Cywilizacja Marajska

Historia Tangii

Starożytność: prehistoria « Cywilizacja Marajska (1900-2600 « 2600-2900 « 2900-3300), państwa: Pongre · Lausza · Szok Su · Rangersze « Wieki Ciemne «  Średniowiecze: « okres Kaori: [NA][TO][LU][NO][OU][RE][KN][MA][TK][AK][HI][TI] « WWKK «  Nowożytność: « 6911-8843 « Rewolucja Kauczukowa « WS1 8843-8845 « Plan 30-letni « WS2 8877-8891 « 8891-8973 « 9000-9600 « 9600-9564 « WS3 9654-9662 « 9662-9750 « 9750-9867 « Impakt 9867 « ZWN 9867-9900 « WoN 9901-9999 (A) Nowoczesność: Akioka (1"00-1"59) « WNK 1"59-1"64 « Okupacja (1"59 - 1'319) « FTI (10.6k) « FTI (11k)

Cywilizacja Marajska, cywilizacja Seszerska (sesz. Seṣeṇer ṣe /'seʃeŋer ʃe/) - cywilizacja kyońskiej epoki brązu zamieszkująca wyspę Kaori oraz wyspy zachodnie Kanisji Akeirę i Hiraneę przed przybyciem na te tereny Tangijczyków, i w odróżnieniu od nich, którzy pochodzili z kontinuum tangijsko-pinuskiego-buańskiego, prawdopodobnie byli bardziej spokrewnieni z przodkami Sechtończyków. Cały okres trwał około 500 lat ziemskich. Pojawili się na wyspie około roku 1900 EK migrując z półwyspu sechtońskiego i w okolicach prowincji Kun Atla, Orumilo, Reitika i Marao założyli kilka państw, uwzględniając w to rozwój pisma. Dzieje tej cywilizacji dzieli się zazwyczaj na trzy okresy:

• Cywilizacja Marajska (wczesna) (1900 EK - 2600 EK) - artykuł na ten temat opisuje dzieje plemion i państw seszerskich napływających na wyspę w trzech falach migracji, powstanie takich państw jak Poṇre czy Lauṣa, powstanie Imperium Szok Su (Ṣok su) i umocnienie się jego władzy wraz z podbojem okolicznych plemion.
• Cywilizacja Marajska (złoty wiek) (2600 EK - 2900 EK) - ten artykuł opisuje szybki wzrost kultury Rangersze (Raṇṇer ṣe) i przejęcie Imperium Szok Su przez Rangsze w ok. 2600 EK, kampanie militarne tego imperium na wyspie i zjednoczenie państw-miast, ten okres charakteryzuje szczyt cywilizacyjny tego okresu, z wieloma osiągnięciami cywilizacyjnymi.
• Cywilizacja Marajska (późna) (2900 EK - 3300 EK) - ten artykuł opisuje znacznie osłabienie się Rangersze i rozbicie dzielnicowe. Szereg czynników doprowadził do dalszej destabilizacji regionu, w tym fale napływowe agresywnej ludności kanisjańskiej (proto-tangijskiej, z kontinuum tangijsko-pinusko-buańskiej) wraz z katastrofami naturalnymi doprowadziły do całkowitego załamania się handlu, przemysłu w regionie i kompletnego upadku cywilizacji marajskiej.

Okres przed wczesną cywilizacją marajską nazywa się Prehistorią Tangijską. Ten okres jest wyjątkowo ubogi w ślady ludności, prawdopodobnie z uwagi na koncentracje wszelkiej ludności na wybrzeżach i w lasach tropikalnych, gdzie nie zachowują się szczątki ludzkie, ale przede wszystkim z uwagi na bardzo niską i bardzo rozrzedzoną populację na tym obszarze. Z kolei czasy po załamaniu się cywilizacji marajskiej określa się mianem Wieków Ciemnych, ponieważ przez ich czas zupełnie zanikła umiejętność używania pisma.

Tangijczycy byli świadomi istnienia jakiejś cywilizacji przed nimi jeszcze w czasach okresu kaoryjskiego. Jednak dopiero Tangia (9866 EK) (okres późnocesarski) odkrył historię tego regionu dzięki rekonstrukcji pisma marajskiego. To pismo, wyewoluowane częściowo jeszcze na półwyspie sechtońskim, było inspiracją dla ludzi Koroko Poe, którzy na jego podstawie opracowali tangijskie pismo klinowe. To pismo jest używane w Tangii do dzisiaj.