Cywilizacja Enenków (enen.«Šúr»/ˈʃúr/[1]) to szereg państw-miast istniejących w okresie od 4328 EK do 8012 EK, położonych w krainie zwanej Szurem nad południowo-wschodnim wybrzeżem Kyonu, zamieszkana przez etnicznych Enenków (enen.«Énennki»/ʔɛ́nɛŋki/, pl. «Ehínenka»/ʔɛhínɛŋka/). W roku 7973 EK, u szczytu swojej potęgi, państwa miasta graniczyły od północy z Buanią i od południa z Nuarią. W skład wchodziły głównie miasta Tuwwa, Futta, Ein oraz Ewan. Okazjonalnie, państwa te dominowały nad innymi i nad obszarem, co nazywano "hegemonią".
Enenkowie nigdy nie utworzyli jednolitego ani trwałego aparatu państwowego poza systemem państw-miast i ostatecznie padli ofiarą wzajemnych wojen, po czym zostali zdominowani przez inne narody obszaru Szuru, głównie przez Pulserimców. Państwa-miasta Enenków ulegały systematycznemu osłabieniu do roku 8500 EK, w 9505 EK istniało już tylko ostatnie państwo «Šúr Šano» "Górski Szur" ze stolicą w Tuwwie w stanie semi-permanentnego oblężenia, wcielone do państwa Boate. Do roku 11000 EK Enenkowie całkowicie zniknęli również etnicznie.
Historycznie, Szur był królestwem, w którym władzę dzierżył król (en. «tā́len»/tǎːlɛn/, dosł. "mówca") najsilniejszego miasta-państwa (en. «tālesā́ti»/taːlɛsǎːti/) — początkowo Futty, potem Tuwwy. W ciągu ostatnich paruset lat doszło jednak do upadku ostatniej dynastii tuwwskich mówców i obecnie Szur znajduje się w okresie rozbicia dzielnicowego, gdzie talesati nie było w stanie narzucić innym swojej hegemonii. Jednakże w ciągu ostatnich lat w polityce Szuru dominować zaczęły tzw. Trzy Wielkie Talesa: Ejin (en. «Eyîn»/ʔɛjîːn/), Ewan (en. «Ewán»/ʔɛwán/) oraz Tuwwa (en. «Túwwaʼ»/túwːaʔ/).
Nazwa
Słowo Enenk, Enenek pochodzi od enenckiego słowa Énenki, będącego derywatem słowa énen oznaczające człowieka, mieszkańca lub obywatela. Kíli Ehinénkas oznacza więc "ziemie ludzi" (kíli "ziemie"). Słowo Szur tymczasem pochodzi najprawdopodobniej od przymiotnika šúri, które przetłumaczyć można jako "odległy", "osamotniony".
Uwaga:Te flagi zostały zaprojektowane przez Canisa, już po usunięciu Spiritusa z projektu Kyon. Były potrzebne do użycia w artykułach o wojnach Szurii.
Poniższe flagi bywały używane dla oznaczenia najważniejszych państw-miast.
Szur jest terytorium w zdecydowanej większości górzystym. Tereny nizinne występują wyłącznie na cienkim paśmie wzdłuż wybrzeży oceanu (jednakże wysokość dosyć szybko wzrasta) oraz na północy. Wysokość nad poziomem morza mocno się waha, najwyższe góry osiągają wysokość do ok. 13 km n.p.m.[2] Większość Szuru znajduje się na wyżynach na wysokości ok. 1 km n.p.m.
Szur oddzielony jest od Wielkiej Pustyni Południowej naturalną barierą w postaci wysokich gór; ich linia jest jednakże nieregularna i często pojawiają się szerokie wyrwy, których wysokość względna nie wynosi więcej 1-2 km. Z gór spływają dwie rzeki — Gahama (enen. Ĝaháma) na południu i Tawgan (enen. Tā́wgan) na północy.
Enenkowie dzielą rok na piętnaście pięciodniowych tygodni. Dodatkowo co pięć lat dodaje się jeden specjalny dzień na koniec roku, by zapobiec przesunięciu pór roku (rok na Kyonie trwa ok. 75,2 ichniejszych dni). Ostatni dzień tygodnia jest dla większości ludzi wolny. Poza tym w wielu większych miastach odbywają się regularne, cotygodniowe targi. Poszczególne tygodnie nie mają swoich nazw; są po prostu numerowane. Ponadto podawanie tygodnia w datach jest dosyć rzadkie. Zwykle, podając datę, wymienia się po prostu numer dnia w roku[3]
Podstawowym pojęciem enenckiej religii jest Tixān[tiˈxaːn]. Słowo to trudno przetłumaczyć; jego znaczenie można przybliżyć jako "świat duchowy, idei", "eter"; jest to też słowo używane na określenie enenckiego panteonu, ogółu bóstw a często także innych istot niematerialnych. Wśród szurskich duchownych i uczonych nie ma zgody co do natury Tichanu — jedni uznają go za osobowe bóstwo a nawet czczą, inni traktują go raczej jako metaforę rzeczywistej natury świata, niedostrzegalnej dla ludzkiej percepcji.
Pierwotnym bóstwem Enenków jest Ūli — Bóg Słońce — który rozjaśnił pustki Tichanu, tworząc w ten sposób świat rzeczywisty — niebo i ziemię. Z powodu tabu nazywany jest często "Niemową" (enen. Meytālešin[mejtaːleˈʃin]), ponieważ uznaje się, iż po ukończeniu swego dzieła Uli udał się z powrotem do swego niebiańskiego pałacu i odtąd nie ingeruje bezpośrednio w sprawy świata. Nie oznacza to jednak, iż nie ma on znaczenia w wierzeniach Enenków — jest on gwarantem istnienia całego świata materialnego. Nie zanosi się do niego prywatnych intencji, ale kult Ulego, prowadzony przez "Niemych kapłanów" (enen. Meytāle Tihixānea[mejˈtaːle tihixaːˈnea]), jest trzonem enenckiego społeczeństwa; bluźnienie na Boga Słońce zazwyczaj jest karane śmiercią.
Gospodarka
W większości tales występuje gospodarka pałacowa. Każdy dorosły obywatel talesati jest zobowiązany zapłacić podatek w postaci surowców (np. rolnicy oddają część swoich plonów, rzemieślnicy wyprodukowane narzędzia) lub pracy. Państwo może także wyegzekwować podatek w postaci zamówienia na konkretny produkt (np. właściciel kamieniołomu może być zobligowany do zaopatrzenia miasta w kamienie do budowy muru). Urzędnicy opłacani przez państwo nie płacą podatków, podobnie jak lekarze czy nauczyciele; w ostatnich latach doprowadziło to do znacznego wzbogacenia się i wzmocnienia pozycji klasy podobnej do europejskiej burżuazji. Podatki są sumiennie egzekwowane, a uchylanie się od ich płacenia karane surowo — nawet śmiercią. Sama gospodarka w Szurze jest jednak dosyć liberalna i w większości tales nie ma większych obostrzeń prawnych, które ograniczałyby handel.
Gospodarkę większości państw Szuru można określić mianem gospodarki pałacowej. Obywatele płacą podatki, zwykle w postaci części wyprodukowanych przez siebie dóbr — np. rolnicy oddają zboże, rzemieślnicy narzędzia. Państwo może też wyegzekwować podatek w postaci zamówienia na konkretny produkt. Podatków nie płacą natomiast urzędnicy państwowi. Dokładny opis systemu podatkowego funkcjonującego w większości miast-państw opiszę dokładniej kiedy indziej. Poza obowiązkiem płacenia podatków gospodarka w Szurze jest dosyć liberalna i zwykle nieograniczona żadnymi surowymi przepisami. Głównym środkiem płatniczym są różnego rodzaju płaciwa czy bite w niektórych państwach pieniądze je reprezentujące. Jeśli chodzi o rolnictwo, hoduje się właściwie wszystko — od ryżu, przez owoce i warzywa, po rośliny o zastosowaniach w medycynie czy wykorzystywanych do wyrobu towarów luksusowych. Na mniej żyznych terenach pasie się zwierzęta. Ważną rolę w gospodarce odgrywają wyrąb drzew i górskie kamieniołomy. W miastach większość populacji stanowią rzemieślnicy zajmujący się przetwarzaniem zakupionych surowców na konkretne produkty.[4]
Szur jako projekt
Szur został napisany przez Spiritusa w roku 2020-tym po oddaniu jemu tej części Kanisji przez Canisa po to, aby te ziemie zagospodarować. Spiritus napisał tylko część wydarzeń, następnie zaprzestał jakichkolwiek działań i odpowiedzi na wezwania. W roku 2024 podjęto decyzję o cofnięciu wszystkich wydarzeń historii Szuru o tysiąc lat Kyonu, a następnie uznano, że państwo i naród zniknęli bezpowrotnie, zwalniając cały ten obszar dla innych projektów.
🪓🧨
Z autorem tego artykułu nie ma w ogóle kontaktu od 2 lat i nie tworzy. Nie reaguje na próby kontaktu. Projekt jest ogłoszony jako haniebnie porzucony. W związku z tym, prowadzący projekt Kyon nie zdecydowali o karnym odkanonizowaniu, ale o karnej dewastacji. Jeżeli artykuł dotyczy państwa lub lądu, zostanie on uznany za historycznie przejęty, zniszczony i zabity przez narody innych graczy. Możliwe, że już pozostawiony opis zostanie cofnięty w czasie przed rok wspólny Kyonu, aby kto inny mógł stworzyć co chce na tym obszarze i w tym czasie. Być może przeglądasz archiwalny artykuł, bądź jeszcze w kolejce do dewastacji. Sprawdź opis na wstępie artykułu.
¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami.
² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.
