Państwo Truskie

R3   Państwo conworldu KYON.   5
Państwo Truskie
Túmtaùd Trùg
ROK 8973
Flaga Trugów	Symbol rodu Tarolaugra
{{{jedna flaga}}}
Trugia na świecie
Polityka
Stolica
pan (autokrator)	Tárolaùgr XXXII
Ustrój	feudalno-biurokratyczno-miejski
Porządek prawny	{{{porządek prawny}}}
Ustawa zasadnicza	{{{ustawa zasadnicza}}}
Zbiory praw	{{{zbiory praw}}}
Język urzędowy:	de iure brak de facto truski, lokalnie znaczenie mają również brocki i pojcki
Hymn narodowy:	{{{hymn narodowy}}}
Początek	{{{pojawienie}}}
Koniec państwa	{{{koniec}}}
Demografia
Ludność {{{kiedy}}}	{{{ludność całkowita}}}
Narodowości	{{{etnografia}}}
Języki używane:	{{{języki}}}
Średnia dł. życia	{{{średnia długość życia}}}
Wiara
Religia państwowa	{{{religia państwowa}}}
Religia dominująca	{{{religia dominująca}}}
Typ religii	{{{typ religii}}}
Siła wyższa lub panteon	{{{siła wyższa}}}
Najważniejsze ośrodki kultu	{{{ośrodki kultu}}}
Poziom wolności wyznania	{{{wolność wyznaniowa}}}
Inne religie	{{{inne religie}}}
Geografia i natura
Położenie na świecie	{{{regiony}}}
Powierzchnia	596 618 km²
Stefy klimatyczne	{{{klimat}}}
Gospodarka
Kraje eksportu	{{{eksport do}}}
Towary eksportowe	{{{towary eksportowe}}}
Kraje importu	{{{import z}}}
Towary importowe	{{{towary importowe}}}
System monetarny	{{{system monetarny}}}
Waluta	brak oficjalnej waluty / jednostka wagi kruszcu, większość prowincji bije własną monetę, w obiegu jest również pieniądz qiński
Kod waluty	{{{kod waluty}}}
{{{motto}}}
Ewolucja
◀ {{{przed}}} {{{po}}} ▶

Państwo Truskie (tr. Túmtaùd Trùg [tum˩˥.taʊ̯d˧˥˩ trug˥˩]) — państwo leżące nad Morzem Wewnętrznym, w dolinie Wielkiej Rzeki. Założone ponad sześćset lat temu przez wodza Tárolaùgra, zwanego później Pierwszym i Założycielem. Szczyt potęgi ma już dawno za sobą, obecnie rozpaczliwie próbuje utrzymać stan posiadania, naciskane z południa przez Cesarstwo Poitów, z północy przez barbarzyńców, a z zachodu przez Brotów. Problemem jest również stopień uzależnienia gospodarki od Siedmiomieścia.

Nazwy w różnych językach

język	nazwa państwa	pełna nazwa państwa	nazwa mieszkańca
języki ziemskie
polski	Trugia	Państwo Truskie	Trug
angielski	Trugia	Trugian Dominate	Trug
języki kyońskie
ajdyniriański	Ťognir /tʼɔg'ɲir/	Vaedjor Ťoghani /vaɛ'd͡ʑɔr tʼɔ'gʰaɲi/	Ťoghôs /tʼɔ'gʰɤs/
ayu	ΤΕΡΕΚΙ Tereki	ΤΗΛΕΑ Υ ΤΕΡΕΚΙ Teilea i Tereki	ΤΕΡΕΚΙΡΑΙ Terekirai
nowosechtoński	ܬܪܓ Trg /tr̩g/
mhasalski	𐦣𐦴𐦨𐦤𐦥 Thūmaujiy /tʰu:mɒ'd͡ʒij/	𐦨𐦧 𐦥𐦪𐦴𐦨𐦤𐦥 Thūmaujaht Kheme /tʰu:mɒ'd͡ʒaht kʰe'me/	𐦴𐦣𐦴𐦨𐦤𐦥 Thūmaujiyaj /tʰu:mɒd͡ʒi'jad͡ʒ/
truski	Túmtaùd /tum˩˥.taʊ̯d˧˥˩/	Túmtaùd Trúg /tum˩˥.taʊ̯d˧˥˩ trug˩˥/	Trùg /trug˥˩/

Historia

Główny artykuł: Historia Państwa Truskiego

Główny artykuł: Trugowie

Państwo zostało założone przez Wielkiego Założyciela, Tárolaùgra I. Jego syn, Laùgrád I, zreformował administrację i wspierał handel. Znacząco wzmocnił podstawy państwa, umożliwiając podboje jego syna, Tárolaùgra II. Wtedy to Trugowie osiągnęli szczyt potęgi, choć jeszcze nie siły militarnej. Niedługo po śmierci Tárolaùgra II krajem wstrząsały wojny domowe, z których zwycięsko wyłonił się nowy władca, Meleín II, zwany Odnowicielem. Przeprowadził on kolejne reformy administracji, które zostały dokończone sto pięćdziesiąt lat później przez kolejnego władcę, Tárolaùgra IV Starego. Stabilne podstawy, wprowadzone przez tych dwóch władców, umożliwiają trwanie państwa do dzisiaj.

Mimo tego, że państwo wciąż trwa, jest od ponad pięciuset lat naciskane z trzech stron - przez Poitów, Brotów i barbarzyńców zza Jeziora. Oprócz tego zmaga się z problemami wewnętrznymi, jak i ekonomiczną kolonizacją qińską.

Geografia

Powierzchnia państwa zajmuje niecałe 600 tys km², wzdłuż Wielkiej Rzeki. Na wschodzie, znajdują się dwa bardzo duże jeziora słodkowodne - większe Jezioro Słoneczne, oraz mniejsze Jezioro Księżycowe. Obydwa jeziora połączone są rzeką, która raz do roku, w okresie pory deszczowej, zmienia kierunek prądu, i płynie w drugą stronę. Szeroka dolina Wielkiej Rzeki otoczona jest od północy przez góry Dachu Świata, zaś od południa przez wyżyny Płaskowyżu Taugryjskiego. Wschód Państwa Truskiego stanowią lasy deszczowe, które jednak, w miarę przesuwania się na zachód, zmieniają się na suche lasy, a później - w step. Step jest strefą graniczną między Trugami, a Brotami, i miejscem, gdzie ustawicznie tli się wojna.

Polityka

Główny artykuł: Truskie wojsko a władza

Ustrój Państwa Truskiego jest ciekawy z wielu powodów. Po pierwsze, jest on zlepkiem wielu różnych ustrojów historycznych - można w pewnym stopniu mówić o systemie feudalnym, można też o rozwiniętej biurokracji, a można też o systemie miejskim. Występuje nawet kilka równoległych podziałów terytorialnych.

Związek Truski

Pierwotną nazwą Państwa Truskiego był Związek Truski. Był to związek najważniejszych truskich miast, pod ochroną Hegemona. Do współczesności zostało niewiele reliktów pierwotnego Związku, ale wybijanie się miast na niezależność ma swoje źródła właśnie w pierwotnej niezależności miast związkowych.

Hegemon

Tytułem władcy Państwa Truskiego jest Hegemon. Wywodzi się on z tytulatury Związku Truskiego, gdzie hegemon był jego przywódcą. Obecnie, jest używany zamiennie z określeniem Pan (w znaczeniu "autokrator", "dominus").

Podział terytorialny

Głównym podziałem terytorialnym jest podział feudalny. Poszczególne prowincje oddawane są w zarząd dziedzicznym gubernatorom wojskowym, którzy z kolei mają pod sobą mniejsze struktury terytorialne. Jest to system mocno powiązany z wojskiem truskim - w okresie upadku truskiej wojskowości, stopnie wojskowe stały się dziedziczne, i są jednocześnie tytułami urzędniczymi.

Spoza tego podziału wyłamują się miasta. Są one niezależne od lokalnej władzy (nawet jeśli lokalny feudał ma w mieście swoją siedzibę), i podlegają jedynie Hegemonowi. Są one samorządne, mogą bić własną monetę (podobnie jak feudałowie), i utrzymywać wojsko.

Jest również trzeci podział - niektórzy z barbarzyńców osiedlani są wewnątrz granic. Taki lud podlega również bezpośrednio Hegemonowi, a wewnątrz stosuje własne prawa i własny ustrój.

Biurokracja

Obecnie, władza hegemonów jest dość mocno ograniczona (zwyczajowo) przez truską biurokrację. Jest to faktyczny władca państwa, niewielu bowiem było hegemonów, którzy umieli się postawić biurokratom, a jeszcze mniej było tych, którzy umieli się postawić skutecznie. Jest to przyczyna zarówno stagnacji i powolnego staczania się Trugii w bagno, ale z drugiej strony, jest też przyczyną tego, że Państwo Truskie jeszcze trwa, że nie rozpadło się od wewnątrz.

Demografia

Języki

Trugia jest państwem wielonarodowym i wielokulturowym, co oznacza, że na jej terenie używanych jest wiele języków. Najważniejszym językiem jest oczywiście truski, który w dialekcie wschodnim jest de facto językiem urzędowym Państwa Truskiego. Język ten też jest lingua francą na całym obszarze po Ocean i Mugadir. W południowych obszarach, zamieszkanych przez Poitów, duże znaczenie ma język pojcki, używany także (w niektórych regionach) przez warstwy wyższe. W miastach powszechnie jest używany również język qin - on z kolei jest powszechnie znany w północnej części Morza Wewnętrznego. Regionalne znaczenie mają też języki: brocki i taugryjski, natomiast historycznie w Państwie Truskim mówiono również po liktyjsku. Jednakże, po inwazji Północnych Barbarzyńców, regiony liktyjskojęzyczne odpadły od Trugii.

Religia

Główny artykuł: Religia truska

W Trugii można znaleźć wiele różnych religii, najczęściej spotykane, prócz religii truskiej, są religie: pojcka i bohenizm. Występuje również synkretyzm trusko-bohenistyczny.

Kultura

Główny artykuł: Kultura truska

Trugowie, mimo koczowniczych początków, posiadają własną i unikalną kulturę. Mimo należenia do qińskiego obszaru kulturowego, nie naśladują niewolniczo wzorców qińskich, jak to czynią Pojtowie (choć i oni wprowadzają pewne innowacje, głównie pochodzenia mhasalskiego).

Architektura

Truska architektura jest niejednolita. Budują głównie z kamienia i cegły suszonej, ale drewno jest w powszechnym użyciu (nawet, jeśli budynek jest ceglany, szkielet często buduje się z drewna), a na obszarach wiejskich, z dala od uczęszczanego szlaku Wielkiej Rzeki, często nawet dominuje.

Występuje rozdźwięk między architekturą ludową, a monumentalną i pałacową. Ta druga jest zdecydowanie bardziej qińska i mniej oryginalna, choć i tutaj zdarzają się perełki. Architektura ludowa natomiast to mieszanka zdobnictwa pochodzenia stepowego, oraz miejscowej architektury sprzed podboju truskiego. Na samym pograniczu brocko-truskim buduje się wręcz chaty na kształt namiotów, a wpływ przedtruskich mieszkańców wydaje się być widoczny tylko w zastosowanych technikach obróbki drewna.

Literatura

Trugowie szczególnie upodobali sobie poezję, zarówno epicką, jak i liryczną. Jest to zasadniczo najważniejszy element kultury słowa - znajomość klasyków jest wymagana, jeśli ktoś chciałby być uważany za poważnego człowieka. Wymagana jest też umiejętność pisania własnych wierszy.

Oprócz poezji, istotnym elementem literatury są kroniki (przez Trugów tak naprawdę nie uznawanych za literaturę), pisane prozą, w którą wplecione są często fragmenty wierszy. Znane są też listy znanych osobistości z przeszłości (czasem sfałszowane), a także literatura o charakterze religijnym.

Jednak, jest jeden obszar truskiej literatury, gdzie języka truskiego używa się bardzo rzadko - jest to filozofia. Tutaj króluje język qiński, i nic nie wskazuje, żeby w najbliższym czasie miało się to zmienić.

Nauka

Dość wysoki nacisk na literaturę powoduje, że nauki ścisłe wydają się nieco porzucone - nie jest to jednak do końca prawda. W Państwie Truskim istnieje kilka akademii, są to jednak akademie wojskowe, gdzie głównie tworzy się i ulepsza technikę wojskową. Poza praktycznym zastosowaniem w wojsku, nie ma nacisku na naukę, a jedynymi obszarami, gdzie Trugowie mają jakieś sukcesy, jest matematyka i astronomia.

Ekonomia

Państwo Truskie leży na skrzyżowaniu kilku szlaków handlowych. Najważniejszym z nich jest Szlak Lasu, który prowadzi poprzez stepy brockie i Zamb do Oceanu. Innym z istotnych szlaków jest Szlak Kadzidła, którym poprzez ziemie Taugrów dostarczane jest kadzidło i inne towary z zachodniej Ajdyniriany. Dostęp do Morza Wewnętrznego oznacza też dostęp do starodawnego Szlaku Niewolników, który to oplata cały ten akwen, i poprzez ziemie znienawidzonych Esmów łączy się z Oceanem.

W samym Państwie Truskim podstawą ekonomii jest rolnictwo, w mniejszym stopniu górnictwo i mieszczańskie manufaktury. System truski można określić jako mieszany - występuje dość mocny feudalizm, natomiast jednocześnie mamy silne i niezależne miasta, które są konkurencyjnymi do feudałów ośrodkami.

Rolnictwo

Rolnictwo jest najważniejszą częścią truskiej gospodarki. Trugia jest samowystarczalna pod względem żywnościowym, a także eksportuje zboża i inną żywność do wielu portów Morza Słonego.

Uprawiane są głównie zboża: ryż, pszenica, jęczmień, proso. Powszechnie znane i używane (również w kuchni) są ostre papryczki, mimo że pierwotnie pochodzą one z Taugrii, na południe od Państwa Truskiego.

Z warzyw dość dużo jest dyniowatych: ogórków, cukinii i dyni, a także bakłażany. Występują przyprawy korzenne, takie jak imbir, w mniejszym stopniu goździki.

Występuje, w dużej ilości, kakao, oraz trzcina cukrowa.

Trugowie eksportują, oprócz zbóż i przypraw, głównie kakao i czekoladę (znaczny producent), oraz cukier trzcinowy (również spory udział w produkcji). Eksportowane jest również piwo, choć jednak jest ono dość słabej jakości. Spory jest też eksport drewna (w tym luksusowych odmian, oraz dobrego drewna okrętowego), oraz węgla drzewnego.

Hodowla

Trugowie posiadają udomowione słonie, które, obok koni i wielbłądów, są ich znanym towarem eksportowym. Słonie wykorzystywane są do różnych prac w lasach deszczowych, konie (znane na całym obszarze środkowego Kyonu) głównie w obszarach zachodnich, gdzie lasy przechodzą w step.

Górnictwo

Wydobycie metali znacząco zmniejszyło się w ostatnich latach, z powodu utraty dostępu do większości złóż. Urobek przechodzi jednak i tak przez truskie ręce, bo tamtędy prowadzi główny szlak handlowy. Wydobywane są: żelazo, złoto, srebro, miedź, cyna, oraz cynk, natomiast nie są one znacząco eksportowane, bo zaspokajany jest głównie popyt wewnętrzny.

Manufaktury

Z górnictwem związany jest jeden z głównych produktów truskich - wyroby z brązu. Trugowie znani są z mistrzostwa w odlewnictwie, z brązu produkują dzwony, drzwi, oraz pancerze (również opancerzenie statków).

Innym, znanym produktem truskich manufaktur są wyroby z kości słoniowej, inkrustowane meble, skrzynki i inne wyroby.

Produkowana jest również broń - dobrej jakości broń biała (głównie szable i sztylety), jak i łuki kompozytowe - choć tutaj produkcja jest dość ograniczona, i nie są one eksportowane masowo.

Handel

Trugowie zasadniczo nie zajmują się handlem. Ma to swoją przyczynę w truskiej religii, gdzie gardzi się pracą i mentalnością kupca, kontrastując ją z drogą wojownika. Handlem zajmują się więc głównie mniejszości - głównie Pojtowie, i obcy - Qińczycy. Ci ostatni opanowali handel zamorski, zamieszkują specjalne qińskie dzielnice w większości truskich miast portowych.

Waluta

Trugia od jakichś stu lat nie bije już własnej waluty. Masowe psucie monety spowodowało tak drastyczny spadek jej wartości, że w ogóle przestała być ona używana. W rozliczeniach na wysokim szczeblu używany jest głównie złoty pieniądz qiński, natomiast wiele miast bije własną monetę, co również czynią niektórzy lokalni książęta. Co ciekawe, lokalna moneta jest na ogół dość dobrej jakości, przewyższającej czasami nawet pieniądz qiński.

Wskutek wielości różnych pieniędzy i walut, w miastach łatwo natknąć się na kantory i banki. Bankierstwo, mimo że jeszcze raczkujące, prężnie się rozwija, choć jeszcze bankierzy i kupcy ustępują feudałom pod względem zgromadzonego bogactwa.

Wojskowość

Główny artykuł: Wojsko truskie

Z historycznego punktu widzenia, Trugia jaśnieje na mapie wojskowej Kyonu niemal najjaśniejszym punktem. Od dawien dawna, silne były tutaj tradycje wojskowe, pielęgnowane od czasów wyjścia ze stepów. W Trugii zawsze była silna militaryzacja społeczeństwa, a liczne zwycięstwa nad liczniejszymi wrogami tylko utwierdzały Trugów o słuszności ich ścieżki.

Niemniej jednak, współcześnie wojsko truskie jest w fatalnym stanie. Trzon armii nie stanowi żadnej wartości bojowej - jest strasznie zdemoralizowana, niewyszkolona, i nienawykła do trudów kampanii. Armia Tárolaùgrów (I, II i IV) stała się zwykłą armią urzędników i feudałów.

Jedynymi oddziałami, które zachowują wysoką wartość bojową, są wojska najemne (głównie brockie, ale też taugryjskie, qińskie, i z Ajdyniru), oraz milicje miejskie. Problem z nimi polega na tym, że milicje (choć naprawdę świetnie wyszkolone) zajmują się głównie obroną miast, a najemnicy czyszczą skarbiec truski, już od dawna w tarapatach, do zera.

Obecnie istnieją próby utworzenia nowej armii, na wzór dawnej armii truskiej, ale są one wolne, i, w dużej części, nieskuteczne.

Państwa Kyonu w roku wspólnym (główna kategoria)

Ajdynir – Azenia – Ażerimowie – Âng Qo'or – Bolosja – Broci – Buania – Cesarstwo Poitów – Czerachowie – Dynastia Aralezejska – Dżaszir – Dżaugria – Emnaegnir – Erutia – Esmia – Giadur – Harenia – Harrun – Ilirion – Iszaria – Jalżpowie – Kadonia – Kauradowie – Kawelia – Kejren – Kǫl – Kuniecy – Lucja – Merawia – Mitenia – Mokucja – Monarchia Olsów (Olsenia – Surd – Rubania – Szyszenia) – Máktowie/Mugadir – Muria – Nuapaq – Nuaria – Państwo Neszów – Państwo Truskie – Pinu – Piri – Punyszowie – Raľuhhruş – Rikkadan – Sanżenia – Secht – Siedmiomieście¹ – Stojeziory – Sulimaq – Surandral – Północni Barbarzyńcy – Szur – Talonbat² – Tangia – Tarum – Taugrowie – Tjevangono – Unagurowie – Unia Lomarska – Wertynia – Wiraflycy – Wolne Księstwa – Zamb – Związek Bałaszasków – Związek Północny

¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami. ² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.