de iure brak de factotruski, lokalnie znaczenie mają również brocki i pojcki
Hymn narodowy:
{{{hymn narodowy}}}
Początek
{{{pojawienie}}}
Koniec państwa
{{{koniec}}}
Demografia
Ludność ({{{kiedy}}})
{{{ludność całkowita}}}
Narodowości
{{{etnografia}}}
Języki używane:
{{{języki}}}
Średnia dł. życia
{{{średnia długość życia}}}
Wiara
Religia państwowa
{{{religia państwowa}}}
Religia dominująca
{{{religia dominująca}}}
Typ religii
{{{typ religii}}}
Siła wyższa lub panteon
{{{siła wyższa}}}
Najważniejsze ośrodki kultu
{{{ośrodki kultu}}}
Poziom wolności wyznania
{{{wolność wyznaniowa}}}
Inne religie
{{{inne religie}}}
Geografia i natura
Położenie na świecie
{{{regiony}}}
Powierzchnia
596 618 km²
Strefy klimatyczne
{{{klimat}}}
Gospodarka
Kraje eksportu
{{{eksport do}}}
Towary eksportowe
{{{towary eksportowe}}}
Kraje importu
{{{import z}}}
Towary importowe
{{{towary importowe}}}
System monetarny
{{{system monetarny}}}
Waluta
brak oficjalnej waluty / jednostka wagi kruszcu, większość prowincji bije własną monetę, w obiegu jest również pieniądz qiński
Kod waluty
{{{kod waluty}}}
{{{motto}}}
Ewolucja
◀ {{{przed}}}
{{{po}}} ▶
Państwo Truskie (tr.Túmtaùd Trùg [tum˩˥.taʊ̯d˧˥˩ trug˥˩]) — państwo położone nad Morzem Wewnętrznym, w dolinie Wielkiej Rzeki. Istniało w latach 7354EK –8984EK . Założone w 7354EK przez wodza Tárolaùgra I (później nazywanego Pierwszym i Założycielem). Przez stulecia odgrywało znaczącą rolę w regionie i okresowo uzyskiwało przewagę nad sąsiadami. Około 8600EK rozpoczął się długotrwały regres pod presją Północnych Barbarzyńców, Pojtów (Pojcka rekonkwista) oraz Brotów, a także w wyniku uzależnienia gospodarczego od Siedmiomieścia. W 8981EK chan Evad dokonał inwazji, zakończonej w 8984EK podbojem i likwidacją państwa.
Państwo Truskie zostało założone przez Wielkiego Założyciela, Tárolaùgra I. Jego syn, Laagrad I, zreformował administrację i wspierał handel. Znacząco wzmocnił podstawy państwa, umożliwiając podboje jego syna, Tárolaùgra II. Wtedy Trugowie osiągnęli szczyt swojej potęgi, choć jeszcze nie siły militarnej.
Po śmierci Tárolaùgra II nastąpiły wojny domowe, z których zwycięsko wyszedł Meleín II (zwany Odnowicielem). Wprowadzone przez niego reformy administracyjne zostały dokończone około 150 lat później przez Tárolaùgra IV Starego. Stabilne podstawy stworzone przez tych władców pozwoliły państwu przetrwać kolejne stulecia mimo kryzysów.
Od około 8600EK Trugia doświadczała narastającej presji sąsiadów: Pojtów, Brotów i barbarzyńców zza Jeziora. Słabnięcie potencjału militarnego, wzrost autonomii miast i uzależnienie gospodarcze od Siedmiomieścia doprowadziły do postępującej dezintegracji. W 8981EK chan Evad najechał Trugię, a w 8984EK zakończył jej podbój. Państwo Truskie przestało istnieć.
Geografia
Powierzchnia państwa obejmowała niespełna 600 tys. km² wzdłuż Wielkiej Rzeki. Na wschodzie leżały dwa bardzo duże jeziora słodkowodne — większe Jezioro Słoneczne i mniejsze Jezioro Księżycowe — połączone rzeką, która raz do roku, w porze deszczowej, odwracała kierunek prądu. Szeroką dolinę Wielkiej Rzeki otaczały od północy góry Dach Świata, a od południa Płaskowyż Taugryjski. Wschodnie obszary zajmowały lasy deszczowe, przechodzące ku zachodowi w suche lasy i stepy. Strefa stepowa stanowiła pogranicze między Trugami a Brotami i była areną długotrwałych konfliktów.
Ustrój Państwa Truskiego stanowił złożone połączenie elementów feudalnych, rozwiniętej biurokracji i ustroju miejskiego, z kilkoma równoległymi podziałami terytorialnymi.
Związek Truski
Pierwotną nazwą organizmu politycznego był Związek Truski — związek najważniejszych truskich miast pod ochroną Hegemona. W późniejszych wiekach widoczne były ślady dawnej niezależności miast związkowych, które dążyły do szerokiej autonomii.
Hegemon
Tytuł władcy brzmiał Hegemon i wywodził się z tytulatury Związku Truskiego. W użyciu funkcjonowało także określenie Pan (w znaczeniu „autokrator”, „dominus”).
Podział terytorialny
Podstawowy był podział feudalny. Prowincje oddawano w dziedziczny zarząd gubernatorom wojskowym, podporządkowanym z kolei mniejszym jednostkom terytorialnym. System ten pozostawał ściśle związany z wojskiem truskim, które przez długi czas gwarantowało stabilność. W okresie schyłkowym stopnie wojskowe uległy dziedziczeniu i pełniły równocześnie funkcje urzędnicze.
Miasta, choć formalnie podległe lokalnym feudałom, były w praktyce samorządne i podlegały bezpośrednio Hegemonowi. Dysponowały szeroką autonomią, mogły bić własną monetę i utrzymywać milicje miejskie, kluczowe dla obrony.
Biurokracja
W późnym okresie władza hegemonów była silnie ograniczona przez biurokrację, która odgrywała zasadniczą rolę w zarządzaniu państwem i przyczyniła się do jego długotrwałej trwałości mimo narastających problemów.
Demografia
Trugia była państwem wielonarodowym, o dużej różnorodności językowej i kulturowej. Najważniejszym językiem pozostawał truski, istotną rolę odgrywały też pojcki, brocki, taugryjski oraz język qin.
Religia
Na obszarze Trugii współistniały różne systemy wierzeniowe, m.in. religia truska, pojcka i bohenizm. Powszechny był synkretyzm, zwłaszcza trusko‑bohenistyczny.
Kultura
Trugowie, mimo koczowniczych początków, wykształcili bogatą kulturę. Architektura, literatura i tradycje wojskowe były głęboko zakorzenione w ich historii. Pomimo silnych wpływów Pojtów i Qińczyków, zachowano wyraźną tożsamość kulturową.
Ekonomia
Trugia miała charakter rolniczy, przy znaczących tradycjach handlowych. W okresie schyłkowym handel znajdował się w znacznej mierze pod kontrolą Qińczyków. Kluczowe trakty to Szlak Lasu oraz Szlak Kadzidła, łączące Trugię z innymi państwami. Do głównych towarów eksportowych należały: zboża, przyprawy, kakao, czekolada i cukier trzcinowy.
Trugowie pielęgnowali silną tradycję wojskową. W okresie późnym armia truska była jednak w złym stanie — niedoszkolona i zdemoralizowana. Ważną rolę w obronie ośrodków miejskich odgrywały milicje miejskie oraz oddziały najemne, których działania koncentrowały się na ochronie miast.
¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami.
² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.