Historia Tangii
ⲦⲀⲚⲄⲨⲀ ⲬⲞ'ⲨⲘ | Czytasz artykuł z serii Tangia. | Język ayu (pisma) · Historia · Karaizm · Cesarz Tangii · Rada Państwa Tangia · Kaoritanu · Tangijczycy · Dziesięć Cudów Tangii · Gospodarka i demografia Tangii · Tangijska Sieć Świetlna · Wojskowość Tangii (Takatoa · Aranu) · ET |
Historia Tangii opisuje historię regionu wyspy Tangia, dużej wyspy w Kanisji na zachód od kontynentu, przechodząc do dziejów państwa Tangia. Do historii Tangii tradycyjnie zalicza się także kultury przedtangijskie (w rozumieniu spadkobierców i potomków dominującej kultury z roku 9509 EK, w szczególności Cywilizację Marajską.
Historia i przyrównanie poziomu technologiczno-cywilizacyjnego do ziemskiego
Kolorem niebieskim oznaczono kluczowe, zmieniające historięwydarzenia krótszej długości (punktowe, jednoroczne lub maks. parę dekad).
Rok Kyonu | Epoka tangijska | Rok ziemski | Państwo | Charakterystyka | Komentarze | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1900 | Cywilizacja Marajska (wczesna) | 5000 p.n.e. | Okres Ubaid, pre-Sumer | Chalkolit - epoka miedzi. | Przedtangijska. | |||
2791 | Cywilizacja Marajska (złoty wiek) | 1500 p.n.e. - 1100 p.n.e. | Cywilizacja Minojska | Epoka brązu. | Przedtangijska. | |||
3153 | Cywilizacja Marajska (późna) | 1500 p.n.e. - 1100 p.n.e. | Cywilizacja Minojska | Epoka brązu. | Przedtangijska. | |||
3300 | Upadek Cywilizacji Marajskiej | Kres Cywilizacji Marajskiej | ||||||
3300-5517 | Tangijskie Wieki Ciemne | Morze Śródziemne 1100 p.n.e. - 800 p.n.e. | Greckie wieki ciemne | Niska populacja, brak pisma, struktury plemienne | Pierwszy napływ Tangijczyków, pierwsze polis | |||
5517-6911 | Okres Królestw Tangijskich | Europa IV p.n.e. - X n.e. | Siedem Chińskich Królestw, technologicznie już Europa wypraw krzyżowych | Feudalizm zbliżony do europejskiego, epoka żelaza i potem stali, forty drewniane, zamki, łuki | Rozbicie dzielnicowe. Okres walk terytorialnych o Koronę Kaori, zakończonych Wielką Wojną i kosztem cofnięcia się poziomu cywilizacyjnego, ale i powstaniem cesarstwa | |||
6900-6911 | Wielka Wojna o Koronę Kaori | Wyniszczający konflikt, spadek poziomu cywilizacyjnego | ||||||
6911-8843 | Wczesna Unia Tangijska | Generalnie Europa VI wiek, klimatem Polinezja przedkolonialna | Zaprzestanie budowy fortec, porzucenie pancerzy płytowych. Sprowadzenie z Sechtu koni. Postawienie na lekką piechotę wspomaganą jazdą wielbłądową, i potem konną. Kusze. Państwowa kontrola produkcji trucizn do strzałek. | Okres wczesnocesarski, jeszcze oparty typowo o współpracę gospodarczą między zachodem a wschodem wyspy | ||||
7340-8820 | Rewolucja Kauczukowa | Kauczuk i guma - unikatowy przedmiot eksportowy, wzrost bogactwa | ||||||
8843-8845 | Pierwsza Wojna o Saakę | Spartaczony atak na Secht z powodu embarga na gumę i problemów gospodarczych, cesarz w niewoli, upokorzenie Tangii | ||||||
8845-8875 | Tangijski Plan Trzydziestoletni | Setki kilometrów dróg, bankowość, kredyt, księgowość, zwiększenie uprawnień cesarskich, znaczny rozwój floty, armii, prace nad bronią chemiczną | ||||||
8877-8891 | Druga Wojna o Saakę | Nagły, długi i brutalny konflikt. Użycie gazów bojowych przeciwko ludności cywilnej. Spalenie Orumilo w odwecie sechtońskim. Wyczerpanie gospodarcze. Niepokoje społeczne. Okres humanizmu i rewizja idei wojny. Remis wojenny bez koncesji. Znaczny wzrost znaczenia Tangii na arenie międzynarodowej. | ||||||
8891-9509 | Unia Tangijska roku wspólnego | Generalnie Europa XV wiek | Hiszpania, Anglia XV wieku | Regionalna bankowość, transregionalna cesarska waluta aotai, założenie floty Takatoa, powstanie Obserwatorium Tauriana | ||||
9509-9640 | Cesarstwo Tangijskie | Europa XVII wieku | Anglia XVII wieku | Potęga i największa flota morska na świecie, kolonizacja Atirai, unia z Buanią, bank centralny, kapitalizm korporacyjny, wyzysk kolonialny. Wielkie renesansowe fortece, armaty, pistolety, jeszcze szeroko rozpowszechniona broń biała i pancerze | Główny artykuł o Tangii na Wiki - punkt centralny historii o Tangii | |||
9640-9654 | Wielka Tangia | Europa połowy XVIII wieku | Anglia połowy XVIII wieku | Zmiana nazwy na "Wielka Tangia" | ||||
9654-9662 | Trzecia Wojna o Saakę | Prowokacje pinuskie i zmasowane uderzenie tangijskie na Pinu wbrew gwarancji niepodległości tego kraju przez Secht, kolejna wojna Tangii z Sechtem, aneksja Pinu, długofalowe korzyści dla Tangii | ||||||
9670 | Kontakt z Ajdynirem | Bezpośredni kontakt z Ajdynirem | ||||||
9670-9750 | Wielka Tangia | Europa połowy XIX wieku | Anglia połowy XIX wieku | Armada galeonów, intensywny kontakt handlowy z Ajdynirem. Rozwój cywilizacyjny porównywalny dla XIX wieku. Karabiny. Rewolwer. Dżinsy. Loty balonem. Elektryfikacja. Telegraf. Kolej. | Złoty wiek w historii Tangii | |||
9751-9866 | Wielka Tangia | Europa późnego XIX wieku-wczesnego XX wieku | Anglia, USA późnego XIX wieku-wczesnego XX wieku | Walka nastawiona na artylerię, najwcześniejsze radio, bardziej złożone obserwatoria. | Tangia zaczyna zapadać się pod własnym rozmiarem, jej stare rozwiązania nie nadążają za zmianami społecznymi. Rozruchy społeczne spowodowane wyzyskiem niewolników. Katastrofa suszy. Klęska nieurodzaju. | |||
9867 | Impakt Kunatlyjski | Upadek meteorytu na Kun Atla, zagłada miasta, załamanie się łańcucha dostaw, wybuch głodu, i ostateczna zapaść stabilności wewnętrznej Tangii | ||||||
9867-9901 | Tangijska Zimna Wojna Domowa | Okres wysokiego napięcia społecznego, próba zatrzymania zapaści państwowości tangijskiej | ||||||
9901-9999 | Tangijska Wojna Domowa | Wybucha Tangijska Wojna Domowa o niewolnictwo, po wzajemnym wyniszczeniu się Teilanrai (imperialistów) i Inyorai (republikan), zwyciężają komuniści i powstaje państwo Akioka | ||||||
10000 | Akioka | |||||||
? | Neszyjska okupacja Tangii/rozbiór Tangii | |||||||
? | Republika Tangii |
Streszczenie
Za początek historii Tangii uznaje się umownie rok 1900 EK, kiedy to napływ Marajów na wyspę tangijską stał się na tyle powszechny, ich populacja na tyle wysoka, że zaczynają pojawiać się podstawowe piktogramy. Zostały one przyniesione na łodziach z terenów już rozwiniętej cywilizacji przedmarajskiej, zamieszkującej obszar Sechtu, i zajmującej się przede wszystkim eksploracją i handlem. Maraowie wykształcili z piktogramów własne pismo klinowe, które miało charakter ideograficzno-sylabiczny. W roku 2791 EK, cywilizacja marajska osiągnęła swój szczyt. Upadek zaliczyła do roku 3153, podczas zapaści epoki brązu, kiedy to miasta zostały opuszczone, populacja spadła dramatycznie, a Maraowie wycofali się na tereny dzisiejszej Pustyni Marajskiej. Kiedy w 3404 na wyspę zaczęła przybywać rasy polinezyjskiej populacja Tangijczyków, Maraowie wrócili do wsi, ale nie odzyskali już nigdy żadnego znaczenia cywilizacyjnego i bardzo szybko zostali zdominowani.
W roku 5517 EK, Tangijczycy zaczęli organizować swoje zasoby i przekształcali swoją strukturę społeczną z plemiennej na faktycznie państwową. Dominowały państwa-miasta, położone w dogodnych lokalizacjach. Ponieważ wtedy nie radzono sobie z wahaniami cyklów oscylacji oceanicznej, to czasy dobrobytu przeplatały czasy ubogie. Centrum życia były pierwotnie świątynie, a strefa religijna, polityczna i militarna były ze sobą ściśle zwarte. Stopniowo jednak dokonywano podbojów, a lokalni watażkowie dostawali ziemie do zarządzania z przypisanymi do niej chłopami. Zatem do roku 5882 Tangia była podzielona na wiele feudalnych państw, toczących ze sobą wojny, ale nadto intensywnie handlujących ze sobą. W roku 6911, w chwili pokoju, wpływy sechtońskiej myśli administracyjno-ekonomicznej zostały zaszczepione w Tangii i bardzo silnie rozbudowane - chłopi musieli pracować, a ziemie nagle można było sprzedać. Powstał kapitalizm, a wraz z nim rynek kredytów i bankowości, co spowodowało, że arystokracja stanęła naprzeciw potężnemu rywalowi magnaterii - bez przywilejów, ale z ogromnymi aktywami. Wtedy też postawiono na współpracę gospodarczą między królestwami na wyspie, i zakończono rozbicie regionalne.
W roku 6911 zatem powstało cesarstwo. Postęp przebiegał dalej, i do roku 8973 w kraju panował zdecydowany układ federacyjny, gdzie najważniejszym organem była Rada Państwa Tangia, z cesarzem (ay. "τηλαν" teilan) w roli marszałka czy spikera izby. Mniej więcej od roku 8973 EK (rok wspólny Kyonu) rola ekonomicznej i militarnej części kraju urosła do takiego znaczenia, że arystokracja straciła na znaczeniu, królowie zasiadający w składzie rady stali się marionetkami w grze magnaterii. Powszechny wyzysk doprowadził do ogromnej, ponadregionalnej fali wstecznictwa, która została bardzo umiejętnie wykorzystana przez sektę Yul-Yoa, prowadzoną przez cesarzową Kalię. Ta w roku 9495 po zmierzeniu nastrojów społecznych dokonała zbrojnego przewrotu i usunęła przywileje polityczne Rady. Choć ta nadal istniała, nie miała siły politycznej - cesarz miał władzę na podstawie mandatu religijnego, który przy umiejętnym zarządzaniu rozpostarł się na cały kraj. To był początek prawdziwego cesarstwa.