Nuaria

     Projekt w trakcie gruntownej rewizji.

R1   Państwo conworldu KYON.   3
Amaksus Nuaria
ΑΜΑΞΥΣ · AMAXUS · ᐊᒪᒃᓱᔅ
ROK 8973
Flaga Nuarii	Emblemat Nuarii
{{{jedna flaga}}}
Nuaria na Kyonie południowym (rzut prostokątny) Nuaria na świecie (odwzorowanie walcowe równoodległościowe)
Polityka
Stolica	Kuru
Królowa	Kʼũma II
Ustrój	Monarchia absolutna z istotną arystokracją
Porządek prawny	rozporządzenia królewskie i ministerialne
Ustawa zasadnicza	{{{ustawa zasadnicza}}}
Zbiory praw	{{{zbiory praw}}}
Język urzędowy:	nuaryjski, yuke, języki rdzenne
Hymn narodowy:	{{{hymn narodowy}}}
Początek	{{{pojawienie}}}
Koniec państwa	{{{koniec}}}
Demografia
Ludność 8973 EK	547 801 - 225 538 stolica Kuru
Narodowości	Nuaryjczycy, Wiraflycy, Olsowie - mniejszości miejscowe: liczne narody nomadyczne - mniejszości egzotyczne: Szurowie, Rubanowie, Szyszeni, Kauradowie, Ajdyniriańczycy, Buańczycy
Języki używane:	yuke, języki rdzenne, nuaryjski
Średnia dł. życia	50 lat
Wiara
Religia państwowa	{{{religia państwowa}}}
Religia dominująca	{{{religia dominująca}}}
Typ religii	{{{typ religii}}}
Siła wyższa lub panteon	{{{siła wyższa}}}
Najważniejsze ośrodki kultu	{{{ośrodki kultu}}}
Poziom wolności wyznania	{{{wolność wyznaniowa}}}
Inne religie	{{{inne religie}}}
Geografia i natura
Położenie na świecie	Kyon południowy
Powierzchnia	2 242 382 km²
Stefy klimatyczne	tundra, wyżyny subarktyczne, wyżyny górskie, sawanna, pustynia
Gospodarka
Kraje eksportu	Olsenia, Szur, Ajdynir
Towary eksportowe	złoto, srebro, platyna, diamenty, szafiry, rubiny, szmaragdy, ametysty, inne metale i kamienie szlachetne
Kraje importu	Olsenia, Szur, Ajdynir
Towary importowe	żywność, paliwa opałowe, futra, medykamenty, gotowe wyroby metalowe
System monetarny	dualistyczny parytet bulionu złota i miarki nasion pszenicy
Waluta	Skon (eksport) - złoto. Masoq (wewn.) - pszenica. Łan (hybryd.) - elektrum.
Kod waluty	NUQ. NUW. NUS.
{{{motto}}}
Ewolucja
◀ {{{przed}}} {{{po}}} ▶

Nuaria (nuar. Ινυϝάρνα Αμαξύς [inu'warna ama'ksus], język yuke Amaxus [ama'ksus] lub Iqalinuusa Nuarvhero [iqʼaliˈnuːsa ˌnʷarŭˈhero]) - państwo położone na skrajnym południu kontynentu Kyonu, graniczące od wschodu z Olsenią, od zachodu z Szurem, od północy z Wielką Pustynią Południową Kyonu i od południa z Kyońskimi Obszarami Antarktycznymi. Stolica i ośrodek religijny znajduje się w Kuru (nuar. Κύρυν, yuke Kurun, rdzenne Kkųrų [kʼũˈrũ]), politycznie jest to monarchia mianowana, często dziedziczna, której zawsze przewodzi kobieta. Nuaria jest unikatem na skalę światową ze względu na silnie zakorzeniony kulturowo matriarchat i rozpowszechnioną poliandrię, która powstała na gruncie uwarunkowań klimatycznych, gdzie ciężka, fizyczna praca przy zbieractwie, łowiectwie lub górnictwie pochłania tak wiele czasu mężczyzn, że zarządzaniem zajmują się tradycyjnie kobiety. Symbolem jest harpun i lina.

Przewagą Nuarii jest, paradoksalnie, jej bardzo trudny klimat, zimny przez cały rok, zimą pogrążający się na wiele miesięcy w całkowitych ciemnościach, okazjonalnie tylko łagodzony przez wdmuchiwanie rozgrzanego powietrza od strony Wielkiej Pustyni. Ani Olsenia, ani Kyon Zachodni nie posiadają dostatecznej wiedzy czy genetycznych umiejętności znoszenia bardzo ciężkiej, słabo opłacalnej pracy przy bardzo nieprzyjaznych warunkach. Nuaria jest niezdolna do samodzielnego wyżywienia swojej populacji, nie jest w stanie jej ogrzać ani zapewnić dostatecznej opieki medycznej. Posiada natomiast olbrzymie złoża złota, srebra, platyny, diamentów, szmaragdów, rubinów, ametystu i wielu innych kamieni szlachetnych i handlując nimi, szczególnie z Olsenią, jest w stanie kupić i rozdystrybuować żywność, medykamenty i drewno opałowe.

Słabością jest klimat i nieurodzajne gleby. Nuaria dzieli się na trzy regiony: zachód z górami zachodnimi, klin i wschód z górami wschodnimi. Klinem jest obszar centralny, zwany też "miechem", który od północy stanowi bramę na Wielką Pustynię Południową, która latem regularnie wdmuchuje bardzo rozżarzone, ale też bardzo suche powietrze, wypełnione piaskiem. Nawadnianie skąpych terenów rolnych ma miejsce podczas regularnych wylewów znacznej ilości wody topniejącej pod wpływem letniej fali żaru. Morze południowe, dzielące antarktydę i Nuarię, zimą zamarza całkowicie. Skutkiem tego, latem temperatura zachodu i wschodu sięga +15 stopni a zimą -70 stopni, a w klinie latem +50 stopni i zimą -90 stopni. W takich warunkach niemożliwe jest zbudowanie większej cywilizacji.

Położenie i geografia

Nuaria na mapie Kyonu w odzworowaniu Mollweidego, prawidłowo oddającego rozmiar powierzchni/piksel, kosztem nieprawidłowego kształtu mas lądowych.

Nuaria znajduje się na skrajnym południu Kyonu, pomiędzy 60° a 70°S. Zajmuje areał około 2 242 382 km² (1 999 497 km² bez gór), w linii wschód-zachód licząc 3189 km i do 1173 km na linii północ-południe. Nuaria jest krainą w większości górzystą. Od południa graniczy z oceanem południowym i Kyońskimi Obszarami Antarktycznymi. Od zachodu graniczy z ziemiami dzikimi. Od wschodu graniczy z Olsenią. Od północy graniczy z Wielką Pustynią Południową Kyonu.

Mapa Nuarii, powiększenie 6x w stos. do domyślnej mapy

Podział geograficzny Nuarii wyznacza się, rozdzielając poniższe krainy:

1. Wyżyna zachodnia. Wysokie góry pochodzenia tektonicznego, przedłużenie gór przecinających całą Kanisję na skos praktycznie od Buanii na północy aż po miech nuaryjski. Warunki klimatyczne bardzo niekorzystne. Góry skrajnie suche, zatrzymują wszelką wilgoć wiejącą od południa, i całe ciepło i piasek wiejące od północy. Bardzo bogate w złoto, srebro, platynę, kamienie szlachetne.
2. Wybrzeże zachodnie. Wyżynne, skaliste. Gdzieniegdzie pokryte żwirem. Wiele ryb odbywa tu tarło latem.
3. Miech nuaryjski. Obszar nizinny pomiędzy górami zachodnimi i wschodnimi. Jedyny rolniczo urodzajny teren Nuarii. Rozżarzone powietrze Wielkiej Pustyni Południowej Kyonu wlewa się tu latem, spotykając się z wilgotnymi, antarktycznymi masami powietrza z południa, wywołując gigantyczne, ulewne burze. Umożliwia to założenie cywilizacji w tym rejonie, w tym wypadów na wybitnie bogate w metale szlachetne góry zachodnie i wschodnie graniczące z Wielką Pustynią. Zimą, w miech wlewa się antarktyczne powietrze z południa i lodowate, kontynentalne powietrze z pustyni, zmrażając cały region. Morskie powietrze antarktyczne przez jesień przynosi znaczne ilości śniegu, który rozmarza na wiosnę, nawadniając teren.
4. Półwysep Atvanv (yu. Atvanv /atwatw/) Tundra, stanowi port i hamuje huraganowe wiatry równoleżnikowe-70°S. Posiada połączenie handlowe z miechem nuaryjskim i okręty mogą tu się zaopatrzeć przed opłynięciem półwyspu. Często towar tu jest wyładowywany i transportowany wschód-zachód, by opróżnione okręty mogły sprawniej manewrować naokoło półwyspu i załadować się ponownie po drugiej stronie.
5. Tsiqaxus (nuar. ϻίϙαξύς /tsiqaksus/ "wzgórze władzy"). Olbrzymi krater poimpaktowy sprzed 9 milionów lat mierzący 508 km ze wschodu na zachód i 391 km z północy na południe. Jest to największy taki krater na powierzchni Kyonu, niezbyt zerodowany, który utworzył oceaniczny pierścień i archipelag wysp wokół wzgórza centralnego oraz wyraźnie wpływając na góry bezpośrednio na północ od Tsikaxusu. Uderzenie, które stworzyło krater, było kolosalne, z katastrofalnymi, globalnymi skutkami. Zakładając prędkość meteorytu 20 km/s, pierwotny bolid mógł mieć wielkość około 23 kilometrów, był zatem około dwukrotnie większy od ziemskiego meteorytu, który stworzył krater Chicxulub, i który wybił dinozaury. Zakładając, że bolid przeciętnie wbija się 4x głębiej w płaszcz planety niż jego własna średnica, mógł się wbić nawet do głębokości 80 kilometrów, choć bardziej prawdopodobne jest 30-50 kilometrów. Krater po uderzeniu był tak duży i tak głęboki, że częściowo zapadł się pod siebie. Wzgórze centralne krateru Tsiqaxus wznosi się na wysokość kilku kilometrów.
6. Wyżyna wschodnia. Kilka łańcuchów gór oddzielających Nuarię od Wielkiej Pustyni na północy oraz do Olsenii na wschodzie. Bogate w metale i kamienie szlachetne, szczególnie od strony północnej, gdzie góry stykają się z Wielką Pustynią, oraz na południu, gdzie morskie powietrze latem tworzy rwące potoki, wypłukujące złoto.
7. Nizina wschodnia. Tundra, na której kontrola administracyjna Nuarii czy Olsenii jest bardzo ograniczona. Uznaje się, że przynależy do Nuarii, ale sami mieszkańcy tego terenu wolą kondominium, ponieważ teren jest zbyt nieprzyjazny, by rozwijać tam cywilizację.

Zimą całe południowe wybrzeże jest skute lodem, a przez góry lodowe żegluga jest niemożliwa aż do połowy lata. Latem miech nuaryjski może być bardzo gorący, z temperaturami dziennymi przekraczającymi 50°C. Cała Nuaria znajduje się na szerokościach geograficznych, w których występuje zjawisko dnia i nocy polarnej. Na półwyspie Atvanv dzień i noc polarna trwają wiele miesięcy, z uwagi na znaczne nachylenie osi obrotu Kyonu, trwają one dłużej niż na Ziemi na szerokości 70°S.

Nuaria w dosłownym znaczeniu odnosi się do tak zwanego miecha nuaryjskiego, czyli obszaru, na którym latem rozpalone powietrze z pustyni na północy rozlewa się na południe.
W tym obszarze powietrze miesza się z chłodnym antarktycznym morskim, przynosząc ulewne deszcze i sprawiając, że ten skrajnie odizolowany teren nadaje się do zamieszkania.

Region

REGIONY KYONU Czytasz artykuł z serii regiony Kyonu.		Środkowy Kyon	Kyon Wschodni	Pustynia Południowa	Kanisja	Kyon Północny	Dewia	Pustynia Północna	Wszechocean	Arktozja	Sfeniscja
		Ajdyniriana Medengia Góry i Przedgórze Dachu Świata Harensuran Todsmerszczyzna Dahicja Pas Życia Morze Słone	Ilaruzja Góry Żelazne Dorzecze Arewia Płaskowyż Szomemski Kiskuadia Olsenia Właściwa Saszkuigodia Rubania Felża	Morze Płomieni Rabirumubadin Zagórze Harruńskie Korytarz Talonbacki Talonbat Dazag Harim Martwe Ziemie Gydamana	Wyspy Tangijskie Auria Szur Wielkie Góry Niebosiężne Dzikie Ziemie Tarfiy Qabōr Māgdōr Ajkulia Półwysep Pinu	Biały Półksiężyc Haukia Wyspy Iriańskie Region Miteński Wyspy Północne	Wielka Dewia Mała Dewia Wyspy Zachodnie Maria Takta Wyspa Dołgańska Wyspy Południowe Lelegia		Atirai Ma'uri Wyspa Nowocesarska Aroman Archipelag Murski Archipelag Sałatański Ocean Biały Ocean Dewiański Ocean Północny	Kyońskie Obszary Arktyczne	Nuaria Tsiqaxus
		Inne pojęcia: Pierścień Życia Kyonu · Pas Życia

Klimat

Główny artykuł: Wielbłąd i Rekin/Nuaria

Jedyny model klimatyczny Nuarii istnieje w oparciu o model klimatyczny zwany "Wielbłąd i Rekin". Tytułowe oscylacje oceaniczne (tzw. faza wielbłąda - kontynentalnie sucha i faza rekina - kontynentalnie mokra) mają znikomy wpływ na Nuarię.

1. Faza wielbłąda:
   1. Równonoc. Wielka Pustynia Południowa Kyonu pozostaje zimna. Powietrze leci od strony pustyni i rozbija się o góry, nie wpływając na Nuarię oprócz Miechu. Nad całym nuaryjskim wybrzeżem panuje rozległy niż graniczny komórek polarnej i Ferrela, przynosząc zimne deszcze i śniegi, ale tylko nad tereny nadmorskie.
   2. Zima (lato wg terminologii globalnej, gdzie pktem odniesienia jest półkula północna). Wiatr morski, polarny wdmuchuje znaczne ilości śniegu do Nuarii. Silnie kontynentalny klimat wdmuchuje przez miech bardzo lodowate powietrze, skrajnie obniżając temperatury w tym miejscu. Śnieg odkłada się w górach.
   3. Lato. Gorące powietrze pustynne dominuje wraz z wiatrem z północy na południe, topiąc śniegi i wywołując gwałtowne powodzie i rozlewiska. Zaraz po tym etapie rośną rośliny na wszystkich terenach nizinnych mających nieprzecięty górami kontakt z morzem. Potem wysycha.
2. Faza rekina:
   1. Równonoc. Wielka Pustynia Południowa Kyonu wdmuchuje ciepłe powietrze, słabe, nie ograniczając specjalnie wilgotnego, morskiego powietrza, które nanosi wilgoć nad miech i użyźnia go.
   2. Zima. Kontynent jest mocno zmrożony, ale niż przesuwa się za góry, zatem najzimniejsze, kontynentalne masy powietrza z pustyni skręcają wokół całych gór północnych dla Nuarii i nie wbijają się w miech za głęboko. Masy powietrza z oceanu antarktycznego jesienią przynoszą wtedy kolosalne opady śniegu, jedne z największych na Kyonie, po czym ustają, gdy ocean południowy zamarza.
   3. Lato. Bardzo gorące, wbija się głęboko w miech, podnosząc temperatury do 50°C. Nad wybrzeżem nagrzewa morze, powodując ulewne burze, które jednak są wywiewane na południe, w kierunku biegunów, dziesiątkując tam lód i roztapiając go. Niejednokrotnie antarktyda wtedy rozmarza do zera.

Nazwa

W języku polskim funkcjonuje pojęcie "ziemia ojczysta", "ojczyzna". Nie we wszystkich językach to samo znaczenie oddaje się przez odniesienie do ojca, zdarzają się odniesienia do matki, jak w języku angielskim "motherland". Nuaryjczycy najczęściej o swojej całej krainie mówią "Amaxus" Αμαξύς /ama'ksus/, czyli władza (ξύς) matki (αμα), zarówno w języku nuaryjskim, z którego pochodzi, jak i w yuke, gdzie jest zapożyczeniem. Słowo "władza" odnosi się do organizmu państwowego i cały zwrot - do matrylinearnej monarchii.

Słowo "Nuaria" w sensie ścisłym dotyczy miecha nuaryjskiego, tj. ziemi pomiędzy wschodnim pasmem gór zachodniokontynentalnych a pasmem gór tektoniczno-impaktowych na wschodzie. Nuaria w tym znaczeniu stanowi wielką przełęcz pomiędzy wielką pustynią na północy a oceanem antarktycznym na południu, z depresją pomiędzy nimi. Ta przełęcz dopuszcza tak wilgotne masy powietrza z oceanu jak i te ciepłe z pustyni, zatrzymując wilgoć na zachodnich i wschodnich górach, i dopuszczając do rzek i corocznych wylewów. Większość populacji zamieszkuje te tereny. Nuaryjskie słowo to "Ινυϝάρνα", słowo juketońskie to Nuarv, Nuarvhe (kraj Nuaria), Iqalinuusa Nuarvhero [iqʼaliˈnuːsa ˌnʷarŭˈhero], tj. "Ziemia ludzi i państwa sprawy Nuaryjskiej" (Iqali - ludzie, nuusa - ziemia, Nuarv - koncepcja nuaryjska, hero - państwo ludzi).

Struktura zarządzania państwem

Nuaria posiada za niską populację i zbyt brutalny klimat, aby pozwolić sobie na demokrację. Władza pochodzi od deifikowanej królowej zwanej "matką narodu" lub "królową śniegu" oraz kasty arystokratycznej. Gospodarka kraju jest centralnie planowana, a przetrwanie zależne od wyżywienia mężczyzn zdolnych do ciężkiej pracy w kopalniach w wydobyciu drogocennych minerałów, od ich eksportu, i od importu suchej żywności zdolnej przetrwać długi czas.

Organizacja życia w Nuarii jest sztywno dyktowana przez pory roku:

Pora roku	WIOSNA	LATO	JESIEŃ	ZIMA
Infografika		[[Plik:|350px]]	[[Plik:|350px]]	[[Plik:|350px]]
Opis	Masowe topnienie śniegów, zaczynając od miecha. Wylewy rzek.
Ruchy mas powietrza	Brak dominacji. Powietrze morskie i pustynne spotykają się w połowie kraju.
Grunt	Rozmarza, od północy zaczynając.
Opady	Ulewny deszcz w miechu. Śnieg wszędzie poza nim.
Roślinność	Gwałtowny wzrost.
Działania	Posiew. Usuwanie przeszkód.

Polityka

Suwerenem jest królowa. Wraz z nią lub zamiast niej mogą rządzić małżonkowie/konkubini, ale to do niej należy decyzja. Każda królowa po swojemu może zorganizować państwo. Najczęściej służy jej rada królewska, w której zasiadają ministrowie odpowiedzialni za odpowiednie zadania. Charakterystyczny jest bezwzględny obowiązek tzw. komplementarności za pomocą tzw. "cienia", tj. każdy minister musi posiadać swojego zastępcę, który w razie wypadku/śmierci zna wszystkie jego tematy i posiada maksymalne umiejętności. W Nuarii nie istnieją oficjalne frakcje polityczne.

Matka narodu, królowa śniegu

Królową najczęściej zostaje księżniczka z mianowania jeszcze żyjącej królowej. Nie musi ona być jej córką, choć często tak się działo. W przeciwnym wypadku, gdy królowa nie zostaje mianowana, ministrowie wybierają kobietę, które reprezentuje ojczyznę, i która ma prawo kierować radą i narodem. Królowa jest deifikowana, czyli jest traktowana jako niższej rangi bóstwo w momencie objęcia urzędu. Ta religia nazywana jest amaiksyminizmem lub po prostu ksiminem "wiarą".

Królowa ma prawo do układania ustroju politycznego państwa jak chce, ale ma obowiązek wobec narodu kierować nim tak, by zapewnić jego przetrwanie. Nuaria posiada specyficzny system, w którym królowa ma prawo więzić i wybijać wszystkich wrogów politycznych, ale co wiosnę sama jest oceniana z kierowania narodem podczas zimy i za przygotowania do niej. Doprowadzenie do katastrofy ekonomicznej może się w skrajnych sytuacjach zakończyć straceniem królowej przez podanie trucizny, do czego doszło kilka razy w historii.

Tron królowej jest wyjątkowo ozdobny, monarchini zasiada na rozległym, szerokim tronie ze srebra i lapis lazuli, hojnie pozłacanego. Nosi najdroższe futra okraszone licznymi oszlifowanymi kamieniami szlachetnymi, szczególnie diamentami. Pomimo ubóstwa narodu, nuaryjskie monarchinie żyją otoczone ogromnymi ilościami drogich materiałów, które mają w Nuarii ćwierć znaczenia gospodarczego w porównaniu z innymi krajami.

Rada królewska i ministrowie

Królowa ma prawo zorganizować sobie radę królewską po swojemu. Najczęściej jednak struktura nie jest specjalnie zmieniana. Podstawę stanowią ministrowie;

1. Produkcji:
   1. Rolnictwa,
   2. Łowiectwa i rybołówstwa,
   3. Górnictwa,
2. Gospodarki:
   1. Gospodarki wewnętrznej i magazynowania,
   2. Cen, logistyki i dystrybucji żywności,
   3. Gospodarki międzynarodowej, importu i eksportu,
3. Ciepłownictwa,
4. Obrony narodowej: straży królewskiej, policji, sił śledczych, sił specjalnych, sił uderzeniowych, żandarmerii, obrony konwojów i punktów znaczenia gospodarczego, oraz regularnej armii.

Gospodarka

Eksport i import

Ceny żywności z długim terminem przydatności do spożycia i przypraw są tak wysokie, a złoto i kamienie szlachetne tak dostępne, że karawany będące w stanie przetrwać drogę do Nuarii i z powrotem są w stanie wymienić tanie materiały takie jak zboża czy pieprz za nieproporcjonalnie duże ilości drogocennych kruszców.

Nuaria jako projekt

Nuarię zapoczątkował Canis, ale stosunkowo szybko projekt przejął Henryk Pruthenia, wraz Sechtem i Pinu. Część aspektów doczekała się kontynuacji, ale od 17 lipca 2017, kiedy powstał artykuł, nie było ani jednej rewizji projektu czy aktualizacji do niego. Ostatecznie, w roku 2020, projekt został ponownie przejęty przez Canisa i poddany całkowitej rewizji.

Państwa Kyonu w roku wspólnym (główna kategoria)

Ajdynir – Azenia – Ażerimowie – Âng Qo'or – Bolosja – Broci – Buania – Cesarstwo Poitów – Czerachowie – Dynastia Aralezejska – Dżaszir – Dżaugria – Emnaegnir – Erutia – Esmia – Giadur – Harenia – Harrun – Ilirion – Iszaria – Jalżpowie – Kadonia – Kauradowie – Kawelia – Kejren – Kǫl – Kuniecy – Lucja – Merawia – Mitenia – Mokucja – Monarchia Olsów (Olsenia – Surd – Rubania – Szyszenia) – Máktowie/Mugadir – Muria – Nuapaq – Nuaria – Państwo Neszów – Państwo Truskie – Pinu – Piri – Punyszowie – Raľuhhruş – Rikkadan – Sanżenia – Secht – Siedmiomieście¹ – Stojeziory – Sulimaq – Surandral – Północni Barbarzyńcy – Szur – Talonbat² – Tangia – Tarum – Taugrowie – Tjevangono – Unagurowie – Unia Lomarska – Wertynia – Wiraflycy – Wolne Księstwa – Zamb – Związek Bałaszasków – Związek Północny

¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami. ² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.