Luta ni Fari

ΛΥΤΑ ΝΙ ΦΑΡΙ Reitika {{{flaga}}} {{{herb}}} {{{motto}}} Luta ni Fari w Republice Lutafaryjskiej Język urzędowy: ayu Języki używane: ayu Stolica {{{stolica}}} {{{stolica współrzędne}}} Ustrój republika prezydent Atan Atai (ΑΤΑΝ ΑΤΑΙ) {{{szef rządu}}} {{{premier}}} Powierzchnia - całkowita -% wody {{{powierzchnia całkowita}}} km² {{{procent wody}}}% Ludność na rok 2598 ET, 9509 EK - całkowita 908 301 Waluta 1 renei = 250 kerene, aotai (LRN, LKN) Strefa czasowa {{{czas}}} Powstanie: {{{utworzenie}}} Hymn {{{hymn}}} Przynależność do organizacji {{{organizacje}}} Domena internetowa {{{internet}}} Kod telefoniczny +{{{kod}}}

        Luta ni Fari (ay. "Λυτα νι Φαρι" Luta ni Fari /'luta ni 'fari/, dosł "Luta oraz Fari") - czwarte największe miasto Tangii i stolica Republiki Lutafaryjskiej, powstałe z połączenia sąsiednich miast Luta i Fari na brzegu rzeki Nina. Miasto otoczone dżunglą. Istotny punkt logistyczny dla powozów, karawan i rangfenistów z uwagi na położenie na równinie prowadzącej z kotlin i wyżyn, które łączą się ze wschodnią częścią kraju, w pierwszym rzędzie z pustyniami.

W Luta ni Fari znajduje się sporo budynków administracji cesarskiej, a więc formalnie wyłączonej spod prawa lutafaryjskiego. Także magnateria regionu podlega cesarzowi. Sam region opiera się na bogactwie dwóch rzeczy: szlaku handlowym zachód-wschód, a więc Luta ni Fari stanowi niejako bramę pomiędzy pustynią marajską a bogatym Królestwem Naratajskim. Choć duża część handlu odbywa się drogą morską, to drewniane okręty roku 9509 EK nie są w stanie udźwignąć takiej ilości towarów naraz jak karawana kilku tysięcy wielbłądów.