Przed -9000 EK, pierwszy okres prehistoryczny. Ludność rasy negroidalnej zamieszkuje Secht, tworzy lokalne społeczności. Katastrofa Środkowopaleolityczna powoduje ich wymarcie, teren staje się bezludny[1].
-9000 EK do 2000 EK, drugi okres prehistoryczny, trwa powolny napływ lokalnej ludności białej, prawdopodobnie z obszaru Białego Półksiężyca, która stanowi przodków Sechtończyków. Pod koniec tej epoki przyjmują rolnictwo. Pozostałości prymitywnych świątyń.
2000 EK - 3400 EK, okres zudański. Przyjęcie pisma obrazkowego w celach pierwotnie księgowych, a następnie kapłańskich, królewskich i kancelaryjnych, powoduje rozwój cywilizacji, tworzone jest planowanie, zarządzanie ludnością i planowanie ekonomiczne, opłacana armia[2] Obszar półwyspu nazywał się "Zudu", słowo o nieznanej etymologii.
Kraj Zudu określał się sam "wyspą", nie wiadomo dlaczego[3], aż do 2500 EK.
Pierwsze pełne teksty zachowały się w tzw. Księdze Mórz - najstarszej księdze Kanisji, z około 2000 EK.
Cytat z księgi Mórz: "Na południe od Krajów Iki leżą kraje barbarzyńców, co pożerają starców swoich. Zwą się Bemago i nie mają ni królów, ni wodzów, a wszystkie decyzje wspólnie naradziwszy się podejmują. A dalej, na południu leżą dwie wyspy: Zudu, której sama ziemia rodzi bogactwa i świetliste kamienie, a na końcu wyspa Amana, gdzie to nigdy nie nadchodzi zima, a urodzaj trwa wiecznie. A za wyspą tą morze się urywa i w przepaść upada, gdzie z niebem się zlewa.""
Pismo stopniowo przekształcało się z obrazkowego w klinowe. Ludność przyniosła to na wyspę Kaori, gdzie pismo rozwinęło się swoim torem.
W roku 2500 EK pojawia się postać legendarnego króla Kamona: "Król Kamon złączył w jedno szereg miast, i ku chwale swojej kazał zbudować pałac. Pałac ten był tak bogaty, że Siedem Mórz pozazdrościły mu tego. I w dniu, gdy Pałac został ukończony wody Mórz wdarły się do niego i zabierając ze sobą wszystko i niszcząc wszystko pozostałe. W żywych został Władca jedynie i syn Jego."
3400 EK. Król-kapłan Badorma restrukturyzuje państwo i dzieli jego obszar na czterech synów:
Magan objął władzę nad południem,
Hetin obejmuje władzę nad centrum,
Hurn obejmuje władzę na północy,
czwarty, nieznany z imienia, poszedł na pustynię i zaginął, a według legendy jego żona, Tarfi, w żałobie sporządziła mu mogiłę i wypłakała całe jezioro łez.
3 kraje Sechtu rozpadły się na księstwa, aż do 19 frakcji.
W krainie rozpowszechniła się na dobre epoka stali.
Przez okres 1900 lat Kyonu (708 lat ziemskich), cały półwysep prowadził z przerwami wojny domowe.
Z obszaru pustyni przez okres 5500 - 5987 EK przypływała nowa religia sechtońska, santyzm, religia słońca (ܣܵܢܬ /sant/ "Słońce") i ognia, która wyparła wiarę Sechtonir Jisiq[4]. Religia jest monoteistyczna i potężnie oddziałuje oddolnie na ludność cywilną wszystkich państw, mimo prześladowań.
Pod koniec okresu wojen, przypadkiem z 19 frakcji ponownie pozostały 3, mniej-więcej w oryginalnych granicach.
Trzech braci z powinowactwa wychowywanych naprzemiennie to razem, to w swoich krajach, stopniowo zostaje przywódcami-kapłanami z ramienia religii santyzmu. Są to:
W roku 5980 EK brat Tabori Qabōr zostaje przywódcą kraju Magan,
W roku 5987 EK także brat Metar Hat Tabran zostaje przywódcą kraju Uran.
Bracia dokonują dwóch fundamentalnych zmian:
Spisują w 5988 EKKsięgę Ognia, fundamentalny santycki tekst religijny, ujednolicając rozbieżności narodowe, i spisują go w trzech językach;
Uznają siebie za grzesznych, poprzednich wodzów, watażków i królów za śmiertelnie grzesznych, a cały swój naród nazywają "Sechtem";
Zawiązują Konfederację Sechtu, która pokój miała zaprowadzić handlem, przemysłem, światłością umysłu, innowacyjnością, szacunkiem, przeciwdziałając tym wojnie. Cywilizacja silnie stawia na sprawiedliwość prawa i sądownictwo.
Stolicą państwa jest Ha Agav, ale największym miastem już wtedy dobrze ufortyfikowana Saaka.
W roku 6900 EK, Konfederacja handluje szlakiem lasu, łącząc Kyon zachodni z Kyonem północnym i Kyonem wschodnim.
W roku 7100 EK, Konfederacja posiada uznanie międzynarodowe stabilności i gwarancji pokoju, nienaruszalność aktywów obcych. Silnie rozwija się bankowość.
W roku 7220 EK, Konfederacja wykorzystuje swoje silne wzbogacenie się na budowę Małego Muru Sechtu od granic miasta Magnis do gór Havrarit, aby uniemożliwić najazdy plemion Dzikich Ziem na Secht.
W roku 7340 EK sąsiednia Tangia wynajduje wulkanizację kauczuku, na co do roku 8700 EK rozwija się potężne zapotrzebowanie światowe, temu państwu udaje się utrzymać monopol na produkcję, a Secht jest niemal wyłącznym praktycznym rynkiem sprzedaży surowca, z najwyższymi marżami pochodzącymi z bogactw Qin i Ajdyniru.
▶ Okres wczesnych wojen sechtońsko-tangijskich. 8700 EK - 9200 EK.
Pierwsza Wojna o Saakę 8843-8845 EK. Do roku 8843 Secht posiada tak wysokie cła importowe na gumę, że Tangia wypowiada wojnę Sechtowi i wyprowadza zupełnie nieudany atak, zaskoczeni potęgą militarną Sechtu. Secht zatapia całą flotę tangijską i porywa cesarza, z którym próbuje się potem bratać, a potem go uwalnia. Wrogi cesarz pozoruje zamiłowanie do Sechtu, gwałtownie absorbując całą wiedzę cywilizacyjną.
Druga Wojna o Saakę 8877 - 8891 EK. Zupełnie zreformowana Tangia dokonuje drugiego ataku na Secht. Wojna natychmiast przyjmuje charakter wojny totalnej, na wyniszczenie ludności, włącznie z pierwszym w historii Kyonu użyciem zarówno gazów bojowych na wielką skalę, jak i użyciem materiałów zapalających na wielką skalę. Secht niszczy Orumilo w burzy ogniowej. Stolica Saaka jest oblężona na długi czas, przeżywa plagi, ale wytrzymuje całe oblężenie bez kapitulacji. W obu krajach dochodzi do klęsk głodu, niepokojów, przewrotów politycznych: o ile w Tangii cesarz Hari Koe został aresztowany i pozbawiony władzy, o tyle w Sechcie Lərev Farsan dar 'urn został wręcz ścięty w kraju Urn.
W wyniku wojen, Secht na 50 lat utracił pozycję bezpiecznego kraju do handlu, odzyskał tą pozycję potem tylko dzięki bardzo korzystnemu położeniu geograficznemu, znaczne straty w ludziach, znaczny wzrost nacisków wszelkich warstw społeczeństwa na poprawę swojego potencjału militarnego, wskutek czego wprowadzono szeroko broń palną, wraz z polityką neutralności i postawieniu na sprawiedliwość handlową; bardzo silna wrogość wobec Tangijczyków przez 2 pokolenia, olbrzymie straty ludzkie i materialne, powstanie psychologii i psychiatrii jako dziedzin ówczesnej medycyny, opracowanie odczynników przeciwgazowych i wprowadzeniu własnej broni chemicznej do arsenału.
W wyniku wojen, załamał się szlak lasu łączący wschód-zachód, wywołując problemy gospodarcze na obu biegunach szlaku.
W roku 9000 EK, Secht odzyskał swój status jako centrum finansowe, bankowe świata zachodniego, głównie dzięki unikalnemu położeniu geograficznemu. Państwo wzmocniło się militarnie oraz zaczęło oddziaływać na inne państwa także politycznie, pozornie zachowując neutralność.
W roku 9200 EK, Secht reaguje na silnie zacieśniające się więzy polityczne między Tangią a Buanią przez budowę Wielkiego Muru Sechtu od gór Havrarit, aż po góry Ptir na pustyni.
↑Patrz: Wiara Sechtońska. Wg Henryka Pruthenii, wiara ta utrzymała się aż do roku wspólnego. Canis uznał tę religię za kanoniczną, ale jedynie do roku około 5900 EK.
