Lista regionów Kyonu

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
K Y O N
Czytasz artykuł z serii Kyon. 		Astronomia: Kyon i Space Engine · układ planetarny
Kynografia: Projekt Kyon (Rozszerzenia i alternatywy) · Planeta Kyon · Paleokynologia · Klimat Kyonu (Wielbłąd i Rekin) · biologia · historia (Wielka linia czasu) · Nazewnictwo chronologiczne
Listy: państw (analogie do Ziemi) · regionów · języków · imion · miejsc · ludów · topograficzne · miast · cywilizacji · religii · ras · kontrowersji
Cywilizacja: nauka i technika · systemy miar · historia po 8973 · historia piśmiennictwa · kalendarze · kyońska twórczość · ciekawostki
Najlepiej opisane państwa: Tangia · Ajdynir · Państwo Neszów · Siedmiomieście · Monarchia Olsów · Erutia · Tarum · Muria · Szur

Poniższy artykuł zawiera listę makroregionów Kyonu wraz z ich podziałem na mniejsze regiony. Podział planety na regiony dokonany został zarówno na podstawie kryteriów geograficznych i naturalnych granic w postaci mórz, łańcuchów górskich czy pustyń, jak i na podstawie kryteriów kulturowych. Większość makroregionów można uznać za osobną sferę cywilizacyjną, zdominowaną przez inne mocarstwo (a w niektórych przypadkach więcej niż jedno, które rywalizują ze sobą o wpływy). W przypadku największych makroregionów ich regiony mogą być podzielone ponadto na jeszcze mniejsze podregiony. Sztandarowym przykładem takiego stanu rzeczy jest Kyon Środkowy.

Z uwagi na specyfikę Kyonu oraz występowanie na nim jednego głównego superkontynentu innym ważnym rozróżnieniem jest podział regionów na tereny kontynentalne oraz tereny oceaniczne. Tereny kontynentalne położone są wewnątrz Panegi, tereny oceaniczne zlokalizowane są natomiast na wybrzeżach Pangei oraz na wyspach wielkiego oceanu światowego. Do tej kategorii zalicza się również jedyny kontynent, który nie stanowi części Pangei. Jedną z charakterystycznych cech kyońskiego superkontynentu jest także występowanie "supergór", ogromnych pasm górskich okalających brzegi Pangei i utrudniających kontakt między terenami kontynentalnymi a oceanicznymi. Co ciekawe, pokrywa się to częściowo z geologiczną przeszłością Ziemi, na której gigantyczne pasma górski także występowały w epokach istnienia superkontynentów[1].

Wyróżnia się 10 makroregionów Kyonu:



Mapa makroregionów Kyonu wraz z oznaczeniem kolorów przypisanych każdemu z nich.



Makroregiony Kyonu

Środkowy Kyon

Regiony Środkowego Kyonu.

Środkowy Kyon to największy ze wszystkich makroregionu Kyonu. Położony jest w centrum Pangei, wokół Morza Słonego i zachodnich wybrzeży Wszechoceanu, a zarazem pomiędzy dwoma wielkimi pustyniami superkontynentu. Z uwagi na długą historię środkowokyońskich cywilizacji oraz specyfikę ich rywalizacji, koegzystencji oraz wzajemnych wpływów, ten makroregion nie posiada jednego centrum politycznego lub kulturowego. Kyon Środkowy zieli się na regiony, w których dominują wpływy kilku różnych ośrodków cywilizacyjnych. W roku wspólnym są nimi przede wszystkim Siedmiomieście, Ajdynir oraz Państwo Truskie.

Środkowy Kyon podzielony jest na 8 regionów:

Makroregion Środkowego Kyonu jest jedynym, prócz Wszechoceanu, który składa się także z akwenów wodnych. Spośród 8 środkowokyońskich regionów dwa z nich stanowią unikalne w skali Kyonu, znacznej wielkości morza śródlądowe. Są nimi Jezioro Szmaragdowe, otoczone ze wszystkich stron obszarami Ajdyniriany, oraz Morze Słone.

Morze Słone jest jednym z najciekawszych geologicznie obszarów całej planety. Jest ono zamkniętym oceanem, oddzielonym lądem (Medengią) od reszty Wszechoceanu, wokół którego uformował się superkontynent. Pełni podobną rolę do tej, którą w modelu przyszłości Ziemi Pangea Ultima odgrywają połączone oceany atlantycki i indyjski[2].

Kyon Wschodni

Regiony Kyonu Wschodniego.

Kyon Wschodni to rozległy makroregion zlokalizowany na wschodnim oraz południowo-wschodnim wybrzeżu superkontynentu. Jego naturalnymi granicami geograficznymi są wody Wszechoceanu od wschodu, od zachodu zaś ogromne masywy górskie Płaskowyżu Szomemskiego oraz Gór Żelaznych. Skutecznie odgradzają one Kyon Wschodni od kontynentalnych terenów Kyonu Środkowego i Pustyni Południowej.

Teoretycznie obszary Kyonu Wschodniego powinny być więc izolowane od reszty Pangei, z wyjątkiem być może kontaktów drogą morską. Nie jest to jednak prawda. Istnieje niewiele dogodnych szlaków wiodących przez góry, jednak te z nich, które można przemierzyć posiadają ogromne znaczenie strategiczne. Z tego powodu przez Góry Żelazne oraz Płaskowyż Szomemski wiodą dwa wielkie szlaki handlowe, odpowiednio Szlak Gór oraz Szlak Szaleńców. Najważniejszym szlakiem handlowym jest jednak wielki Szlak Wschodni, łączący Wschód z Ajdynirianą poprzez Bramę Słońca. Jest to jedyna wielka przerwa w górach, odgradzająca Szomem od Gór Żelaznych. Dzięki nim Kyon Wschodni utrzymuje intensywne kontakty handlowe z obszarami Kyonu Południowego oraz Środkowego również drogą lądową.

Kyon Wschodni podzielony jest na 10 regionów:

Kyon Wschodni jest jednym z ważniejszych ośrodków cywilizacyjnych na planecie. W roku wspólnym głównym centrum kulturowym makroregionu jest Monarchia Olsów, znajdująca się na jego południowych obszarach. Historycznie ogromny wpływ wywarła także kultura i cywilizacja Kejrenu, od imienia jednego z największych kejreńskich władców nazwę wziął region Arewii.

Kyon Południowy

Regiony Kyonu Południowego.

Kyon Południowy, zwany także Owitią, to makroregion zlokalizowany wzdłuż południowego oraz południowo-zachodniego wybrzeża superkontynentu. Jest dłuższy, lecz znacznie węższy, niż Kyon Wschodni. Większość Kyonu Południowego pokrywają wyżyny oraz góry, często podchodzące bardzo blisko wód Wszechoceanu, tworzące fiordy i inne niezwykle piękne formacje geologiczne. Bardzo trudny teren, w połączeniu z zimnym klimatem panującym na znacznym obszarze Owitii, czyni tą część Kyonu jednym z najbardziej odizolowanych makroregionów. Transport oraz podróże drogą lądową, chociaż nie niemożliwe, są ciężkie i wymagające. Komunikacja odbywa się więc głównie wzdłuż linii brzegowej, arktyczny Szlak Lodu łączy zaś Owitię ze Wschodem i Zachodem.

Kyon Południowy podzielony jest na 9 regionów:

W przeciwieństwie do obszarów takich jak Kyon Środkowy, Kyon Południowy charakteryzuje się niewielką ilością dużych organizmów państwowych. Dominują plemiona, związki plemienne lub miasta-państwa. Do najważniejszych ośrodków władzy zaliczyć należy przede wszystkim Nuarię oraz tālesā́ti[3] Szuru.

Wielka Pustynia Południowa Kyonu

Regiony Wielkiej Pustyni Południowej.

Wielka Pustynia Południowa Kyonu, w skrócie Pustynia Południowa, to makroregion położony w interiorze Pangei, pomiędzy Kyonem Środkowym a Południowym. Jest to jeden z największych makroregionów, jednocześnie jest jednak jedną z najbardziej nieprzyjaznych dla organizmów żywych części planety. Większość Pustyni Południowej zajmują tak zwane Martwe Ziemie, a więc obszar tak ekstremalnie gorący, że praktycznie pozbawiony jakiegokolwiek życia. Na obrzeżach Wielkiej Pustyni Południowej, gdzie warunki są nieco korzystniejsze, wyróżnić można mniejsze regiony na których pewne gatunki roślin, zwierząt, a nawet pewne przystosowane do lokalnych warunków społeczności ludzkie są w stanie się utrzymać. Regiony te są również pełne interesujących formacji geologicznych, w dużej części pochodzenia wulkanicznego.

Pustynia Południowa podzielona jest na 10 regionów:

Za główną cywilizację Pustyni Południowej bezsprzecznie uznać należy Adezów oraz talonbackie miasta-państwa. Od niezliczonych stuleci są oni jednymi, którzy odważają się przemierzać pustynne piaski ze wschodu na zachód, zajmując kluczową niszę pośredników na Szlaku Ognia.

Kyon Zachodni

Regiony Kanisji.

Kyon Zachodni, zwany inaczej Kanisją[4], to makroregion położony na zachodnim wybrzeżu superkontynentu. Pod pewnymi względami Kanisja jest przeciwieństwem sąsiadującej z nią Pustyni Południowej, jest bowiem jedną z najbardziej wilgotnych części planety. Znaczną część makroregionu porastają gęste tropikalne lasy deszczowe, namorzynowe oraz obszary podmokłe. Tangijczycy wierzą nawet, że istoty ludzkie są tak blisko związane z wodą, że nie powinny oddalać się zanadto od wybrzeża. Karaizm twierdzi bowiem, że życiodajna energia (ay. karai) pochodzi z morza, a im dalej od niego, tym słabiej karai wpływa na człowieka. Wyprawa w głąb lądu nawet na poziomie filozoficznym wiąże się więc z ryzykiem śmierci.

Kyon Zachodni podzielony jest na 8 regionów:

Kanisja to obszar o dużym zagęszczeniu znacznych ośrodków cywilizacyjnych. W roku wspólnym jest to przede wszystkim Tangia, Buania, Hetynia, państwa Tarfiy, Naqbal oraz Mugadir. Tworzy to skomplikowane, dynamiczne i konkurencyjne środowisko geopolityczne oraz ekonomiczne. Z tego powodu Kyon Zachodni jest jednym z ekonomicznych centrów planety, podobnie jak Kyon Północny, Wschodni i Środkowy.

Wielka Pustynia Północna Kyonu

Kyon Północny

Dla zaznaczenia poszczególnych podregionów użyto następujących kolorów:

  • Czarny - Biały Półksiężyc
  • Czerwony - Haukia
  • Brązowy - Wyspy Iriańskie
  • Niebieski - ?
  • Zielony - Region Miteński
  • Żółty - ?
  • Beżowy (?) - ?
  • Fioletowy - Wyspy Północne

Dewia

Regiony Dewii.

Dewia to największy zdatny do życia kontynent poza Pangeą, a także najniżej położony i najbardziej płaski ze wszystkich kontynentów. Z uwagi na swoją lokalizację pośrodku Wszechoceanu, Dewia to także jeden z najbardziej odizolowanych obszarów planety. Z tego powodu makroregion ten charakteryzuje się unikalną fauną, florą oraz rdzennymi kulturami rozwijającymi się w trwającej tysiąclecia izolacji od reszty świata.

Dewia podzielona jest na 9 regionów:

Makroregion Dewii to obszar będący tradycyjnie pod dominującym wpływem kulturalnym państwa dewańskiego, będącego główną rdzenną cywilizacją tej części świata. Od ich imienia nazwę swą bierze cały kontynent. Względnie niedawno Dewię odkryli Neszowie. Do W roku wspólnego zdołali oni skolonizować Marię oraz znaczną część wschodnich wybrzeży Dewii.

Wszechocean Kyonu

Najbardziej suchy obszar Pangei. Ze względu na warunki klimatyczne obszar w większości nie zamieszkany.

Kyońskie Obszary Polarne

Antarktyda - obszar położony wokół bieguna południowego. Charakteryzuje się zimnym klimatem. Obszar najprawdopodobniej niezamieszkany.

Tabela powierzchni regionów

Inne pojęcia

Pierścień Życia Kyonu

Pas Życia Kyonu

Brama Słońca

Galeria

Przypisy

  1. ↑ Tak zwane "supergóry" (supermountains) mogły odegrać niezwykle istotną rolę w ewolucji życia na Ziemi. Więcej informacji: https://www.space.com/supermountains-drove-evolution-on-earth oraz https://www.anu.edu.au/news/all-news/supermountains-controlled-the-evolution-of-life-on-earth.
  2. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Pangaea_Proxima.
  3. ↑ Termin tālesā́ti wywodzi się z języka enenckiego i oznacza miasto-państwo rządzone przez "mówcę" (en. tā́len). Taka forma organizacji wywarła także znaczny wpływ na obszary Halpeony i Orsynii.
  4. ↑ Nazwa pochodzi od Canisa, jednego z najważniejszych uczestników Projektu Kyon.

REGIONY
KYONU
Czytasz artykuł z serii:
Regiony Kyonu. 		Środkowy Kyon Kyon Wschodni Kyon Południowy Pustynia Południowa Kanisja Pustynia Północna Kyon Północny Dewia Wszechocean Bieguny
Morze Słone
Jezioro Szmaragdowe
Medengia
Ajdyniriana
Todsmerszczyzna
Dahicja
Góry i Przedgórze Dachu Świata
Harensuran 		Ilaruzja
Góry Żelazne
Dorzecze
Arewia
Płaskowyż Szomemski
Kiskuadia
Olsenia Właściwa
Saszkuigodia
Rubania
Felża 		Szur
Tolina
Halpeona
Orsynia
Lamakyria
Miech Nuaryjski
Półwysep Atvanv
Hirynkyria
Tsiqaxus 		Morze Płomieni
Rabirumubadin
Doliny Nechtarisza
Zagórze Harruńskie
Korytarz Talonbacki
Talonbat
Dazag Harim
Herutin
Martwe Ziemie
Gydamana 		Wyspy Tangijskie
Auria
Wielkie Góry Niebosiężne
Dzikie Ziemie
Tarfiy
Qabōr Māgdōr
Ajkulia
Półwysep Pinu 		Biały Półksiężyc
Wyspa Makit
Haukia
Wyspy Iriańskie
Region Miteński
Wyspy Północne 		Wielka Dewia
Mała Dewia
Wyspy Zachodnie
Maria
Takta
Wyspa Dołgańska
Wyspy Południowe
Lelegia
Leria 		Atirai
Ma'uri
Mau Teilan Ahari
Aroman
Muria
Sauatani
Ocean Biały
Ocean Dewiański
Ocean Północny
Ocean Południowy 		Arktozja
Sula
Umatiga
Sorguta
Sfeniscja
Inne pojęcia: Pierścień Życia Kyonu · Pas Życia · Brama Słońca
Źródło: „https://jezykotw.webd.pl/w/index.php?title=Lista_regionów_Kyonu&oldid=57341”