Wielbłąd i Rekin/Zalety i wady

K Y O N Czytasz artykuł z serii Wielbłąd i Rekin - o klimacie Kyonu.

I. WSTĘP: 1.1 Wprowadzenie · 1.2 Założenia, metodologia, oznaczenia · 1.3 Zalety i wady II. WYBRANE TEMATY: 2.1 Wielka oscylacja oceaniczna · 2.2 Prądy morskie · 2.3 Krainy geograficzne · 2.4 Rozszerzenia Kyonu · 2.5 Życzenia i wyzwania III. REGION PO REGIONIE: 3.1 Ajdynir · 3.2 Muria i Siedmiomieście · 3.3 Olsenia · 3.4 Nuaria · 3.5 Buania i Szur · 3.6 Tangia i Pinu · 3.7 Secht i Wielka Pustynia · 3.8 Państwo Neszów · 3.9 Dewia IV. PODSUMOWANIE GLOBALNE: 4.1 Podsumowanie

Wielbłąd i Rekin jako model klimatyczny nie wszystko ma opracowane poprawnie. Choć jest to funkcjonalny model, należy pamiętać o jego sukcesach względem modelu standardowego (patrz: Projekt_Kyon#Klimat) tak samo, jak o jego niedociągnięciach. Należy przy tym pamiętać, że model standardowy był uproszczony, bo taki był jego cel i swoje zadanie spełnił doskonale. Jednak wraz z rozrostem projektu, był już niewystarczający.

Zalety

1. Opiera się na realnym modelu wielkoskalowej cyrkulacji atmosferycznej. Model standardowy tego nie robi.
2. Komórki, szczególnie Hadleya, są poszerzone, w poszanowaniu wolniejszego obrotu planety. Model standardowy to zupełnie ignoruje.
3. Jest globalny i posługuje się pojęciami wyżów i niżów. Model standardowy też jest globalny, ale nie posługuje się pojęciami niżów i wyżów, zatem nie przewiduje wiatrów, a więc nie przewiduje opadów atmosferycznych lub robi to błędnie.
4. Uwzględnia wsteczny bieg planety oraz efekt Coriolisa. Model standardowy tego nie robi.
5. Uwzględnia znaczne nachylenie osi obrotu planety i przewiduje pogodę na poszczególne pory roku. Model standardowy tego nie robi, nie przewiduje nawet pór roku.
6. Skutecznie przewiduje większy pas dnia/nocy polarnej. Model standardowy tego nie robi.
7. Bierze pod uwagę wędrówkę równika termicznego wraz ze zmianą pór roku. Model standardowy tego nie robi.

Wady i błędy

1. Wraz z wędrówką równika termicznego zakłada przemieszczanie się rozkładu efektu Coriolisa. To jest nieprawidłowe. Siła Coriolisa nie jest zależna od równika termicznego, tylko od fizycznego obrotu planety, a ten się nie zmienia z porami roku.
2. Słabo i arbitralnie modeluje ruchy prądów morskich, kryjąc niedoskonałości ukształtowaniem oceanu morskiego, które nigdy nie zostało w żaden sposób umodelowane.
3. Prawdopodobnie ruch wsteczny mas powietrza w komórce Hadleya podczas fazy wielbłąda nie byłby na tyle silny, by wepchnąć te masy powietrza aż nad Atirai. Jeżeli w ogóle miałoby to miejsce, to masy powietrza prawdopodobnie nie wyszłyby poza Tangię albo by się dokładnie o nią rozbiły, zwłaszcza, że wyspa ma bardzo wysokie góry. Z drugiej strony, wolniejszy obrót planety oznacza, że okołorównikowe parcie mas powietrza na wschód musi być słabsze, więc opór wobec tych wstecznie poruszających się mas powietrza musi być słabszy.
4. Sam pomysł takiej oscylacji oceanicznej jest mocno arbitralny. Co prawda, jest duża szansa na to, że coś takiego miałoby miejsce, ale nic nie dowodzi, by miałoby to się odbywać w taki, a nie inny sposób, ani że byłaby to jedyna taka oscylacja.
5. Nie udało się znaleźć żadnych (absolutnie żadnych) wydajnych wzorów na temperaturę. Wydaje się to dość proste, kiedy się zna charakterystykę atmosfery (skład, ciśnienie, itd.), wilgotność, natężenie promieniowania słonecznego i czas naświetlania, albedo, itd., ale żaden ze znalezionych wzorów matematycznych nie dawał wiarygodnych wyników. Zatem temperaturę ustalono również kompletnie arbitralnie, bez modelowania czegokolwiek.
6. Oddziaływanie pływowe Lykaona na Kyon musi być olbrzymie. W obecnej wersji, z uwagi na ilość czasu i badań potrzebnych na zgłębienie tego tematu, odpuszczono sobie ten aspekt.

Czytaj dalej

Czytaj dalej: 2.1 Wielka oscylacja oceaniczna →