Tangia

ΤΗΛΕΑ Υ ΤΑΝΓΥΑ Państwo Tangijskie {{{flaga}}} {{{herb}}} "Τανγυα χό'ύμ!" Noc tangijska Wyspa Tangia Język urzędowy: ayu Języki używane: ayu, inne Stolica Naratāi Ustrój dyktatura Cesarzowa Γιύλ-Γιόα Καλιά (Yūl-Yōa Kaliā) {{{szef rządu}}} {{{premier}}} Powierzchnia - całkowita -% wody {{{powierzchnia całkowita}}} km² {{{procent wody}}}% Ludność {{{rok}}} - całkowita {{{ludność całkowita}}} Waluta {{{waluta}}} ({{{kod waluty}}}) Strefa czasowa {{{czas}}} Powstanie: {{{utworzenie}}} Hymn {{{hymn}}} Przynależność do organizacji {{{organizacje}}} Domena internetowa {{{internet}}} Kod telefoniczny +{{{kod}}}

Tangia w regionie

        Tangia (ay. Tangua/Τανγυα /'taŋwa/ "Tangua") oficjalnie do dzisiaj Państwo Tangijskie (ay. Teileā i Tangua/Τηλεά υ Τανγυα /'tejlea i 'taŋwa/), znane wewnętrznie raczej jako Tangua Hō’ūm/Τανγυα Χό'ύμ (ay. /'taŋwa hoːʔuːm/) - cesarstwo położone na dużej wyspie na południe od równika, na zachód od kontynentu. Znany jako kraj kuszy, narodowego oręża, i świateł, ze względu na masowe wykorzystywanie płynów luminescencyjnych pozyskiwanych od endemicznych zwierząt (głównie płazów) do produkcji świecących w mroku farb. Kraj znany z potężnej floty i ekspansywnego zachowania wobec państw oceanicznych. Zamieszkany przez Tangijczyków (Tanguarai/Τανγυαραι). Zajmuje całość wyspy o tej samej nazwie (Nēimi i Tangua/Νήμι υ Τανγυα "Wyspa Tangia") wraz z Grupą Wysp Odległych oraz koloniami. Na wyspie występują olbrzymie pancerniki.

Tangia jest państwem wysoko rozwiniętym, z dobrze opanowaną sztuką pisma, jest największym dostawcą papieru i atramentu w tej części świata. Ceniona jest też miejscowa metaloplastyka. Kraj opanował optykę, ale technologię produkcji lunet i teleskopów strzeże dla siebie. Państwo policyjne, gdzie największe znaczenie ma armia. Tangia posiada olbrzymią flotę (tzw. Takatōa), być może największą na świecie, i na morzu jest prawie niepokonana (jedynie Konfederacja Sechtu, w obronie, dwukrotnie zatopiła flotę tangijską). Na lądzie Tangia również bywa groźna, ale bardziej rozwinięte państwa potrafią ją pokonać.

Tangię jako projekt prowadzi Canis. Jest jednym z pierwszych państw projektu Kyon.

Nazwa kraju

Słowo Tangia jest nieznanego pochodzenia. Interpretuje się ją jako wszechnazwę ludów mórz, ale raczej jest to późno doklejona interpretacja. Nie znaleziono w ayu wyrazów pokrewnych.

Pomiędzy polską nazwą "Tangia" i oryginalną "Tangua" istnieje różnica w samogłosce, oryginalne "u" jest wymawiane jak "i", jest to upodobnienie do nazw wielu krain w języku polskim, gdzie nazwy kończą się na -ia.

Nazwy w różnych językach

Język	Skrócona nazwa	Pełna nazwa państwa	Koncepcja filozoficzna
Polski	Tangia	Państwo Tangia	Noc Tangijska
Ayu	Tangua Τανγυα	Teileā i Tangua Τηλεά υ Τανγυα	Tangua Hō’ūm Τανγυα Χό'ύμ
English	Tangia	State of Tangia	Tangian Night

Polityka

Tangia stosunkowo niedawno przeszła oficjalnie od ustroju federacyjnego na monarchię absolutną. Proces był płynny i trwał pewien czas, oparty o znaczny wzrost popularności religijno-filozoficznego ruchu Yūl-Yōa (gwiezdna woda, gwiezdna rzeka). Po kraju wciąż widać wyraźne pozostałości ustroju federacyjnego, gdzie poszczególne podmioty składowe są monarchiami, republikami prezydenckimi, bądź bazują na tradycyjnym ustroju plemiennym z przedstawicielstwem zewnętrznym, ale w obecnych czasach ich władza jest mocno ograniczona do tego, na co pozwala Yūl-Yōa.

Slogany

Zaćmienie słońca nad Tangią.

Narodowym motywem Tangijczyków jest nadal "Ιχη φινεο υ'ιτα", czyli "tylko pierwszy zaszczyt". W obecnych czasach stosuje się często żołnierski okrzyk: "Τανγυα χό'ύμ! Τανγυα χό'ύμ! Χό'ύμ! Χό'ύμ!" (Tangua hō’ūm! Tangua hō’ūm! Hō’ūm! Hō’ūm!). Słowo "χό'ύμ" ("hō’ūm") oznacza "noc" i tyczy się ideologii rozpostarcia władzy tangijskiej na wszystkie oceany tak jak noc zapada na horyzoncie, w taki sposób, aby zawsze na planecie znajdował się punkt należący do Tangii, gdzie trwa gwieździsta noc.

Ustrój polityczny

Tangia jest rządzona władzą absolutną przez cesarza. Zmiana federacyjnego ustroju składającego się z królestw, republik i mało istotnego cesarza, w scentralizowaną monarchię o podłożu religijno-filozoficznym z realną władzą, jest stosunkowo świeża.

Były Związek Tangijski był rządzony przez radę najwyższą, w skład której wchodzili przedstawiciele lub królowie poszczególnych regionów plus cesarz, który tron otrzymywał poprzez dziedziczenie. Ostatnim takim cesarzem był Meinopau Rēiki (Μηνοπαυ Ρηκι) zwany "Smutnym" (rēikei). Po wewnętrznych turbulencjach, cesarzową została Kaliā z sekty Yūl-Yōa, która stała się ideologią państwową, i poprzez totalitaryzm doprowadziła do licznych ograniczeń swobód obywatelskich (których Tangia i za federacji wiele nie miała), ale też do modernizacji i zjednoczenia ideologicznego kraju.

Podział administracyjny

Istnieje następujący podział:

• Nēimi i Tangua Νήμι υ Τανγυα - wyspa Tangia:
  • Naratāi Hayanōri Ναρατάι Χαγιανόρι - Królestwo Naratajskie (stolica: Naratāi Ναραται)
  • Tongāmi Itikorēiro Τονγάμι Ιτικορήρο - Republika Tongami (stolica: Tounarao Τουναραο)
  • Lutafāri Itikorēiro Λυταφάρι Ιτικορήρο - Republika Lutarafaryjska (stolica: Luta ni Fāri Λυτα νι Φάρι)
  • Harāni i Marao Χαράνι υ Μαραο - Pustynia Haranijska (stolica: Tungu i Marao Τυνγυ υ Μαραο - oaza w Marao)
  • Orumilo ni Reitika Hayanōri Ορυμιλο νι Ρητικα Χαγιανόρι - Królestwa Orumilo i Rejtiki (stolice: Orumilo Ορυμιλο, Reitika Ρητικα)
  • Harāni i Takangāri Χαράνι υ Τακανγάρι - Pustynia Takangaryjska (stolica: Tungu i Takangāri Τυνγυ υ Τακανγάρι - oaza w Takangari)
  • Kunatla Hayanōri Κυνατλα Χαγιανόρι - Królestwo Kunatla (stolica: Kun Atla Κυν Ατλα)
• Yarau i Kana Nēimi Γιαραυ υ Κανα Νήμι - Grupa Wysp Odległych:
  • Akēira Ακήρα - (stolica: Uruna Υρυνα)
  • Hiranea Χιρανεα (stolica: Yatlomēa Γιατλομέα)

Tabelarycznie ujmując:

Jednostka administracyjna	Nazwa (lat/gr)	Stolica (lat/gr)	Ustrój	Władca	Populacja	Klimat/teren
Nēimi i Tangua Νήμι υ Τανγυα :: Wyspa Tangia
Królestwo Naratajskie	Naratāi Hayanōri Ναρατάι Χαγιανόρι	Naratāi Ναραται	Monarchia	Król	32,12% wyspy	lasy deszczowe, bagna, trawy, wybrzeża
Republika Tongami	Tongāmi Itikorēiro Τονγάμι Ιτικορήρο	Tounarao Τουναραο	Republika	Prezydent	18,64% wyspy	lasy deszczowe, równiny, stepy, wyżyny, wysokie góry, wybrzeża
Republika Lutarafaryjska	Lutafāri Itikorēiro Λυταφάρι Ιτικορήρο	Luta ni Fāri Λυτα νι Φάρι	Republika	Prezydent	12,92% wyspy	lasy deszczowe, sawanna, góry, step
Pustynia Haranijska	Harāni i Marao Χαράνι υ Μαραο	Tungu i Marao Τυνγυ υ Μαραο	Pustynia	Szef rady plemion	3,62% wyspy	stepy, pustynia, równiny, wyżyny, wysokie góry, wybrzeża
Królestwa Orumilo i Rejtiki	Orumilo ni Reitika Hayanōri Ορυμιλο νι Ρητικα Χαγιανόρι	Orumilo, Reitika Ορυμιλο, Ρητικα	Dualistyczne królestwo	Monarchia	20,50% wyspy	sawanna, równiny, lasy deszczowe, góry, wybrzeża
Pustynia Takangaryjska	Harāni i Takangāri Χαράνι υ Τακανγάρι	Tungu i Takangāri Τυνγυ υ Τακανγάρι	Pustynia	Wódz	1,64% wyspy	pustynia, lasy deszczowe, lasy, stepy, wyżyny, wysokie góry
Królestwo Kunatla	Kunatla Hayanōri Κυνατλα Χαγιανόρι	Kun Atla Κυν Ατλα	Monarchia	Król	10,56% wyspy	wybrzeża, lasy, lasy leszczowe, równiny, stepy, góry
Yarau i Kana Nēimi Γιαραυ υ Κανα Νήμι :: Grupa Wysp Odległych
Akēira	Akēira Ακήρα	Uruna Υρυνα	Monarchia	Król	64,22% wysp odl.	wybrzeża, równiny, wyżyny
Hiranea	Hiranea Χιρανεα	Yatlomēa Γιατλομέα	Monarchia	Król	35,78% wysp odl.	wybrzeża, równiny, wyżyny

Kolonizacja

Kierunki wypraw morskich, głównie handlowych i naukowych, obejmują większość mórz Kyonu.

Tangia jako zamożny, wysoko rozwinięty kraj o wysokiej populacji i dużych ambicjach, ale ograniczonych ideologicznie przez strach przed kontynentem, nie ma innego kierunku rozwoju jak morza. W obecnych czasach wiele jest nieodkrytych, niezamieszkałych, bądź słabo rozwiniętych wysp, które Tangia jest w stanie podbić, choć z uwagi na znaczne odległości, może nie być w stanie dobrze kontrolować.

Tangia stosuje niewolnictwo. Obywatel Tangii nigdy nie może się stać niewolnikiem. Uzyskanie wolności jest zaszczytem, ponieważ na to trzeba się wykazać nie tylko odwagą czy szczęściem, ale jest to zjawisko rzadkie. Istnieją wzajemne porozumienia z państwami obcymi, na mocy których obywatele Tangii nie mają prawa być brani jako niewolnicy, a i Tangia obywateli tych państw nie rozpozna nigdy jako niewolników. Czym innym są oczywiście więzienia.

Religia państwowa

Cechą wspólną wszystkich Tangijczyków jest wiara w Karāi (Καράι), jest to energia duchowa, pochodząca od morza. Tangijczycy wierzą, że wyszli z wody, ale jako emisariusze podwodnego świata, mają za zadanie działać w powietrzu (tj. na powierzchni). Tak jak ambasador nie może dobrze pracować bez kontaktu ze swoim państwem, tak i Tangijczycy nie mogą sprawnie działać na powietrzu bez kontaktu z morzem. Efektem jest strach przed długotrwałym przebywaniem na kontynencie, a więc znacznej, zwartej grupie ziem, która jest odcięta od karāi. Wierzy się, że Tangijczycy po śmierci trafiają do dobrych zaświatów poprzez Wielki Wir (chodzi o Drogę Mleczną, która po bezgwiezdnej stronie nieba jest bardzo dobrze widoczna w nocy w tej części kosmosu), gdzie oceni się ich pracę na Kyonie.

Yūl-Yōa

W Tangii funkcjonuje wiele kręgów filozoficznych, w tym sekt (nieuznanych przez państwo), z czego najważniejszą z nich w ostatnich latach - bo stała się oficjalną religią państwową, i jedyną dozwoloną religią - jest Yūl-Yōa (Γιύλ-Γιόα), to znaczy: Gwiezdna Woda, Gwieździsta Woda, Gwiazdy w Wodzie, lub Gwiezdna Rzeka w zależności od rozumienia. To z tej sekty wywodzi się Yūl-Yōa Kaliā, wokół której narósł kult jednostki, a którą ku niezadowoleniu Rady państwa ostatni dynastyczny cesarz Meinopau Reiki naznaczył jako swoją następczynię, w obliczu zupełnego (nawet domniemanego) braku potomstwa, mimo że ta była tylko sierotą pochodzącą z oazy Marao.

Yūl-Yōa jest radykalnym ruchem, który głosi, że wszyscy Tangijczycy mają tę samą misję i tak ostre wewnętrzne podziały, jak stosowane do tej pory (królestwa/republiki) są tylko osłabieniem ich misji na powietrzu i przyczynią się do konfliktów wewnętrznych, które zdewastuje ich cel "wyjścia z wody". Tangia ma być silna i podbijać inne ludy, aby te mogły przejść przez Wielki Wir na niebie, i już tamtejsze oryginalne królestwo, niejako "po drugiej stronie", ma postanowić co dalej.

Ruch Yūl-Yōa w szczególności winą za zatracenie wiedzy o tym jak generalnie wygląda świat po drugiej stronie Wiru obarcza zdelegalizowaną już Radę, ich prezydentów i królów. Uważa się, że pozbawienie Tangijczyków ideologii doprowadziło do katastrofalnego zapomnienia celu na ziemi.

Znaczne postępy Tangii w dziedzinie optyki, szczególnie astronomii (teleskopy) motywowane były właśnie chęcią przejrzenia przez Wir, aby takim trikiem odzyskać choć trochę wiedzy na temat Wiru. Znaczny rozwój optyki, włącznie z wynalezieniem teleskopu refrakcyjnego (tj. lunety do obserwacji astronomicznych) i później teleskopu reflekcyjnego (zwierciadlanego) pozwolił na obserwacje głębokiego nieba i przypadkowe odkrycie o wiele więcej wirów, m. in. wielkiej galaktyki w Andromedzie. Trwają burzliwe spory Yūl-Yōa mające wysunąć teorie na ten temat, choć uważa się, że brak jest możliwości potwierdzenia którejkolwiek z tych teorii - jest to stan akceptowalny, w tym przez inkwizycję.

Yūl-Yōa stawia na pracę, wydajność, pomysłowość, nieugiętość. Głosi, że cały naród pracuje na swój sukces.

Legalność religii

Inne religie i systemy filozoficzne są zakazane, bowiem tak jak zdelegalizowana już Rada z jej fiksacją na punkcie podziałów politycznych, odwracają uwagę od wybranych celów. W praktyce jednak bywa różnie, szczególnie wierzenia narodów Pustyń (dotyczy wyłącznie wysp, gdzie czyni się znaczne wysiłki, aby doprowadzić wodę; nie tyczy się to natomiast kontynentu) są tolerowane. Jest to prawnie uregulowane tak, że dzieli się innowierców na dwa typy:

• Heretycy - wszystkie religie obcokrajowców, mogą być wyznawane w wyznaczonych miejscach, gdzie Tangijczycy oprócz administracji nie mają dostępu. Za przejawianie poglądów tego typu prawo przewiduje różne kary w zależności od "wpływowości" danej osoby/grupy. Heretycy mogą być kierowani do uczelni i uniwersytetów, może być na nich nakładana grzywna i mogą stracić pracę, mogą być przesiedleni, mogą trafić do gułagu, ostatecznie mogą być straceni.
  • Obcokrajowcy przyłapani na działaniach misyjnych są ostrzegani i wpisywani do rejestru. Przy recydywie są na ogół usuwani z kraju. Możliwa jest kara śmierci.
• Rodzimowiercy - dotyczy głównie półdzikich i dzikich ludów pustyń i lasów deszczowych. Na ogół wierzą oni w pokrewne ideologie co większość Tangijczyków, ale są pewne kluczowe odstępstwa i szczególnie często, nadinterpretacje. Takich ludzi można rejestrować (wielu zaczęło tak robić dla bezpieczeństwa), z opisem swojej wiary. Prawo mówi, że ich religie należy notować i są zakazane, ale nie przewiduje w ogóle kar, co powoduje bezkarność. Jest to zabieg celowy, i Yūl-Yōa otwarcie o tym mówi.

Dane przyrodnicze

Położenie

Tangia rozumiana jako wyspa, a nie państwo, jest jedną z większych wysp Kyonu i znajduje się na zachód od kontynentu, niedaleko na południe od równika. Przy niższym poziomie oceanu, prawdopodobnie wraz z Pinu utworzyłaby półwysep, uzyskując połączenie lądowe z kontynentem. Tangia rozumiana jako państwo zajmuje 100% wyspy. Na wschód od wyspy Tangia znajduje się kontynent, w bezpośrednim sąsiedztwie Tangia graniczy z Pinu i Sechtem. Są to najbliższe geograficznie krainy, z którymi mieszkańcy handlują od początków swojej obecności w tym terenie. Na zachód od wyspy Tangia znajdują się dwie mniejsze wyspy, Akēira oraz Hiranea, które od stosunkowo dawna są koloniami tangijskimi. Akēira znajduje się bardziej na północ i jest większą z wysp. Stolicą Akēiry jest Uruna. Hiranea znajduje się bardziej na południe i jest mniejszą z nich. Stolicą Hiraney jest Yatlomēa. Obie te wyspy wraz Tangią są często rozumiane jako matecznik państwa Tangii. Formalnie zaś, Akēira oraz Hiranea należą do tzw. Grupy Wysp Odległych.

Grupa Wysp Odległych zawiera również wiele mniejszych archipelagów, w tym wulkaniczną wyspę Atirāi na dalekim południowym zachodzie oceanu, z dala od oceanów.

Klimat i ukształtowanie terenu

Z uwagi na dość zróżnicowane ukształtowanie powierzchni, wyspa Tangia posiada kilka stref klimatycznych. Dominują trzy typy krain: obszary nadmorskie wraz z równinami, stepy i pustynie, oraz wyżyny, góry i obszary wysokogórskie. Istnieje siedem większych łańcuchów górskich lub masywów lodowcowo-górskich na wyspie. Góry te wzbijają się na stosunkowo znaczne wysokości, tworząc rozległe płaskowyże. Co najmniej sześć łańcuchów górskich, jeżeli nie wszystkie, osiągają szczyty po 10 – 13 kilometrów wysokości, wbijając się w stratosferę.
        Choć Tangia znajduje się nad morzem w strefie równikowej, to obecność wysokich płaskowyżów wraz ze znacznymi szczytami górskimi powodują zjawisko występowania cienia opadowego, zmieniającego dominujący na wyspie krajobraz nadmorski z gęstymi lasami deszczowymi w równiny, stepy, wreszcie w pustynie. Część pustyń jest wyłącznie okresowa, inne są stałe. Stąd też statystyki klimatyczne podzielmy na kilka stref.

Strefy nadmorskie, lasy, lasy deszczowe

Strefy nadmorskie, lasy oraz lasy deszczowe dominują na wybrzeżach, oraz tam w głębi kontynentu, gdzie morskie wiatry nie są zatrzymywane przez łańuchy górskie. Dotyczy to między innymi wiatrów wchodzących w Tangię od strony Królestwa Naratajskiego i przechodzących przez tereny Republiki Lutafaryjskiej i przeciskających się przez obniżone przełęcze górskie na drugą stronę wysokich gór w stronę oazy Takangari na pustyni takangaryjskiej. W tych strefach statystyki klimatyczne przedstawiają się następująco:

• Średnia temperatura cały rok około +30°C. Nocą temperatura spada do +15°C, za dnia sięga do +40°C.
• Wilgotność około 80% - 100%, ze średnią 95%.
• Wiatr morski, wilgotny, miejscami średnio do 5 B, na teranach równinnych do 7 B, w lasach deszczowych 0 – 3 B.
• Ekstremalne zjawiska pogodowe: huragany, trąby powietrzne, znaczna wilgotność powietrza, znaczne zjawiska korozyjne zw. z warunkami sprzyjającymi rdzewieniu, gniciu i zarastaniu roślinnością i grzybami.

Strefy stepowe i pustynne

W strefach stepowych i pustynnych ilość opadów jest znacznie ograniczona, miejscami do niemal zera, przez co i możliwości wegetacyjne są ograniczone. Stepy są porośnięte trawami i krzewami, pustynie natomiast, czy to piaskowe czy stepowe, nie mają niemal żadnej roślinności.

• Na stepie średnia temperatura zimą to +10°C, latem +35°C. Rekord zimna -35°C. Rekord gorąca +90°C. Średnia temperatura zimową nocą to 0°C. Średnia temperatura w południe latem to +70°C.
• Średnia temperatura zimą +20°C, latem +50°C. Rekord zimna wynosi -25°C. Rekord gorąca wynosi +115°C. Średnia temperatura zimową nocą to 0°C. Średnia temperatura w południe latem to +85°C.
• Wilgotność 0% - 15%, średnio 0%.
• Wiatr na stepie sięga 10 B, na pustyniach do 7 B.
• Ekstremalne zjawiska pogodowe: burze piaskowe, burze, trąby powietrzne, skrajne temperatury, znaczne różnice temperaturowe pomiędzy latem i zimą oraz dniem i nocą.

Wyżyny, góry i obszary wysokogórskie

Klimat i charakter zjawisk pogodowych na wyżynach i w górach zależy mocno od wysokości nad poziomem morza oraz wystawienia zboczy na konkretne wiatry. Inny klimat mają góry, o które zbocza rozbijają się wiatry morskie, a inny te, gdzie zbocza są ogrzewane przez pustynie. „Strefa śmierci” znajduje się na wysokości około 8000 metrów nad poziomem morza, gdzie ciśnienie spada z 1010 hPa na morzu do 320 hPa. W tych warunkach aklimatyzacja najlepszych sportowców przestaje być wykonalna, rany przestają się goić, oddychanie jest skrajnie utrudnione. Wyższe szczyty przechodzą przez połowę odległości do limitu Armstronga i przy niekorzystnych warunkach mogą wywoływać podobne zjawiska. Istnieje wyciąg górski do szczelnej barometrycznie stacji meteorologicznej położonej na wysokości 11900 metrów nad poziomem morza, w której utrzymywane jest sztucznie ciśnienie podobne do tego na 6000 metrów, gdzie jest możliwe wjechanie z wysokości 1000 metrów niemal od razu na 11900 metrów. Kolejka jest jednym z Dziesięciu Cudów Tangii i jest wykorzystywana do dostaw żywności i zniżania człowieka ze stacji w dół, w sytuacjach alarmowych. Wjazd przeciętnego, niewyszkolonego człowieka na taką wysokość spowoduje na 9000 metrów utratę przytomności w ciągu 1 minuty, a na 11900 metrach śmierć. Wieczne śniegi zaczynają się na wysokości 3 – 4 kilometrów, co należy rozumieć jako barierę, gdzie w dowolnym momencie w roku występują opady śniegu i śnieg potrafi leżeć dniami albo tygodniami. Latem do wysokości 6 kilometrów temperatura może wzrosnąć nawet do +35°C i śnieg szybko topnieje, powodując lawiny i powodzie, i kreując okresowe powodzie. Na wysokościach powyżej 9 000 metrów szok stratosferyczny powoduje wiatry o prędkości do 300 – 400 kilometrów na godzinę, które rozbijając się o wzgórza potrafią powodować lokalne rekordy prędkości wiatru do 600 kilometrów na godzinę. Niski stopień erozji kamienia wynika z nikłego ciśnienia atmosferycznego na tych wysokościach. Na pułapach 3 – 4 kilometrów oraz 6 – 8 kilometrów znajdują się obserwatoria. Te służą Tangijczykom do dwóch celów: obserwacji astronomicznych (głównie teleskopami zwierciadlanymi) oraz szpiegostwa (teleskopami refrakcyjnymi, tzw. lunetami). Z wysokości 10 000 metrów Kunatlyjczycy non-stop obserwują S’xakę w Konfederacji Sechtu i mają fenomenalne możliwości obserwacji ruchów ich floty. Widać także Komi w Pinu, ale przejrzystość atmosfery przez kilkaset kilometrów jest bardzo niska, przez co nie widać szczegółów. Tangia posiada w każdej chwili pięć skrajnie wysokogórskich obserwatoriów.

• Średnia temperatura spada o 1°C na każde 100 metrów. Na wysokościach płaskowyżów górskich występują wieczne śniegi, lodowce, skaliste pustynie, gdzie średnia temperatura wynosi większość roku -15°C, w zależności od wiatru i położenia oraz wysokości. W obserwatoriach średnich pułapów temperatura wynosi średnio -30°C do -40°C, przy czym w dzień potrafi wzrosnąć do +15°C, a w nocy spaść do -80°C. Obserwatoria skrajnie wysokich pułapów są opuszczane w skrajnie rzadkich przypadkach, wymagają kombinezonów ciśnieniowych. Średnia temperatura to -85°C, za dnia wzrasta do 0°C, nocą potrafi spaść do -140°C
• Wilgotność 0% - 15%, średnio 0%.
• Wiatr zależny od ukształtowania terenu i przechodzi przez całą skalę Beauforta, od 0 B w wielu miejscach osłoniętych od wiatru, do wartości znacznie przekraczających 12 B (huraganowe).
• Ekstremalne zjawiska pogodowe: skrajne temperatury, ekstremalne wiatry, barometryczne ciśnienie powietrza na skrajnie niskim poziomie, uniemożliwiającym funkcjonowanie bez kombinezonów ciśnieniowych i wsparcia tlenem, skrajnie niebezpieczne wartości promieniowania słonecznego, powodujące poparzenia trzeciego stopnia w ciągu 15 – 30 minut, lawiny i osuwiska, zlodowacenie, intensywne opady śniegu i burze śnieżne, burze piaskowe, wystawienie na promieniowanie kosmiczne.

Wody

Tangia nie uznaje „wód terytorialnych”, według nich wody całego świata są teoretycznie ich własnością, użyczają ich jednak z uwagi na ich ilość. Bezpośrednie wody terytorialne naokoło Tangii oraz pomiędzy Tangią a Akēirą i Hiraneą są pilnie strzeżone i obce floty nie mają prawa przez nie przechodzić. Statki handlowe mają wyznaczone korytarze i powinny się ich trzymać. Wody naokoło Tangii są bogate w ryby i owoce morza, a ciepłe prądy nanoszą ich dużo. Uważa się, że wiele gatunków ryb ławicowych migruje do Tangii, by tam zakończyć swój żywot w sieciach rybackich.

Wody morskie są pobierane celem sprzedaży jako źródło karāi. Osoby wybierające się wgłąb kontynentu, szczególnie na Wielką Pustynię, zabierają jej czasem wielkie ilości, ograniczając możliwości podróży. Istnieje jednak ideologia, która głosi że na Wielkiej Pustyni jest kraj z dobrym dostępem do karāi, to jednak nie zostało potwierdzone.

Fauna i flora

Tangię zamieszkuje wiele zwierząt, w tym endemiczne gatunki. Należy od razu wspomnieć płazy i ryby wytwarzające maź luminescencyjną, która jest na masową skalę wykorzystywana do ozdób. Najbardziej powszechne typy tej mazi mogą być syntetyzowane i oddają światło po nasłonecznieniu. Najbardziej ekskluzywne typy mazi świecą po domieszce innych materiałów i oddają bardzo intensywne światło, ta jest wykorzystywana między innymi przez Takatoa. Tangia też jest zamieszkiwana przez glyptodonty.

Roślinność w lasach deszczowych jest wybitnie bujna i obejmuje tysiące gatunków.

Grafiki

• 

  Wstępny podział administracyjny

Państwa Kyonu w roku wspólnym (główna kategoria)

Ajdynir – Azenia – Ażerimowie – Âng Qo'or – Bolosja – Broci – Buania – Cesarstwo Poitów – Czerachowie – Dynastia Aralezejska – Dżaszir – Dżaugria – Emnaegnir – Erutia – Esmia – Giadur – Harenia – Harrun – Ilirion – Iszaria – Jalżpowie – Kadonia – Kauradowie – Kawelia – Kejren – Kǫl – Kuniecy – Lucja – Merawia – Mitenia – Mokucja – Monarchia Olsów (Olsenia – Surd – Rubania – Szyszenia) – Máktowie/Mugadir – Muria – Nuapaq – Nuaria – Państwo Neszów – Państwo Truskie – Pinu – Piri – Punyszowie – Raľuhhruş – Rikkadan – Sanżenia – Secht – Siedmiomieście¹ – Stojeziory – Sulimaq – Surandral – Północni Barbarzyńcy – Szur – Talonbat² – Tangia – Tarum – Taugrowie – Tjevangono – Unagurowie – Unia Lomarska – Wertynia – Wiraflycy – Wolne Księstwa – Zamb – Związek Bałaszasków – Związek Północny

¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami. ² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.