednymi z najbardziej żyznych w tej części Kyonu. Księstwa Szyszenii Środkowej charakteryzują się małą gęstością zaludnienia, wielkimi nadbrzeżnymi polami oraz terenami stepowo-sawannowymi. Tutaj zachowały się najbardziej archaiczne elementy kultury szyszeńskiej. Szczególnie kultura księstwa Hútexáb zachowa wiele elementów nieobecnych już w granicach delty Korany, takich jak: elementy szamanistyczne w religii szyszeńskiej, ustne opowieści[1] czy archaiczne cechy miejscowego języka. Południowa Szyszenia z kolei posiadła wiele wpływów pobliskiej kultury olseskiej i tambimskiej. Tutejsza mowa też najbardziej różni się od normy literackiej języka szyszeńskiego. Księstwa Zachodnie są zaś tworami świeżymi, które powstały w obawie przed Kauradami. Bezpośrednia jurysdykcja tych terytoriów podlega pod króla Olsów oraz sztab armii olseskiej.
Historia państwa
I Państwo Szyszeńskie
I Państwo Szyszeńskie powstało w 1971 EK[2]. Ówczesny władca - Meneres (szysz. Менеԉес [menelˠˀes]) doprowadził do zjednoczenia szyszeńskich plemion w delcie Korany. Z tego okresu pochodzą pierwsze pisane dokumentu na wschodzie Kyonu. Wedle obecnej wiedzy państwo te było zdolne do handlu z Rubanią oraz Felżą drogą morską oraz wzdłuż rzeki Korany - aż po tereny dzisiejszego Ajdyniru. Mieszkańcy ówczesnej Szyszenii byli politeistami, ze złożonym panteonem bóstw i demonów. Ku ich czci stawiano pierwsze kaplice i świątynie. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie ich pozostałości oraz przekazy pisane na ich temat. Po niespełna trzystu latach ziemskich I Państwo Szyszeńskie upadło. Wydarzenie te zbiegło się z początkiem Wschodniej Wielkiej Wędrówki Ludów mniej więcej od 2809 EK[3]. W przeciągu kilku kilkudziesięcioleci do Szyszenii docierają masy ludności ajniadzkie z południa. I Państwo Szyszeńskie upadło prawdopodobnie jeszcze przed przybyciem pierwszych przybyszy z południa. Pewne poszlaki z kolei prowadzą na trop zaginionej ajniadzkiej dynastii, która mogła współrządzić w ostanich latach I Państwa. Wiadomo na pewno, że elita ajniadzka opuszcza Szyszenię dopiero około 3345 EK[4]
II Państwo Szyszeńskie - Złota Era
Szyszenowie uciskani przez blisko 200 lat ziemskich przez obcą dynastię z południa doprowadzili do jej wygnania dzięki wspaniałemu geniuszu króla Szepa I Wybawiciel (szysz. Шепа I Ше̃ма[ʃepa u ʃéma]). Sytuacja w przededniu wybuchu powstania w królestwie była tragiczna. Kraj pustoszyły od kilku lat na przemian powodzie i susze, a przez to brakowało jedzenia by wyżywić dość ludne terytorium. Coraz bardziej zaogniała się sytuacja pomiędzy masami szyszeńskimi, a odrębnymi kulturowo i religijnie Ajniadami. Mimo, że element ajniadzki był mniej liczny od szyszeńskiego, to to właśnie on posiadał dobra państwa - od urzędów, przez kapłanów, po kopalnie metali szlachetnych w górze Korany. Ajniadzi także zarządzali majątkiem pól uprawnych, co utrudniało Szyszenom odpowiednią dystrybucję pożywienia. Mimo tych sporych różnic, dwieście lat ziemskich obecności obcego elementu, zmieniła oblicze Szyszenii. Doszło do rozwoju technologicznego państwa, religia szyszeńska przyjęła w swój poczet nowych, ajniadzkich, bogów, a język bogacił się o coraz to nowe zapożyczenia. Także kultura olseska, a w szczególności architektura, zmieniła swe oblicze. Z okresu obecności ajniadzkiej odziedziczone zostały monstrualnych rozmiarów świątynie bogów ajniadzkich. Szepa I, doprowadzając do wygnania obcej dynastii, sam był założycielem nowej dynastii - Szepańskiej. Szybko doprowadził do odzyskania władzy nad polami uprawnymi oraz urzędami, co doprowadziło do wykarmienia ludności. Byłe ajniadzkie świątynie zostały przekształcone na szyszeńskie. Tak na prawdę nie były nawet przebudowywane, po prostu zmieniano ich nazwy oraz rytuały, które w nich odprawiano. Za życia Szepy I Wybawiciela odzyskano w przybliżeniu terytoria I Państwa Szyszeńskiego. Król ten jako pierwszy przyjął w 3350 EK[5] tytuł Pana-Słońce (szysz. Ху̃фаре̃ [xúɸaré]), co miało podkreślać jego wręcz boską pozycję wśród ludzi. Szepa I wsławił się także gruntowną przebudową państwa, która wkrótce umożliwi opanowanie terenów aż po Kozon. Syn Szepy I - Szepa II (szysz. Шепа II [ʃepa ɸu:]) do 3480 EK[6] podbija wybrzeże obecnej Olsenii wtedy zamieszkiwane w znacnzej mierze przez Tambimów i przybyszy z Rubanii. W 3479 EK ma miejsce bitwa pod Frygą, które doprowadza do upadku zalążków państwa postkolonialnego na kontynencie Rubanów. W przeciągu kilkudziesięciu lat ziemskich kończy się Wielka Wędrówka Ludów na wschodzie, a jedynym hegemonem na Wschodzie pozostaje II Państwo Szyszeńskie. Stan ten trwa prawie 500 ziemskich lat. Wpływy szyszeńskie sięgają daleko poza terytoria przez Szyszenów zajmowane i przez nich zarządzane. Szyszenii mają w tym okresie częste kontakty handlowe z Rubanią oraz Felżą - głównie z Fylami. Mniejsza wymiana handlowa występuje także z Oranami i Szomemami, którzy są jedynymi pozostałymi krewniakami starożytnych Ajniadów. Rzadsze, ale także obecne są kontakty z potomkami Ajniadów znad Jeziora Szmaragdowego.
III Państwo Szyszeńskie
IV Państwo Szyszeńskie
V Państwo Szyszeńskie (obecnie)
Nazwy w językach obcych
język | nazwa państwa | pełna nazwa państwa | nazwa mieszkańca |
---|---|---|---|
języki ziemskie | |||
polski | Szyszenia | Królestwo Szyszenii | Szyszen, Szyszenka, Szyszenowie |
angielski | Shishenia | Shishenian Kingdom | Shishenian, Shishenians |
śląski | Szyēnijŏ | Krōlestwo Szyēnie | Szyszēn, Szyszēnka, Szyszēni |
języki kyońskie | |||
olseski | Xixe | Afjĕrt Xixegs | Xixe |
szyszeński | Чишего̄ [t͡ʃiçeχo:] | Чишего̄ск гу̃фaԉе̃ [t͡ʃiçeχo:sk χúɸalˠˀé] | Чишеге [t͡ʃiçeχe] |
ajdyniriański | |||
nuaryjski | |||
ayu | |||
murski | |||
neszyjski | |||
truski | |||
wertyński | |||
yuke |
Ajdynir – Azenia – Ażerimowie – Âng Qo'or – Bolosja – Broci – Buania – Cesarstwo Poitów – Czerachowie – Dynastia Aralezejska – Dżaszir – Dżaugria – Emnaegnir – Erutia – Esmia – Giadur – Harenia – Harrun – Ilirion – Iszaria – Jalżpowie – Kadonia – Kauradowie – Kawelia – Kejren – Kǫl – Kuniecy – Lucja – Merawia – Mitenia – Mokucja – Monarchia Olsów (Olsenia – Surd – Rubania – Szyszenia) – Máktowie/Mugadir – Muria – Nuapaq – Nuaria – Państwo Neszów – Państwo Truskie – Pinu – Piri – Punyszowie – Raľuhhruş – Rikkadan – Sanżenia – Secht – Siedmiomieście¹ – Stojeziory – Sulimaq – Surandral – Północni Barbarzyńcy – Szur – Talonbat² – Tangia – Tarum – Taugrowie – Tjevangono – Unagurowie – Unia Lomarska – Wertynia – Wiraflycy – Wolne Księstwa – Zamb – Związek Bałaszasków – Związek Północny
¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami. ² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.