Korona Kaori

        Korona Kaori (ay. Καορι Νϋι Kaori Nui /'kaɔɾi 'nʉi/) - tangijska korona tronowa, pochodząca ze starożytnej Nuarii, mierząca pół metra obwodu i o rozpiętości wstęg do dwóch metrów, wykonana w centralnej części ze złota i elektrum, i w części rozszerzonej (tzw. korona korony) ze srebra. Korona jest osadzona rzadkimi kamieniami szlachetnymi, głównie rubinami i diamentami, część z nich o znacznej wielkości. Korona waży kilkaset kilogramów. Uważa się ją za przeklętą.

Pojawiła się nieznanym sposobem i powodem na wyspie Tangia w Wiekach Ciemnych, pomiędzy okresem marajskim a kaoryjskim, i sprowokowała głębokie zmiany społeczne, od ewolucji ludności tradycyjnej do społeczeństw feudalnych toczących wojny o Koronę. Kunszt potrzebny do wykonania takiego przedmiotu wyprzedzał możliwości Tangii o 4183 lat kyońskich (1560 lat ziemskich) i przez całe epoki żaden inny przedmiot nie był w stanie dorównać rozmachowi, dokładności wykonania czy czysto ekonomicznej wartości korony. W okresie federacyjnym (6911 EK - 9509 EK) uznawana za symbol niezgody i nieszczęścia i przechowywana tzw. Czarnej Komorze w Fortecy Tau Atla, wysadzanej obsydianem, grafitem i onyksem. W okresie imperialnym (9600 - 9866) przywrócona do użycia przez cesarzy, gdzie kilkanaście klejnotów korony było wbudowanych w pierścienie obdarowane podległym cesarzowi władcom poszczególnych krain, tzw. kaoritanu. Po kataklizmie kunatlyjskim w 9866 EK i tangijskiej wojnie domowej o niewolnictwo ponownie popadła w niełaskę i wróciła do grafitowej komnaty. W późniejszych czasach (po rewolucji przemysłowej, w epoce globalizacji) kość niezgody pomiędzy Tangią a Ajdynirem.

Zgodnie z tradycją tangijską, korony nie nosiło się na głowie, a na specjalnym osadzeniu tronu, gdzie korona następnie zawisała nad głową monarchy. Korona Kaori jest centralnym motywem folkloru i legend duchowych Tangijczyków.

Regalia

Dodatkowe atrybuty towarzyszące Koronie miały legitymować osobę używającą jej. Pierwszym atrybutem był centralny dysk umieszczany w kopule korony. Ten był zazwyczaj wykonany ze złota i posiadał wyryty klinowo metalem emblemat kraju, na przykład . Władca takiego regionu zasiadał na nim z dużym, ozdobnym pierścieniem, który podejmujący audiencję musieli całować. Pierścień zawierał klinowe emblematy konkretnego władcy i często też jego rodu.

Historia Korony

Pochodzenie Korony jest ewidentnie staronuaryjskie i prawdopodobnie zostało wykonane jako zlecenie dla Ajniadów/Imperium Świtu (czy jednego z państw obszaru Ajdyniru), ale nigdy do niego nie dotarło. Informacje o Koronie pojawiają się w podaniach ludowych buańskich, więc prawdopodobnie przeszła ona na północ, jednak powód transportu tak olbrzymiego i tak cennego przedmiotu jest nieznany. Sama Nuaria nie posiada zapisów z tamtych czasów, ponieważ epoka szczytu potęgi nuaryjskiej zakończyła się ostatecznie dla krainy katastrofą cywilizacyjną i okresem wieków ciemnych, w których tymczasowo utracono zdolność pisania, ale istnieje stela, na której widać celebrację utworzenia dwóch Koron - co stało się z drugą, jeżeli kiedykolwiek powstała, nie wiadomo. Być może były to dary dla krain Zachodu i Wschodu, zgodnie z tradycją nuaryjską postrzegania tak świata, w zamian za żywność i lekarstwa. W takim wypadku prawdopodobnie zachodni Kyon (Kaori, potem Tangia) posiada koronę wschodu, a korona zachodu nigdy nie została stworzona lub została stworzona, a następnie przepadła.

Okres kaoryjski

Główny artykuł: Okres Królestw Tangijskich

Korona była centralna dla okresu królestw tangijskich. Pretendenci do niej byli wpisywani w specjalną stelę w kronikach Luta ni Fari. O koronę wojny toczyły wszystkie tamtejsze królestwa. Cały okres zakończył się Wielką Wojną o Koronę Kaori, krwawym konfliktem, po którym zawiązano Unię Tangijską, a samą Koronę uznano za przeklętą i umieszczono w schronie w Tau Atla.

Okres unitarny

Kres kultowi Korony Kaori położyło przejście części władców na karaizm i w następstwie rewolucji kulturowej zawiązanie Unii Tangijskiej na czele z Cesarzem. Karaiści otwarcie głosili, że Koronę sprowadzono do Tangii celem zasiania niezgody i nieszczęścia i potępiono jako przeklętą i przesączoną krwią. Idee karaistyczne i przede wszystkim dobrobyt wynikający z pokoju i handlu oraz późniejsze (w latach 7000-ych) zastosowanie karaizmu do odkrycia gumy doprowadziły do Rewolucji Kauczukowej, która to całkowicie położyła kres kultowi Korony.

Korona trafiła do fortecy w Tau Atla. Przechowuje się ją w imponującym pomieszczeniu zwanym Kostką, które zostało zbudowane z betonu z obsydianem i skał grafitowych oraz jest wysadzone czarnym obsydianem i onyksem. Pod Koroną znajduje się czaszka i napis: "ΕΟ, ΤΑΓΙΑΡΙ ΚΑΟΡΙ ΝΥΙ, ΡΥΕΡΑΙΝΕ ΜΟΤΥ" Eo, tayari Kaori nui, rueraine motu, czyli: "Podziwiaj Koronę Kaori, klejnot ludzi zabitych".

Znaczenie spirytystyczne i legendarne

Tangijczycy przypisywali koronie olbrzymie znaczenie duchowe. Uznawano, że ktokolwiek pod nią rządzi, ten doświadcza siły i mądrości i błogosławieństwa niebios. Kamienie szlachetne, nieraz znacznej wielkości diamenty, posiadały swoje nazwy i przypisywano im spirytystyczne znaczenie. Wierzono, że aby Korona dawała moc, pod nią musi rządzić król większego regionu, i taki władca może zostać władcą całej Tangii.

Koronie przypisywano też destrukcyjne znaczenie. Uważano, że ktokolwiek ośmieli się ją uszkodzić czy zagrabić jakąkolwiek jej część, ten będzie skazany na wieczność w krainie koszmarów.

Znaczenie polityczne

Korona posiadała centralne znaczenie w polityce państwowej i międzynarodowej państw kaoryjskich. Znacznie zwiększała autorytet lokalny i zagraniczny władcy, który przyjmował pod nią gości. O Koronę przez cały okres kaoryjski toczono wojny, z czego największą była Wielka Wojna o Koronę Kaori.

Budowa

Konstrukcję można było demontować, co czyniono dla transportu. Korona posiada trzy części:

• kopułę centralną,
• płatki koronne,
• wstęgi.

Kopuła centralna jest wykonana ze stali, na którą nałożono pokrywę ze złota i zanitowano, a następnie ostrożnie wygładzono. Pokrywa posiada liczne archaiczne nuaryjskie napisy runiczne o nieznanym znaczeniu. Wysadzana jest kamieniami od spodu, co udowadnia, że od samego początku projektowano ją jako osadzenie na tron, a nie jako rozbudowę nakrycia głowy (korony w rozumieniu ziemskim). Kopuła centralna jest przygotowana do zawiśnięcia nad głową monarchy pod kątem około 20-30°, tak aby patrzący od dołu widzieli wnętrze kopuły.

Płatki koronne są rozszerzeniem wykonanym z elektrum. Podstawą są płatki roślin lotosu, rośliny zupełnie nieznanej Tangijczykom, a prawdopodobnie znanej starożytnej Nuarii z ówczesnych państw Ajniadów/Imperium Świtu (terenów renesansowego Ajdyniru). To wspiera teorię ze steli staronuaryjskiej, że Korona Kaori pierwotnie miała być koroną wschodu, nie zachodu, ale w turbulentnych losach historii trafiła do Tangii i tam została. Nad płatkami jest wzmocniona grubymi prętami stalowymi siatka z elektrum ułożona na kształt płomieni ognia i promieni słonecznych, która z jednej strony ma przedstawiać światłość władcy i kontakt z niebem, a z drugiej strony, że jego promienie padające na płatki lotosu dają życie na ziemi.

Wstęgami określa się cztery łyżkowate filary uczepione węższymi końcami do tylnej części kopuły i rozszerzając się ukośnie odchodzące ku podłodze, celem podtrzymania całej konstrukcji. Łyżki nazywa się wstęgami z uwagi na liczne pierścienie, u których należało zaczepić wstęgi.