Wielbłąd i Rekin/Tangia i Pinu
K Y O N Czytasz artykuł z serii Wielbłąd i Rekin - o klimacie Kyonu. |
I. WSTĘP: 1.1 Wprowadzenie · 1.2 Założenia, metodologia, oznaczenia · 1.3 Zalety i wady II. WYBRANE TEMATY: 2.1 Wielka oscylacja oceaniczna · 2.2 Prądy morskie · 2.3 Krainy geograficzne · 2.4 Rozszerzenia Kyonu · 2.5 Życzenia i wyzwania III. REGION PO REGIONIE: 3.1 Ajdynir · 3.2 Muria i Siedmiomieście · 3.3 Olsenia · 3.4 Nuaria · 3.5 Buania i Szur · 3.6 Tangia i Pinu · 3.7 Secht i Wielka Pustynia · 3.8 Państwo Neszów · 3.9 Dewia IV. PODSUMOWANIE GLOBALNE: 4.1 Podsumowanie |
Model klimatyczny Wielbłąd i Rekin świata Kyon. | |
---|---|
TANGIA I PINU | |
Dane ogólne | |
Świat: | Kyon |
Region: | Kanisja |
Państwa: | Tangia (w tym Atirai), Pinu |
Klimat | |
Opisowo: | ciepły tropikalny |
Ekstrema: | zmienność wiatrów, skrajny żar, wysoka wilgoć, klimat korozyjny, sprzyja drobnoustrojom |
Rating: | łatwy |
Region wyspy Tangii, zachodnich wysp tangijskich, wyspy Atirai oraz kontynentalny półwysep Pinu to okołorównikowy i oceaniczny obszar Kyonu. Region jest istotny dla klimatu Kyonu, ponieważ wiejące tu z Kyonu wschodniego wiatry cyrkumekwatorialne, które przemierzają całą planetę na drugą stronę, stykają się z Kyonem zachodnim. Powstające w tym obszarze głębokie niże - tak naturalne (równikowe) jak i wynikające z innych czynników - dają źródło Wielkiej Oscylacji Oceanicznej, podczas której potężny i rozległy oceaniczny ośrodek niżowy formuje się albo w okolicach Sechtu, albo w okolicach wyspy Atirai.
Z uwagi na dokładne dane hipsometryczno-topograficzne, dane klimatyczne nie tylko makroregionu obszaru od Atirai do Pinu mogą być określone, ale także lokalne dla wyspy Tangia.
Opis regionu
Region znajduje się w Kyonie zachodnim, w sercu Kanisji. Obejmuje znaczne obszary oceanu. Na samym zachodzie, w centrum wszechoceanu i nieco na południe od Dewii znajduje się wyspa Atirai. W obszarze bliskim kontynentowi znajduje się wyspa Tangia oraz pobliskie wyspy Akeira i Hiranea. Najbardziej na wschód regionu znajduje się półwysep Pinu.
Charakterystyka klimatu
Klimat tego regionu najsilniej odczuwa różnice pomiędzy fazami rekina a wielbłąda. Można go podzielić na trzy obszary, Tangii, Pinu oraz Atirai. Pogoda w regionie natomiast niewiele się różni z uwagi na pory roku z uwagi na położenie okołorównikowe.
Klimat Tangii
Podczas fazy wielbłąda, wyspa Tangia odczuwa ciepłe wiatry wschodnie. Podczas równonocy sę one północnowschodnie, latem południowe, zimą są precyzyjnie zmierzające na zachód. Przynosi to intensywne opady na wschodnią część wyspy, choć deszcze spadają także wzdłuż całego wybrzeża.
Podczas fazy rekina, wiatr zupełnie zmienia kierunek na zachodni. Przynosi on opady na całą zachodnią część wyspy, obmywając wilgocią wszystkie wybrzeża. Podczas tej fazy niektóre pustynie (np. Pustynia Marajska) mogą zarosnąć. Część obszarów górskich na wybrzeżu może doświadczyć powodzi.
Klimat Pinu
Podczas fazy wielbłąda, wiatr jest południowozachodni, zmierzący w stronę wyspy Tangia. Zimą nad Pinu zawisa mniejszy niż, przynosząc szczególne opady, ale generalnie cały rok Pinu jest krajem bardzo ciepłym i bardzo wilgotnym.
Podczas fazy rekina, wiatr jest zimą i podczas równonocy południowowschodni, wiejący z morza w stronę kontynentu. Opady są bardziej intensywne. Latem nad Pinu zawisa niestabilny wyż. Z jednej strony, są to suche i gorące masy powietrza, ale z drugiej strony silne promieniowanie słoneczne powoduje intensywne parowanie mórz i wieczorne burze, nieraz bardzo intensywne.
Klimat Atirai
Klimat Atirai jest ciepły i bardzo deszczowy, przez cały rok, w miarę niezależnie od fazy. Podczas fazy wielbłąda, wiatry ustają niemal całkowicie, lub zmierzają lekko na wschód. Podczas fazy rekina, wiatry są cały rok zachodnie.
Faza wielbłąda
Podczas fazy wielbłąda, wiatry są wschodnie. Rozkład wiatrów w całym makroregionie widać poniżej.
Tangia - równonoc
Dominują wiatry wschodnie. Opływają one wyspę, przynosząc wilgoć, szczególnie w okolice Kun Atla. W niektórych miejscach, w okolicach górskich, ożywają i wylewają rzeki. Pustynie pozostają zbyt gorące, aby utrzymała się tam wilgoć. Intensywne są też deszcze na terenie Nomeurai. Luta ni Fari ma klimat pustynny na wschodnie, półsuchy w centrum i przesychające dżungle na zachodzie.
Tangia - lato
Latem wiatr jest południowy, skręcający na zachód. Tongami wysycha w znacznej mierze, obfite są plony w Naratai, Kun Atla, Nomeurai, Orumilo i Rejtice. Część wilgoci wdziera się na pustynię, powodując korozję piasków. Luta ni Fari pustynnieje niemal w całości.
Tangia - zima
Zimą wiatr jest jednoznacznie wschodni. Kun Atla przeżywa największy rozkwit roślinności, wiele rzek znacznie wzbiera, mogą pojawić się powodzie. Podobnie na sile przybiera wegetacja Orumilo i Rejtiki oraz południa Nomeurai. Pustynia Marajska i Luta ni Fari wysychają. Naratai staje się terenem bez większego deszczu, radzącym sobie rzekami.
Faza rekina
Podczas fazy rekina, wiatry są zachodnie. Rozkład wiatrów w całym makroregionie widać poniżej.
Tangia - równononoc
Wiatry zmieniają kierunek na zachodnie. Są to ciepłe, morskie wiatry, wpadające w Naratai i Tongami. Obmywają także południowe wybrzeże. Podczas tego okresu, Luta ni Fari obrasta gęstą dżunglą. Pustynie pozostają gorące.
Tangia - lato
Latem, wiatr zmienia kierunek na południowozachodni. Niektóre regiony doświadczają znacznych opadów i powodzi. Podczas tego okresu może się zdarzyć, że Pustynia Marajska zarośnie, przynajmniej częściowo. Podczas tego okresu, Tongami staje się półsuche. Także klimat większości Kun Atla staje się suchy.
Tangia - zima
Zimą wiatr jest bezpośrednio zachodni. Cały zachód wyspy zarasta. Interior jest bardzo pustynny, ale obszary nadmorskie, w tym na znacznym obszarze nawet Kun Atla, zarasta roślinnością. Centrum wielkiego niżu znajduje się bezpośrednio na wschód od południowych wybrzeży prowincji Królestwa Kunatla.
Spekulacje temperaturowe
Temperatury podobne na całym obszarze w obu fazach, dzieląc się wyraźnie na trzy:
- strefy nadmorskie i pod wpływem powietrza oceanicznego,
- pustynia,
- wysokie góry.
Strefy nadmorskie charakteryzują się stałą temperaturą niezależnie od pory roku czy fazy. Za dnia, temperatura może osiągnąć około 30°C - 35°C, rzadko więcej. Na pustyni temperatura dnia regularnie osiąga +65°C, rekordy ciepła sięgają temperatur rzędu +100°C, tyle co na Wielkich Pustyniach, przy czym ta temperatura będzie się różniła w zależności od wysokości. W temperaturach wysokogórskich temperatura będzie mocno się wahała pomiędzy dniem i nocą, od -5°C w dzień do -30°C w nocy.
Zjawiska ekstremalne
Klimat tangijski znacznie mniej różni się pomiędzy porami roku, a znacznie bardziej pomiędzy fazami rekina i wielbłąda. Te są jednak nieprzewidywalne i nieregularne. To będzie powodowało zaskakiwanie ludności na przemian pustynnieniem i eksplozją wegetacji. Tangia dzięki swoim pierścieniowo ułożonym, bardzo wysokim górom, zdolnym wyłapywać wiatr i wszelką wilgoć, będzie posiadała możliwość pustynnienia, a wraz z tym występowania wszystkich niebezpiecznych zjawisk związanych z pustyniami Kyonu. W miejscach wystawionych na działanie oceanu, klimat będzie bardzo ciepły i miejscami bardzo wilgotny, z gwałtownie wzbierającymi i opadającymi rzekami.
Wnioski i sugestie gospodarczo-społeczne związane z klimatem
- Tereny Pinu oraz wszystkich wysp tangijskich, oprócz samej Tangii, posiadają bardzo stabilny, ciepły i wilgotny klimat, tam życie będzie bardzo łatwe.
- Wyspa Tangia musi przede wszystkim radzić sobie ze zmianami faz rekina i wielbłąda. Zakładając średni czas trwania każdej fazy około dwa lata, ale zdarzające się fazy nawet trwające dekadę, miejscowa ludność musi poradzić sobie z tym, że raz zachodnia, a raz wschodnia część kraju będą urodzajne. To da początek współzależności handlowej, a wraz z nią, prawdopodobnie utworzy początek cesarstwa.
- Niektóre z pustyń tangijskich będą miały najbardziej nieprzyjazny do życia klimat poza kontynentem czy czapami polarnymi. Niewiele ludzi będzie w stanie tam przeżyć.
Czytaj dalej
Czytaj dalej: 3.7 Wielbłąd i Rekin/Secht i Wielka Pustynia →