Ouran S

A H A R I Czytasz artykuł z serii Ahari.

O projekcie Świat · O projekcie · Linie epok · Poziomy cywilizacji · Ahari i Space Engine                  O unikatach Elementy fikcyjne · Kontrola Klimatu · Bramy · Chaoryt · Kaeryt O świecie Astronomia · Układ planetarny · Topografia (Zbiór map · Zasoby · Tabela) O historii Historia globalna | A-P-S-R-N-Z-C-F O biologii Biologia · Tytani · Antropologia · Tabele biologiczne O krajach Lista krajów

S   Artykuł o czasach starożytnych. Cywilizacja prosta.   2
Hurn
𒄞𒁺𒀭
ROK -3450
{{{flaga}}}	{{{herb}}}
{{{jedna flaga}}}
{{{lokalizacja}}}
Polityka
Stolica	Niran
Król 𒅔𒊓 insa	Narede II 𒈾𒊑𒂊𒁲𒂊 II
Ustrój	państwo-miasto
Porządek prawny	{{{porządek prawny}}}
Ustawa zasadnicza	{{{ustawa zasadnicza}}}
Zbiory praw	{{{zbiory praw}}}
Język urzędowy:	staro-ourański
Początek	12 500 lat ziemskich temu
Koniec państwa
Demografia
Ludność pod koniec epoki	800 000, Niran: 80 000
Narodowości	{{{etnografia}}}
Języki używane:	{{{języki}}}
Średnia dł. życia	40 - 50 lat
Wiara
Religia państwowa	{{{religia państwowa}}}
Religia dominująca	{{{religia dominująca}}}
Typ religii	{{{typ religii}}}
Siła wyższa lub panteon	{{{siła wyższa}}}
Najważniejsze ośrodki kultu	{{{ośrodki kultu}}}
Poziom wolności wyznania	{{{wolność wyznaniowa}}}
Inne religie	{{{inne religie}}}
Geografia i natura
Położenie na świecie	{{{regiony}}}
Powierzchnia	{{{powierzchnia}}}
Stefy klimatyczne	{{{klimat}}}
Gospodarka
Kraje eksportu
Towary eksportowe	mirw
Kraje importu
Towary importowe
System monetarny	oparty na ilości mirwu
Waluta	𒄴𒊭 aħša
Kod waluty	{{{kod waluty}}}
{{{motto}}}
Ewolucja
◀ neolityczny Ouran ◀ Gurat ◀ Nasur - ▶

        Starożytny Ouran, Uran, Hurn, Huran (starourański 𒄞𒁺𒀭 ['ʕuːrn] hurn), zwany także państwo-miasto Niran (𒉌𒊏𒀭 [ni'ran] niran) od głównej fortyfikacji, a następnie stolicy państwa, to pierwsze państwo w historii Ahari. Bezpośredni następca prehistorycznego Ouranu, w roku 8000 było to państwo wykształcone: posiadało budynki sakralne, mieszkalne i użytkowe, społeczeństwo podzielone funkcjami, w tym kapłani, żołnierze, farmerzy, urzędnicy, posiadało piśmiennictwo oparte na piśmie klinowym, legendy, festiwale, oraz silnie rozwiniętą biurokrację. Na czele państwa stał król (𒅔𒊓 [in'sa] insa).

Starożytne tereny urańskie i stolica

Główny artykuł: Niran S

Dzieje starożytnego Hurn zawsze obracały się wokół państwa-miasta Niran. Nie był to jedyny teren należący do króla nirańskiego, ale był zdecydowanie najważniejszy.
Niniejszy artykuł pomija Niran tam, gdzie możliwe. Stolica (państwo-miasto) jest opisane w artykule Niran.

Spis miast:

1. Niran (80 tys.)
2. Urat (50 tys.)
3. Kabo (45 tys.)
4. Ninat (33 tys.)
5. Hagan (26 tys.)

Historia

Historia Ouranu zaczyna się w paleolicie, wraz z przyjściem na Ahari ludzi 400 tys. lat temu przez bramy aharyjskie. Po przejściu mezolitu i pełnym rozruchu rewolucji neolitycznej, powstały pierwsze trzy państwa, najpierw sam Ouran, a potem Nasur i Gurat. Kilka tysięcy lat istnienia trzech tych podstawowych, niepiśmiennych kultur, posługujących się logogramami, zakończyło się ujednoliceniem Ouranu przez wytępienie populacji dwóch pozostałych kultur przez zarażenie ich dżumą i przeczekanie epidemii. Mniej-więcej w tym czasie, 12,5 tys. lat temu, odkryto pismo.

Prehistoria

Główny artykuł: Ouran P

Historia najstarsza

Region zakładał różne miasta: Tirat, Makav, Lamet, Dagul, Yasirm i inne, które toczyły swoje dzieje pół-państwowo. Zapisy piśmienne dotyczyły przede wszystkim handlu i tematyki sakralnej, opisując zwyczaje jak i podstawowy handel, w tym daniny i długi. Rozwój piśmiennictwa postępował bardzo powoli: znaki ewoluowały od logogramów do odciskanych rysikiem na glinianych tabliczkach wzorów klinowych, a skala zapisu nie była znaczna, ponieważ nie miał kto się tym zajmować na dłużej: niemal cała populacja zaangażowana była w zbieractwo i łowiectwo, uprawę roli oraz hodowlę zwierząt, usiłując przetrwać, zmagając się jednocześnie z chorobami, najazdami bandytów i obcych, niepiśmiennych ludów, które wyodrębniły się od kultur urańskich, nasurskich czy gurackich po zakończeniu przez urańczyków neolitu. Jednak klimat, który był przez tysiące lat wyjątkowo łagodny, pozwolił ludziom na takie zwiększenie produkcji mirwu, że w roku -3450 nadwyżka produkcji żywności w stosunku do potrzeb w miastach-państwach Niran, Urat, Kabo, Ninat, Hagan i wiele innych stała się ogromna. Stolice żądały od rolników danin, za które finansowały swoje życie i handel lokalny i międzynarodowy, w zamian obiecując ochronę, sądy i udostępnienie zwierząt użytkowych takich jak kaburi. To jeszcze zwiększało produkcję, a wkrótce i populację, co sprawiło, że nie każdy członek społeczeństwa musiał już zajmować się zawodowo pozyskiwaniem pożywienia, mógł wykonywać inne czynności, pożywienie otrzymując w zamian: budując, dekorując, tkając, pracując na metalach, zajmując się handlem i logistyką, administracją czy wreszcie wojskiem. Najazdy nieprzyjacielskich plemion i organizacji plemiennych skłoniło pięć miast-państw do nawiązania oficjalnej współpracy, obniżając cła i deklarując wzajemną ochronę, co zwiększyło bezpieczeństwo najuboższej warstwy społecznej, przyczyniając się do dalszych przesunięć z pierwszego sektora gospodarki do produkcji, a część nawet do usług.

Era niranejska

Zaczyna się w zapisach od -3688 i kończy około -2292, szczyt potęgi przypada na rok -3450. Na szczycie społeczeństwa nadal stał najwyższy kapłan, nie osoba świecka/cywilna. Liczba ludności w -3450 wynosi około 80 tys., wiele podróżnych zatrzymuje się w mieście na targu. Handlujących jest tak wielu, że barter przestaje być praktyczny, jako że nie sposób w tłumie znaleźć osobę, która akurat ma to, co by chciał nabywca, i jednocześnie chciał tego, co on ma do sprzedania. Osoba przychodząca z korcem (buszlem) mirwu mogła szukać pługa, ale osoba z pługiem mogła akurat nie chcieć mirwu czy zajmować się przelicznikami. Pojawił się zwyczaj tokenizacji wartości, do czego wykorzystywano pierwotnie rachunki księgowe z wykorzystaniem tabliczek glinianych, a potem monety miedziane i srebrne. W pewnym momencie urząd miasta zabronił wydawania takich żetonów i sam się tym zajął. Używano monet miedzianych i srebrnych, nadając im konkretne wartości. Barter nadal był powszechny, ale w dużych targowiskach handlowano raczej monetami.